Jaargang 3—editie 3—december 2004 MOGEN WIJ ONS EVEN VOORSTELLEN. Het bestuur v.l.n.r. Secretaris: Kees van Dun uit Duiven Voorzitter: Lid: Lid: Lid: Robert van Dun uit Leusden Eugène van Dun uit Boxtel Frans van Dun uit Rosmalen Léon van Dun uit Beesd Penningmeester: Jan van Dun uit Etten-Leur tel. 0316-26 44 19 tel. 033-494 26 23 tel. 0411-68 34 27 tel. 073-521 34 40 tel. 0345-68 21 02 tel. 076-501 60 95 Contributie of donateurschap voldoen !!! Rekeningnummer van de FVS van DUN is: 17.48.88.252 t.n.v. F.V. Stamboom Van Dun te Etten-Leur Ook op het internet zijn wij te vinden: www.vandunstamboom.nl INHOUD. Adverteerders. Bestuur/Inhoud/Colofon. Van de Voorzitter/Secretaris. Van de penningmeester, Door dik en dun, Familiedag 2004. Mogelijk waar/Hoe Arjaon van Dun op Kerstmis. Feestdagen Wens/Traditie der Voornamen Pastoor te Goirle 1.000 jaar van Dun/Familiaris Adverteerders Redactie: pag. pag. pag. pag. pag. pag. pag. pag. pag. Vormgeving: Patricia van Dun 2 3 4 5 8 11 12 14 15 Kees van Dun, Kraanvogelstraat 1, 6921 WS, Duiven Frans van Dun 3
Deze Cornelius heeft als hobby het restaureren van uiteraard oude auto’s, en is volgens zijn eigen zeggen op zoek naar de lieve vrouw, die hij nu mist in zijn leven. Of hij weduwnaar is of gescheiden, blijkt niet uit zijn verhaal. Het is hoogst waarschijnlijk dat deze van Dun’s, gezien het feit dat ze nog steeds in dezelfde county wonen, afstammelingen zijn van de eerder genoemde van Dun’s. Cornelius VAN DE VOORZITTER. Nog eens familie. Zoals eerder vermeld heb ik sporadisch kontakten met adressen in de USA, via Internet welke duidelijk maken dat onze naam in bijna alle staten van de USA aanwezig is. Zo ook in Herman Town in Iowa, County gesticht district Sheboygan in 1843 door immigranten voornamelijk uit het westelijk deel van Duitsland. In 1873 meldt zich daar W.D. van Dun en krijgt toegewezen kavel 14 en 15 in de omgeving van Herman Town Iowa. Hoe kwam hij daar terecht, en wat is zijn afstamming vanuit Nederland? Bedenk wel dat in 1873 de oorlog tegen de Indianen nog in volle gang was. Deze omgeving ontwikkeld zich tot een van de voornaamste landbouwgebieden in de USA. Deze landbouwgebieden werden als het wat slechter ging, en de boerenzoons geen werk konden vinden, de vindplaats voor arbeiders in de opkomende auto-industrie in het nabijgelegen Detroit (de FORD fabrieken) 131 Jaar later wordt in de naburige staat Wisconsin door het Sauk County sheriffs departement op 5 juni 2004 James van Dun gearresteerd, oud 25 jaar woonachtig in Baraboo Wisconsin, op verzoek van jawel de sheriff van Sheboygan County en waarschijnlijk Herman Town wegens het niet nakomen van zijn plicht tot onderhoud van zijn nageslacht. Hij is de zoon van Cornelius van Dun, gepensioneerd werknemer van de FORD fabrieken in Detroit. 4 beert het eens Robert VAN DE SECRETARIS Beste allemaal, de familiedag is helaas weer voorbij. Het was een gezellige dag met interessante zaken. Vooral onze gids had zich uitstekend voorbereidt en wist veel interessante dingen te vertellen over de van Dun’s in Goirle. Verderop in het boekje vindt u een verslag hierover. Ton uit Ulvenhout is hard bezig de Goirlese tak zo compleet mogelijk te krijgen zodat Sjef van GILS medio januari 2005 kan gaan beginnen met het boek over de van DUNNEN. Echter onze familie is toch nog zo groot dat we het totaal in tweeën moeten hakken. Het eerste boek zal in hoofdzaak over de Goirlese tak gaan, en het tweede boek wat waarschijnlijk 1 a 2 jaar later komt gaat dan over Chaam en de rest. De rest zijn dan kleine stukjes tak die door verloren het gaan van archieven (nog)niet aan te sluiten zijn. Bedenk wel dat onze onderzoekers ervan overtuigd zijn, dat we allemaal samen tot ÉÉN familie behoren. Dit moet staat op het Internet maar neemt sinds die ene keer geen contact meer op. Ik zou tegen de van Dun’s willen zeggen, pro
