Jaargang 12 – editie 1 – april 2013 Het bestuur vlnr Lid: Secretaris: Voorzitter: Penningmeester: Lid: Lid: Lid: Ton van Dun Robert van Dun Eugène van Dun Jan van Dun Hennie van Dun Ad Potters- van Dun Ton van Dun tel. 0252-211299 tel..033-4942623 tel. 0411-683427 tel. 076-5016095 tel. 06-45092691 tel. 076-5650635 tel. 076-5611426 Contributie of donateurschap voldoen op Rekeningnummer van de FVS van DUN: NL21 RABO 0174888252 t.n.v. F.V. Stamboom van Dun te Etten-Leur. Onze contributie is slechts 15,- euro per adres per jaar. Indien u tijdens het lopende jaar lid wordt betaald u een evenredig deel. www.vandunstamboom.nl De site waarin allerlei verhalen en foto’s te zien zijn. INHOUD. Adverteerders Bestuur/Inhoud/Colofon Van de Voorzitter Vervolg (slot) verhaal Jan de Waard Ingeborg Horsten van Dun en Mevr. Van Dun Stad van……Pieter van Dun Leon en zijn benoeming Laatste kans het “DunBoek” Familiezaken etc. Adverteerders Redactie: pag. pag. pag. pag. pag. pag. pag. pag. pag. pag. Hennie van Dun Eugène van Dun 3 _______________________________________________________________ 2 3 4 4 9 10 11 12 14 15
Van de Voorzitter, “Het Boek “komt er aan, elke van Dun, wordt en/of is verzocht de nodige aanvullingen met betrekking tot de jongste aanwinsten op te geven aan Ton in Ulvenhout, zodat een up to date overzicht kan worden verwerkt in het boek. Alvast bedankt. De voorbereidingen voor de familiedag in 2013 zijn al aangevangen,gestreefd wordt naar een gezamenlijke dag met onze Belgische tak. Verwacht wordt dat op die dag het boek kan worden geshowd, mogelijk zelfs kunnen uitreiken. Kortom voor alle betrokkenen een spannende tijd. Eugène Uw gegevens wijzigen Bij deze willen wij u vragen als er verandering komt in uw gegevens, bv. email, adres, telefoon of gezinsuitbreiding (kleinzoon/dochter) om deze dan aan ons door te geven. Dit kan eenvoudig door naar onze site te gaan en onder het kopje “de vereniging” en dan bij invulformulier uw gegevens in te vullen en op versturen te drukken. Bij voorbaat onze hartelijke dank, het bestuur. -------------------------------------------------Jan de Waard (slot) In het eerste elftal leefde Jan zich uit bij het beoefenen van z'n geliefde hockeysport. Hij was — vanzelfsprekend — aanvoerder van het geheel en als midvoor leider van de aanval. De aanval, die door moest stoten door de barricades van kampioenschappen en promoties om eens te komen tot aan de hoogste sport van de hockey-ladder. Wat hij voor ons elftal geweest is blijkt nu eigenlijk pas goed, nu hij er niet meer is. Zijn persoonlijkheid schiep een hechte vriendschapsband tussen ons does, hij drukte z'n stempel van juiste sportiviteit op ons allen. Kort gezegd, hij trok heel „Aeolus" met zich mee omhoog. In de loop van al die jaren zijn er heel veel wedstrijden gespeeld. En voor zover ik weet heeft Jan ons nooit in de steek gelaten. Miste hij een trein, dan fietste hij desnoods naar het terrein waar we moesten spelen, of kwam hij er op een manier zoals Jan alleen kon uitdenken. Maar hij was er steeds. Zo arriveerden wij eens in Gorkum voor het spelen van een toernooi, en bij aankomst ontdekten we, dat Jan er echt niet was. We waren eerst een beetje verloren, maar spoedig keerde ons vertrouwen terug en wisten we het zeker: hij komt, hij is er altijd. Het vertrouwen werd niet beschaamd. Ineens kwam hij aangestapt met z'n korte, vlugge pasjes, z'n ene arm flink heen en weer zwaaiend en met veel plezier in z'n ogen, onze aanvoerder, onze woordvoerder, onze vriend. 4 _______________________________________________________________