aangenomen worden gezien de plaats, tijd en omstandigheden echter het papieren bewijs ontbreekt. Al een aantal mensen hebben zich gemeld met oude foto’s en ander materiaal, bezit u iets in de richting van foto’s, eigendomsaktes, diploma’s, doopkaartjes of wat dan ook, neem contact op met de secretaris want dan pas is het mogelijk dat uw plaatje in het boek komt. Denk nou niet wat ik heb is niet oud genoeg. Het fotograferen is pas medio 1850 uitgevonden en is pas tegen 1900 betaalbaar geworden voor de normale mensen. Met de huidige digitale technieken raakt u niets kwijt en gaat er niets verloren, dus overleg even met uw secretaris. KVD VAN DE PENNINGMEESTER. Zoals elke vereniging kunnen wij niet zonder contributie inkomen, gelukkig is dat voor onze vereniging niet veel, en wordt ook voor 2005 de contributie niet verhoogd. En de contributie voor 2005 moet weer betaald worden. Een verzoek van mij aan U is om bij Uw contributie 2005 te vermelden Lidmaatschaps nummer , of adres met postcode. Het wordt anders een enorme uitzoekerij voor mij want de meeste leden heten Van Dun. Dat bespaart een hoop kosten, welke toch al niet gering zijn. De bank vermeld geen adressen bij de overschrijving ivm wet op de privacy. Wij moeten met z'n allen goed op de kleintjes letten want per jaar hebben we nogal wat te betalen,3x bijna 100 keer Dundoenerij 2x bijna 100 uitnodigingen, verzoek penningmeester contributie betalen alleen aan porto meer dan 200 Euro dan papier toner en andere computer benodigdheden.Gelukkig bestaat het bestuur uit vrijwilligers die allemaal de nodige tijd spenderen aan onze vereniging. Dus leden help ons op de euro-centen te letten en maak uw contributie vast over met de juiste vermelding. Bespaart aan tijd, geld en moeite. Een oud Hollands gezegde wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd. is ook hier van toepassing.Al vast bedankt!! Jan van Dun. DOOR DIK EN DUN………….. Voor u ligt alweer de 3e editie van jaargang 3 (2004) van DunDoenerij. Ook deze keer is het de redactie weer gelukt om het blad vol te krijgen. Het is overigens een hele klus om het blad iedere keer gevuld te krijgen met nieuws, info en wetenswaardigheden. Om voo r t durend voldo end e kopij te hebben, doet het bestuur een beroep op haar leden. De redactie van DunDoenerij is naarstig op zoek naar leden die het verenigingsblad willen voorzien van kopij. Kopij in de vorm van artikeltjes, anekdotes m.b.t. familieaangelegenheden, foto’s, tekeningen etcetera. Dus schroom niet, zend uw bijdrage naar de redactie. Wij rekenen op u! Steun ons door dik en DUN!!!! Léon FAMILIEDAG 2004 Eindelijk was het dan zover, Het bestuur had zijn uiterste best gedaan deze dag goed voor te bereiden en zelfs de weergoden waren ons goed gezind. Zaterdag 2 oktober waren we te gast op Heemerf de SCHUTSBOOM de thuishaven van Heemkundige kring de Vyer Heertganghen. In de mooie langdeelschuur waren tafeltjes en stoelen neergezet zodat allen een plaatsje konden vinden. Natuurlijk is het zo dat als je uit Limburg of Noord Holland komt, je rekening moet houden met vertragingen. En zo konden we al vroeg de eerste gasten verwelkomen. De koffie met cake ging erin als zoete koek. Om 11.00 uur nam de voorzitter het woord hij heette allen van harte welkom, en melde dat de dagindeling iets aangepast was. Het bezoek aan de kerk, met daar het wapen van de fam van DUN op de grafzerk van pas5
een overzicht hoe de vorderingen van het onderzoek hun doorgang vinden. Hij vertelde dat we op dit moment over de 12.000 personen geregistreerd hebben en dat de van DUNnen zich op dit moment op het magische getal van 4.999 personen bevindt het wachten is op de 5.000ste registratie. Het duurde nog geen minuut toor Peter van DUN werd verschoven naar de ochtend i.p.v. de middag, vanwege een begrafenis in de kerk. De 15 min. lopen naar de kerk ging met een gezellig babbeltje en langs verschillende mooie huizen die Goirle rijk is. In de kerk kregen we van onze gids, de Heer Wijdemans, een goed voorbereide uitleg, die met verstand van zaken werd gebracht (uittreksel vindt u verderop) Hr. Wijdemans nogmaals bedankt. Na alles te hebben bekeken zijn we terug gewandeld naar de langdeelschuur. Hier hebben we genoten van de heerlijke belegde broodjes. Na de maaltijd eerst de ALV welke voorspoedig verliep. Een punt is hier het vermelden waard. Zoals altijd geeft onze genealoog Ton van DUN uit Ulvenhout toen ons medebestuurslid Eugène, Ton toeriep dat hij dat was met zijn kleindochter “Lieve Beeltje Puck van DUN” geboren op 21 september 2004 en op 2 oktober van datzelfde jaar opgenomen in de stamboom met vele van DUNnen. Het bestuur heeft beide ouders hun gelukwensen gestuurd en een klein presentje in de vorm van een leuke knuffel. Alle familieleden van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie familielid. De rest van de middag werd verdeeld in twee groepen welke ieders een werkende molen bezochten (ook de molenaars bedankt) en een bezoek brachten aan het museum onder bezielende begeleiding van wederom de Hr. Wijdemans. Het was al later dan gepland toen we afscheid moesten nemen 6
7
van dit mooie stukje Nederland te midden van een normale woonwijk, vanaf de buitenzijde valt het niet op, maar eenmaal voorbij de poort ben je 100 jaar terug in de tijd. Alle heemkunde vrijwilligers BEDANKT dat jullie voor ons een zo mooi stukje authentiek Nederland bewaard hebben. Mocht u de foto’s willen zien neem contact op met iemand die Internet heeft en ga naar WWW.VANDUNSTAMBOOM.NL Hier vindt u vele foto’s en verhalen betreffende onze familie. Wat uw secretaris overkwam: Het was deze middag, dat ik even was achtergebleven er moest nog wat geregeld worden toen ik in gesprek raakte met een lid van ons, die vertelde dat hij al vele jaren in Dordrecht woonde maar eigenlijk uit Breda kwam(net zoals uw secretaris). Toevallig had ik op de valreep thuis nog even gauw een stamboom uitdraai gemaakt en verfraaid met aantal foto’s van onze tak. Dit laat ik betreffend lid zien en terwijl hij zo zit te bladeren hoor ik ineens hé dat is ome Kees, ik kijk en zeg nee dat is opa. Na wat heen en weer gepraat blijken zijn vader en mijn opa broers te zijn. Jan heeft beloofd zijn zolder op te gaan en daar wat oude foto’s op te duiken. Zo ziet u maar weer 1 foto zegt meer dan 10 bladzijden. Maar het een kan niet zonder het ander. KVD MOGELIJK WAAR. In een archief probeer je alles te rangschikken, ook de papieren die nog geen plaats hebben want die komen onder de categorie “diversen” en Het is best wel leuk om eens ’n keer in die map te neuzen wat hebben we daar nu eigenlijk allemaal, zo kwam ik het navolgende artikel tegen. Er is of wordt in Tilburg en omgeving een krant uitgegeven die heet “Rooms Leven” in 1960 stond er een artikel in dat nu precies past op deze plaats op dit moment. Het is een kerstverhaal geschreven door C. Robben een bekende schrijver uit deze omgeving. En het vertelt over de oomzeggertjes van Peter van Dun, de pastoor die het wapen van “van DUN” op zijn grafzerk heeft staan links van het priesterkoor in de kerk te Goirle. Vele leden hebben dit met eigen ogen, tijdens de 8 familiedag kunnen aanschouwen. Voor de volledige juistheid van het verhaal durf ik mijn handen niet in het vuur te steken, maar een aantal personen zijn beslist juist zo ook de tijd waarin het verhaal zich afspeelt. Ja, het is ook in dialect geschreven, wat het voor veel mensen iets moeilijker maakt om het te lezen, maar hierdoor is het gemakkelijker om je in deze tijd in te leven. VEEL LEESPLEZIER!! KVD HOE ARJAON van DUN OP KERSTMIS NAAR ’T PARADIJS GONG. Ondanks dè Arjaon van Dun zôô èèrum was as de mieren en gin vèèr van z'n lippen kos blaoze was 't toch unne geziene meens in Gôôl……..en dè kwaam omdet ie bij z'n heerôôm pastoor Peter van Dun, op 't „Paleis" wôônde. Naa motte niks bezunders denken ak „Paleis" schrèèf. „'t Paleis", dè was de Pasterij; dieje naom hagget van lieverleej gekregen van de inboorlingen van Gôôl... 't zal dus wel 'n schabbernak van 'n huis zen gewist. Bovendien was Arjaon z'n bruur, Vincent, mister in Gôôl. Arjaon was schoenlapper……Hoe dè kwaam is 'n zielig verhaol, mar ik zal 't oe toch vert ellen. Vadder Jan van Dun had jaore geleeje z'n twee zo nen Arjaon en Vincent tegelèèk naor 't Seminarie gestuurd. Dè scheen traditie te zèèn in de familie want z'n èègen twee bruurs Antonius en Peter waren ôôk priester geworre, en Peter zelfs pastoor in Gôôl. Heerbruur had gezeej desse allebaai 't kopke d'r vur hadden……..en talenten moeten nie begraove worre………zittie en dan de eer……..de familie-eer twee zonen te meugen