Na afloop van een wedstrijd kwamen de tongen los. Bij het napraten over het spel en het geven van voorspellingen over onze komende prestaties gingen de grapjes en steken onder water snel ons kringetje rond. Ik denk dikwijls aan Jans reactie, als hij zelf het slachtoffer was van 's mensen plaaglust. Hij draaide dan snel z'n hoofd van de een naar de ander, half lachend, half zoekend naar een goeie repliek met op z'n gezicht een trek die zeggen wi lden „Is dat nu heus waar?" En dat alles werd begeleid door z'n typische lach, die ik onmogel ijk weer kan geven, maar die nog zo in m'n oren klinkt. Als een genoeglijke, vrolijke herinnering. Soms werd een hockey-Zondag een hoogt ijdag. Door de sfeer, door het lekkere zonnetje, door het vertoonde spel en de dientengevolge behaalde overwinning. Ik herinner me zo'n prachtdag, toen na een Lange reeks wedstrijden „Aeolus" als overwinnaar naar voren trad. Door de e nthous iaste menigte werd Jan toen de hoogte in getild en in triomf het veld, ons eigen veld, overgedragen. Van dit toneeltje bestaat een unieke foto. Jan, een beetje gebogen, met een stralend en t ev r eden gez i ch t , op de s choude r s van de Aeolianen. Hij glundert helemaal, en het enige wat hem nog te wensen overbleef was, dat ieder zo'n zegetocht hoog boven de mensen uit zou kunnen meemaken. Nu i s hem niet al leen vreugde toebedeeld op het sportveld. Bij een rustige competitiewedstrijd op een Rotterdams veldencomplex, kreeg hij volkomen onverwacht de bal heel hard tegen z'n gezicht aan, schuin op z'n neus. Het spel lag stil en iemand gooide de bal het veld in om weer te beginner. Vandaar, dat het zo geheel bij verrassing gebeurde. Het was een geweldige bons. Jan sloeg tegen de grond en we moesten hem een kleedlokaal binnendragen. Hoe naar hij er ook uitzag en wat voor pijn het ook gedaan moet hebben, hij had pas rust toen we weer verder gingen spelen en hij drukte ons op het hart vooral voor een overwinning te zorgen. 5 _______________________________________________________________
Na de wedstrijd vonden we hem een beetje opgeknapt op een bank liggen en weer een uurtje later kroop hij achter op m'n fiets en reden we naar een dokter. Het bleek nogal mee te vallen. Hij kreeg een paar watten in z'n neus en moest zich maar wat kalm houden. En daarmede was de zaak afgedaan, dachten we. Dachten we. De volgende dag kwam hi j bij me op bezoek. Hij zag er verschrikkelijk toegetakeld uit. Helemaal bout en blauw rondom z'n neus en z'n ogen. Jan vond het echter niets verontrustend en voelde zich best. Maar precies een week na het ongeluk trad de ernst van z'n toestand aan het licht. Geheel verzwakt door het bloedverlies, werd hij in het ziekenhuis opgenomen. En eerst na een angstige dag werd verklaard, dat hij wee r vrij spoedig de Dude zou zijn. Het was een kwestie aan aansterken en volstrekte rust, een proces dat wel een maand of zes weken zou duren. In die t i jd heb ik Jan nog weer veel beter leren kennen. Ik woonde zo dicht bij z'n ziekenhuis, dat ik hem dikwij ls kon komen opzoeken; zeker iedere dag een keer, en soms 's avonds nog eens, stiekem, na het officiële sluitingsuur. Dit trouwe bezoek vond niet zozeer z'n oorzaak in een vrome drang werken van barmhartigheid te verrichten, als wel in het feit dat het op Jans ziekenkamer zo oergenoegelijk was. Bi j tend in een van de vele appel s — goudrenetten — die hij gekregen had van dengene, die de ongeluksbal