afstaon aon Onzen Lieven Heer, en wè iedereen nie gegeven was.., hij kosset goed betaolen ôôk. Verders had ie kender genog die 't geboer kosse overnemen. Zôô vertrokken dan op zekeren dag de twee van Dunnekes onder begeleiding van Heerôôm Peter richting Leuven. Maonden lang wier d'r in Gôôl nog over gesproken, en as 's Zondags vadder Jan van Dun nao de liste mis in de herberg „St. Jacob" of in „De Doelen" z'n glas bier ging drinken, en d'n brief liet zien dè unne Kapittelheer van Beek 'm was komen brengen…..dan zweeg iedereen en keken meej grôôte ôôgen naor de haonepôôten die op 't papier stonden gekrabbeld. En as Jan d'n brief dan vur laas…wiessen ze hillemaol nie waor ’t schaaide………Waor had van Dun dè geleerd..…? Mar van Dun liet ze zôô wèès dè heerbruur Peter 'm zis keer vurgelezen had……., daor han ze niks meej te maoken. Zoo gingen d'r. wir jaoren vurbij. Op unne Zondagse mèèrgen zagen de misbezuukers in de kerk twee stadse jonge heren tussen vadder en moeder van Dun zitten. Zagen ze 't goed... werechtig, dè waren Arjaon en Vincent! Naa witte hoe dè gao in 'n dorp. Van Dun had nergens over gesproken... niks verteld in St. Jacob... en binnen 't uur wiesset iedereen in Gôôl te vertellen... Arjaon en Vincent van Dun waren terug gekomen van 't seminarie... ginne wonder dè d'n pastoor de liste twee weken zôô smerrig gekeken had... ! Wie stuurt d'r naa ôôk twee tegelèèk vur pastoor weg... ze hadden 't wel gedocht... De wèèreld zaat er in..... Bij van Dun thuis spande 't as 'n oordeel. Onderwegen hadden de geburen vriendelijk tegen de jongens geknikt; ze hadden vriendelijk en bleu terug gegroet, mar vadder van Dun was stuurs dur gestapt... hij had zunne mond nie opengedaan. Mar thuis moest d'r uit... „'t Is schaand Arjaon... 't is schaand Vincent... ge staot te schaand vur men en hil de familie... 't heej gruwelijk veul geld gekost... en naa isset nog niks meej jóllie..." nèèg trapte van Dun tegen de kiest meej d'r spullen... „Vurzichtig vadder".., zeej Arjaon... „Vurzichtig, vurzichtig... maok leeg zekkoe...". Arjaon en Vincent bukten deejmoedig en staopelden de boeken op de vloer. „Vort", snaauwde van Dun... „ruimt diejen rommel op, die hedde niemer nôdig... en wè leej daor op d'n bôjem van de kiest... ?" „Des m'n viool vadder..." antwoordde Arjaon vurzichtig. Van Dun's wenkbrouwen zakten op z'n neus. „Ge zèèt toch nie van plan Arjaon om daor hier op te speulen... Ge zèèt toch nie van plan om as unne heyden langs de deuren te gaon, of te speulen op kermissen..: ! ?" Godeke van Dun, 'n aauwere zuster van Vincent en Arjaon kwaamp er tussen. „Och vadder, ge mot nie zôô te keer gaon, 't Is naa toch zôô, en 't schèènt desse vur pastoor nie in de wieg zen geleej. Mar kunde gij echt viool speulen Arjaon?" Arjaon knikte en greep 't instrument. „Alleej, spult dan eens Arjaon..." en Godeke maokte kwiek 'n paar daans-paskes. „Dè hek naa sjuust nie geleerd Godeke..." Dan spant ie de snaoren, grapt d'n strèèkstok en zingend klinkt 'n devoot melodieke over d'n herd. Godeke laacht bewonderend. „Des toch schôôn gedaon Arjaon" Vadder van Dun loert dur de raomen of de buurt nie löstert en verdwijnt dan in d'n stal. Geleidelijk aon keerde de rust terug in de familie. Pastoor van Dun had er d'n normaole gang wir in gekregen; neef Vincent wier schoolmister in Riel, en Arjaon die zunne buik vol had van de wetenschap ging in 't vak bij Mr. Caatsballemaker Geert van Beeck.Mar och èèrum diejen Arjaon... z'n haanden stonden glad verkeerd en z'n vingers waren vuls te slap om de bollen vol te frutten meej koeihaor. Die vingers waren enkelt geschaopen om vioolsnaoren af te taasten: en zunne kop stond enkelt naar de 9
muziek. Hij verhuisde van d'n eene bollefrutter naor d’n aandere ... ze kossen niks meej 'm begienen. Bij 't jonk volk was ie getapt…. op alle partijen spulde ie, zong ie. z'n èègen gemokten versjes en fantazeerde er op los. Bruur Vincent was veul serieuzer... die was al tot staot gekomen en getrouwd meej Laurentia Laurijssen. Dè was nog eens unne kèèrel.., die had meej z'n studie iets afgedaon... jè jè... hij was vort schoolmister in Gôôl... ! ! Mar Arjaon was niks jaloers. Hij vuulde z'n èègen zôô vrij as unne vogel en trok meej z'n viool heel d'n omtrek aaf. Ooh... wè lèèfde d'n Arjaon as de paoren over d'n zaandigen vloer walsten... wè wier d'r gelaachen en geravot. ...muug en verhit zaten de jongens en medjes haand in haand op de baanken langs de muur.... Ze ruurden d'n suiker dur 't bier of d'n brandewèèn.., en in d'n smôôr van zuut bier, rook en jenever zaag ie die glinsterende ôôgen... en hij wies nie of dè kwaamp van d'n draank, of van zèène muziek. Zóó zaag ie eens twee glinsterende óógen van Bertientje Reyniersen van 't Paradeske uit Görp. 't Was op unne tèèr-aovend van de Guld „in de Doelen" dettie op slag verliefd wier op Bertientje. Arjaon spulde, en praotte tegen z'n viool... Bertientje heurde die vremde dichterlijke woorden en ze begreep d'n muziek... ze wier raozend op Arjaon! Daor nao heej Bertientje Arjaon nog dikkels gesproken….., ze leerde 'm kennen, en as pront boere medje had ze 'm zôô ver gekregen dettie schoenlapper wier.., dè was toch 'n eerzaom ambacht... meej unne spulman hoefde ze thuis ommers nie aon te komen. Arjaon heeget geprobeerd... serieus... mar d'n onrust joeg 'm z'n stuultje aaf... om d'n haoverklap staak ie z'n els in 't spek... hij kreeg er de kramp van in z'n borst... 'n benauwde pent die z'n èèremen verlamden. Zôô heej Arjaon Bertientje jaoren aon de sleur gehaauwen... tot ze 'm schieten liet en af zeej meej unne snik in d'r stem. Aon al die dingen denkt Arjaon van Dun op Kerstaovend 1632. Pastoor Peter van Dun heej Arjaon onder z'n bescherming genomen, en hij wôônt vôôrt as schoenlapper op de gôôlse Pastorij „t Paleis". Hij zit alleen op z'n kaomerke in 't aachterhuis. Vremd,... denkt Arjaon... vremd... 't is net of ik 10 van munne Leuvense tèèd meej unne rukwend naor 'n veertigste jaor gewaaid ben, en alles wè 'k tegengekomen ben is me bij gebleven wel wè vaog…. alleen Bertientje Reyniersen zie ik nog vur mè, schôô.. jong... net as toen op d'n tèèraovend van St. Joris...Vremd,., denkt Arjaon... as z'n haand naor die benauwde pent in z'n borst grept, net of ze 'r d’n aojem uit willen trekken... Bertientje Reyniersen woont nog op 't Paradijs in Görp... ze is nog vrij. dè wit Arjaon... daor denkt ie aon. Bertientje gao d'r èègen klaor maoken vur, de naachtmis... ze komt ieder jaor naor de naachtmis... alleen... Bertientje is nie bang... Bertientje Reijniersen zal van naacht ôôk komen... Arjaon van Dun stao op en slao zunne zwarte maantel om, hij neemt z'n viool... en stapt de donkerte in... De wend snijdt 'm langs z'n ooren... z'n oogen schieten vol traonen en unne motrèègen mokt 'm koud tot in z'n knoken. Arjaon gao over d’n Wachtelberg... langs de waotermeulen over de meulenpad, naor Breehees,.. Arjaon laacht.., hij doet er unne pas bij... mar efkes steunt ie meej een haand tegen unne boom en z'n aarder haand grept naor zunne daas. Dan gaot ie verder, 'n verlammende pent schiet dur zunne èèrum... des ommers niks... Bertientje Reyniersen denkt ie. .. Arjaon van Dun zie die glinsterende ôôgen van Bertientje Reyniersen. Arjaon van Dun heurt diejen snik in d'r stem toen ze 'm vertelde dat niks worre kon... Nou is Arjaon bij 't steeke „'t Paradijs". Hij stao hèègend stil... Dan gao de deur open. Bertientje Reijniersen heurt ver de klokken van Gôôl ... ze kekt naor de lucht, ze heurt muziek... 'n viool...! ! Arjaon spult en praot tegen z'n viool. 't gezicht laacht... mar alle pent van de leste vijf en twintig jaor krampt in z'n borst saomen. Bertientje heurt die vremde dichterlijke woorden.., ze begrept de muziek. Arjaon... Arjaon van Dun schreeuwt ze... ' Dan slaot Arjaon tegen de grond... z'n viool klapt meej 'n holle slag op unne wortel, klaogend springen enkele snaoren... Arjaon heurt Bertientje nie mir snikken... Zoo gong Arjaon van Dun op Kerstaovend 1632 meej pent aon z'n hart naor 't Paradeske op Görp en kwaamp meej 'n laachend gezicht in 't euwige Paradijs aon. C. Robben
Het bestuur van FamilieVerenigingStamboom van Dun Wenst alle mensen, heel fijne feestdagen en een heel voorspoedig en gezond 2005 vol met stamboomperikelen en dat het dat mag brengen wat u ervan verwacht. Het Bestuur. DE TRADITIE DER VOORNAMEN. Lazen we in het eerst deel, dat men in 1946 toch wel, vond, dat er een bepaalde traditie danwel dat een bepaalde familierecht bestond op welke wijze de ouders hun kinderen namen moesten geven, ondanks dat dit nergens geschreven of gedrukt stond. Toch zullen velen deze zienswijze herkennen, terwijl men anno 2000 hier totaal geen rekening meer mee houdt KVD Uit deze enquête bleek, wat Noord-Brabant betreft en afgezien van het sedert anderhalve eeuw daaraan toegevoegde deel van Holland, het volgende. Het 1ste kind wordt, als het een jongen is, naar de grootvader van vaderszijde en, als het een meisje is, naar de grootmoeder van moederszijde vernoemd. De naamgeving van het 2de kind is van die van het 1ste afhankelijk. Is een der grootouders reeds vernoemd, dan komt de grootouder van de andere zijde aan de beurt. De jongen wordt dus genoemd naar de grootvader van moederszijde en het meisje naar de grootmoeder van vaderszijde. Voor het 3de en het 4de kind geldt de gewoonte, dat zij den voornaam ontvangen van de grootouders, die nog niet aan de beurt geweest zijn. Omdat het mogelijk is, dat er reeds twee jongens of twee meisjes geboren zijn, m.a.w.. dat voor een meisje naar een grootvader of voor een jongen naar een grootmoeder moet worden omgezien, wordt er wijziging van de oorspronkelijke naam toegepast. Heet de grootvader Johannes, dan heet de kleindochter Johanna. Bij de keus van den naam van den kleinzoon kan men echter op de moeilijkheid stuiten, dat het geen pas geeft, dat een jongen een meisjesnaam als Elisabeth ontvangt, terwijl een mannelijk equivalent ontbreekt. Zelden stapt men over dit bezwaar heen en doorgaans wordt er iets op gevonden, bijvoorbeeld, dat de tweede naam der grootmoeder voor den kleinzoon pasklaar gemaakt wordt.Bij het 5de en het volgende kind is men vrijer, maar toch weder niet zo,. of men kiest een oom of tante en geeft het kind hun naam, al naar gelang het uitkomt. De hierbij in Noord-Brabant gevolgde 11
regel schijnt te zijn, dat eerst de broers en zusters van de moeder en daarna die van den vader aan de beurt zijn. Ook is de traditie algemeen, dat de dode voorrang boven de levende heeft. Wanneer er een broer of zuster der ouders overleden is, een der grootouders of de vader, een eerder geboren broertje of zusje, dan krijgt de kleine in afwijking van elke andere geldende regel de naam van de overledene. Terstond daarna wordt de normale volgorde van naamgeving hersteld. Echter speelt niet alleen de natuurlijke familieband een rol, maar bij het Katholieke deel der bevolking ook de geestelijke band, die uit het peter- en meterschap ontstaat. Doorgaans maakt het praktisch geen verschil, omdat in beide gevallen dezelfde rangorde bestaat en de grootouders dus tevens peter en nieter zijn. Maar het kan verschil geven, als hun gedrag hen van de keuze uitsluit en ongeschikt maakt om de waardigheid van peter en meter te bekleden en de plichten ervan te vervullen. Omdat deze zowel natuurlijke als geestelijke naamgevers voor de helft tot de familie van de man behoren en voor de andere helft uit verschillende families aangetrouwd zijn, vormen de namen van de kinderen en in den vervolge van de ganse familie niet alleen naar de vorm, maar ook innerlijk een eenheid, waarbij de van elders ingebrachte in de minderheid zijn. Zij zijn het bezit der familie en dit uitsluitend karakter wordt, als de traditie lang genoeg is voortgezet, ook voor den buitenstaander duidelijk, wanneer er namen bij zijn, die elders buiten gebruik geraken. Was de traditie altijd volgehouden, dan zouden wij allen Germaanse namen dragen. Op de bovenstaande regels wordt uitzondering gemaakt door het vernoemen, niet naar een natuurlijk of geestelijk familielid, maar naar een patroon. Ik behoef dit gebruik nauwelijks te verdedigen, want het is duidelijk, dat er naast natuurlijke ook geestelijke banden bestaan. Is men lid der Katholieke Kerk, dan gaat men met hare wetten en gebruiken akkoord en hiertoe behoort het patronaatschap, dat is in dit geval het stellen van een gelovige in de bescherming van een heilige, ten bewijze en ten gevolge waarvan diens naam wordt, gegeven of aangenomen. Ook bij deze naamgeving 12 speelt de traditie een rol. Het meest voor de hand liggend is de patroon der parochie te kiezen, maar meestal laten de ouders een persoonlijke voorkeur gelden en kiezen zij den heilige van den, dag of in wiens octaaf het kind geboren is, of hem, die het bijzonder voorwerp van hunne devotie uitmaakt. Men begeeft zich hierbij op een pad, waarbij uitglijden mogelijk is, maar men komt op een dwaalweg, indien men als naam van zijn kind die van een beroemd of zelfs maar populair man uitkiest. Dergelijke onberaden ingevingen wreken zich. Hoe dit alles in bijzonderheden toegaat, mocht wel eens nader nagegaan worden en of hierin een correctie niet nodig of wenselijk is. Het is een teder onderwerp, dat men daarbij aanroert, dat niet tot het gebied van recht en verstand, maar tot dat van liet sentiment behoort. Het is een onderwerp, dat in deze tijd van verwarring al evenzeer gevaar loopt te ontaarden als dit met het vernoemen der kinderen op grond van de natuurlijke familieband het geval is. Daarmede wil echter niet gezegd worden, dat er tussen de tot het uiterst gedreven traditie en de allerindividueelste willekeur geen middenweg bestaat. J. P. W. A. SMIT Oud-Rijksarchivaris in Noord-Brabant. (uit: "Brabants Heem", jaargang 1949, nummer 1) (uit: De Sprange”, jaargang 2004, nummer 1) PASTOOR TE GOIRLE Vincent Jan Hendrik van Dun (ne) geboren rond 1540, huwt Jenneke Peter Michiel Jan Soffaerts. Het gezin woonde te Goirle in de Vensche akkers. Zij hebben 4 kinderen: -Peter Vincent Jan geboren in het jaar 1570 en overleden 27-6-1635 te Goirle. Pastoor te Goirle. Toen zijn voorganger, pastoor Danulaeus in 1598 bedankte, vergaderde het kapittel van Hilvarenbeek den 14e maart in het convent der Predikheeren te 's Hertogenbosch en presenteerde Peter Vincent van Dun als pastoor van Goirle. Zijn aanstelling volgden den 27e mei. De 4e april 1605 gaf de pastoor een wijbrief aan den diaken Antonius Vincentius van Dun. Dat is zijn jongere broer. Bij de kerkvisitatie van 29 juni 1615 verklaarde van Dun, dat
hij 46 jaren oud en sedert 18 jaar pastoor was, dat de parochie 470 communicanten telde, "die hunne pligten wel waarnamen, dat de competentie des pastoors te klein was, daar hem uit de tienden slechts negen muddem rogge en uit de cijnsen twaalf gulden toekwamen, daarbij waren de jura allergeringst ". Uit een ander stuk van 1615 blijkt, dat van Dun kanunnik was van het kapittel te Hilvarenbeek. Volgens zijn grafzerk hier in de kerk van Goirle (deze lag in de oude kerk voor het hoogaltaar) stierf Peter van Dun op 27e juni 1635. (Het grafschrift luidt: Nascendo mortmur. Hier leet begraven H. Peeter van Dun, die de pastorije van Goirle bedient heeft den tijd van 37 jaren sterfden 27 junij 1635. Bidt voor zijn ziel.) Pastoor Peter van Dun heeft nog juist de perikelen van de Reformatie niet mee gemaakt, mogelijk al wel de voorboden. De kerk van Goirle werd in 1638 geconfisqueerd en de Goirlenaren gingen vanaf die tijd op Steenvoirt (latere Nieuwkerk) ter kerke in een z.g. grenskapel die op Spaans gebied lag (nu het huidige België). Pastoor Peter van Dun schenkt aan het gilde St. Joris in 1610 een schildje. (Spes mea Deus) Mogelijk bij zijn 12½ jarig pastoraat. (1598-1610) -Jan Vincent Jansen huwt Jenneke Jan Mathijs Wouter Smids (zij hebben 10 kinderen) waarvan o.a. Vincent de oude, schoolmeester is te Goirle en Riel. Vincent de oude is in 1663 Koning van het Gilde St. Joris en is dan 31 jaar. Hij schenkt daarvoor een schild. Ook daarop staat het wapen: boven twee rozen, er onder een gekanteelde dwarsbalk, en daar midden onder weer een roos. Vincent de jonge x Anneken Cauwebergh, woonde op Huis ter Loo. Hun achter-achter kleinkind is Vincent Dingman van Dun (1736 - 1806) en gehuwd met Maria Smits (1734 - 1791) Deze Vincent is executeur testamentair van zijn oudtante Elisabeth Smits (1712 - 1779) en is voor de helft erfgenaam van zijn oudtante. Deze oudtante heeft in 1762 de beelden van Petrus en Paulus geschonken aan 2e schuurkerk van Goirle, onder pastoor Nicolaas Dominicus de Beeck. (pastoor van 1733 - 1780). Dat vermeldt het doopregister, ook vermeldt het, dat de smid Jan van Aelst den 8e maart 1761 aan de kerk het schilderij voor het hoogaltaar schonk. Pastoor de Beeck, was kapelaan te ’s Hertogenbosch in de St. Jan, voor hij pastoor werd in Goirle. Hij schijnt een man van grootte kennis te zijn geweest en een zeer ijverige herder, die bijna een halve eeuw de parochie bediende en vijf jaar zijn gouden priesterfeest overleefde. Hij stierf in de gezegende ouderdom van 81 jaren en werd in de kerk onder de grafzerk van pastoor Peeter Vincent Jan van Dun begraven, (en dat gebeurde terwijl de kerk nog steeds in handen van de Protestanten was)!!! -Antonius Vincent Jan. We zagen al dat hij diaken in Goirle geweest moet zijn.) -Cornelis Vincent Jan huwt Jenneke Jan Hendrick Nicolaas Voskens. Zij hebben 3 kinderen waarvan Vincent geboren 1607, kapelaan is te Goirle. Of dat ook nog tijdens het pastoraat van zijn oom Peter is geweest, vermeldt de geschiedenis niet. Later is hij pastoor te Ossenisse op Zeeuws Vlaanderen en weer later komt hij voor in Moerbeke in Oost Vlaanderen nabij St.Niklaas. Joseph Wijdemans 13
1.000 JAAR VAN DUN 14 oktober was het zover 5 broers en 9 zussen samen 1000 jaar. Op de jongste na allen geboren op Moerdijk. Een gebeurtenis die we niet zomaar voorbij konden laten gaan dus....feesten. Al ras was er besloten om dit op Landgoed Schaluinen in Baarle Nassau te vieren De mogelijkheden daar zijn onuitputtelijk zowel op culinair als op creatief gebied. In opperste feeststemming kwamen allen, ook de aangetrouwde, in Schaluinen aan. De stemming zat er van het begin af aan goed in. Een verwarmde serre en een zaaltje werden deze dag ons domein. Heerlijk rustig nen onze magen ietwat te knorren en konden we aan een pracht gedekte tafel plaats nemen en genieten van een warm- en koud buffet. Verrukkelijk! Bijna klaar toen de fotograaf van "Dagblad De Stem" kwam om dit feit te vereeuwigen met een foto in de krant. Aan alles komt een eind dus ook aan deze dag. Met een alsof wij alleen op Schaluinen waren. Het gebak stond al klaar, koffie of thee naar keuze. Met een dergelijk grote groep (25 )kom je nooit bij gepraat zodat we na een uur opgewacht werden om te gaan kruisboogschieten Een Gildenmeester vertelde ons hoe we de boog moesten hanteren. 10 Kruisboogbanen naast elkaar. De eerste 10 namen plaats achter de kruisboog, de spanning was van hen gezicht af te lezen. De pijl werd op de boog gelegd door de Gildenmeester. "Goed kijken door het vizier en richten op de schietschijf liefst midden in de roos." Dat dacht je maar, sommigen zaten er totaal naast, één presteerde het zelfs om splinters van de dakrand te schieten tot hilariteit van de anderen. De pijlen werden opgehaald en de score omgeroepen, zodat de volgende ronde kan beginnen. Na enkele keren werd het resultaat beter. Jammer maar na een uur was het afgelopen en gingen we midget golven voor de liefhebbers. Ook hier waren de scores heel verschillend. Ziemaar eens een dergelijk klein balletje door een net te slaan en dan moet dat balletje ook nog eens in een gaatje terecht komen. Een applaus waard als het lukt. Voldaan rond 17 uur uitrusten want leeftijd begint toch een rol mee te spelen en genieten van een borrel of een fris drankje. Ondertussen begon14 dankbare weemoed namen we afscheid van elkaar en dachten aan Vader en Moeder. Zij hebben door hun voorbeeld en opvoeding gezorgd dat de onderlinge band zo sterk is, dat dit feest mogelijk was. Namens broers en zussen. Ad Potters- van Dun FAMILIARIS Dit hoofdstuk heeft vaak feestelijke kanten maar ook treurige zijden. De feestelijke gebeurtenis welke we reeds vermeldt hebben bij het verslag van de familiedag willen toch ook hier nog eenmaal vermelden omdat het ook hier thuishoort. 21 sept 2004 werd er te Nieuwegein geboren Lieve Beeltje Puck van DUN dochter van Charles G.A. van Dun en Bettij Piepot. Wij felicteren beide ouders en de familieleden van harte. Op 5 november ontviel op ons aardse bestaan Margot KOOPMANS– v DUN In familie– en vriendenkringen werd zij Ootje genoemd hetgeen meer dan genoeg zegt hoe geliefd zij was. Wij wensen alle familieleden heel veel sterkte in deze moeilijke tijden
1 Online Touch