gegooid had, redeneerden we over onte lbare onderwerpen. Hockey en „Aeolus" speelden natuurlijk een belangrijke rol hierin, maar ook over vele andere en ernstigere dingen wisselden we van gedachten. En daarbij is me, in die rustige ziekenkamer, nog weer eens heel duidelijk geworden, wat voor een fijne vent Jan was, wat voor een kerel uit een stuk. Zoals hij zich voorstelde te leven was goed en mooi, en een voorbeeld en aansporing voor hem, met wien hij erover sprak. Daarom zijn Jans ziekenhuisweken geworden tot een ideale periode uit onze Lange vriendschapstijd. Toen Jan langzamerhand aansterkte en levendiger werd, werd het natuurlijk in z'n kamer wat rumoeriger en drukker. Dikwi j ls was nu een stelletje vrienden tegelijk op bezoek, en de gezelligheid steeg ten top. Langzamerhand werd zelfs Jan in het ziekenhuis weer ons middelpunt en dikwijls ook redder uit vele moeilijkheden. Toen hij weer bijna beter was is de tijd aangebroken van de avond — of soms wel nacht — bezoeken. Jan sloop dan zijn kamer uit en ging in de hal van zijn verdieping zitten. Op het afgesproken uur glipte ik ook naar binnen en dan nestelden we ons in een paar luie rieten stoelen en begon het sermoen. Geheimzinnig, gedempt en avon - tuurlijk, want het mocht in geen geval. Welke patiënt komt om 11 a 12 uur 's nachts z'n bed uit en wie gaat hem dan, als medeplichtige in de boosheid opzoeken? Dikwijls is het goed gelopen en zaten we te schuddebuiken van het lachen of serieus onze meningen en opvattingen uiteen te zetten. Maar een keer ging het mis. We werden op heterdaad betrapt , door een zus ter, die het zaakje niet, vertrouwde. Er bleef niets te ontkennen over, slechts een terugtocht was de en ige ui tweg; en voor de zuster er erg in had, schoot een 6 _______________________________________________________________
patiënt ergens een afdeling binnen, z'n kamer in, en verdween een bezoeker in het donkere trapgat. Zo heeft de duisternis onze terugtocht gedekt en onze over treding verborgen gehouden. De volgende dag hadden we natuurlijk het grootste plezier om de geschiedenis; maar we hebben ons verder toch braaf aan de regels van het huis gestoord en ons als nette jongens gedragen. Na de eerste kritieke tijd was Jan eigenl ijk niet meer als zieke te beschouwen. Toen moest al leen z'n verslapt l ichaam weer de nieuwe kracht krijgen om even fit als steeds het leven door te gaan. Zo kon hij vanuit z'n bed met alles goed meeleven en rustig al wat om hem gebeurde gadeslaan. En daarbij heeft hij zijn Agnes gevonden en zij hem. Werd hij getroffen door haar echte, goede vrouwelijkheid, zij heeft spoedig gevoeld en gemerkt, dat Jan iets bijzonders was, uit z'n houding, uit z'n ,voortreffelijk patiënt zijn", uit z'n grote vriendenkring , kortom uit z'n sterke, mannelijke persoonlijkheid. Tenminste, ik geloof wel , dat zo de steeds sterker wordende band is ontstaan, waardoor Agnes en Jan zich verbonden wisten. Van die tijd of was Jan vergezeld van Agnes, in z'n „Aeolus" -Leven, en zijn zij samen voor ons geworden vrienden, samen medewerkers, samen een voorbeeld . De bonte reeks van beelden uit Jans hockey leven en wat daarmee samenhangt, draait nog verder voor m'n ogen, met allerlei kleine en grotere gebeurtenissen en voorvallen. Dit alles te vermelden heeft geen zin. Maar laat ik wel nog even stilhouden bij Jans officiële afscheid van de vereniging „Aeolus", op 28 en 30 September 1945. Want dat is, voor het leven hier op aarde, een afscheid voor goed g ewo r d e n . . . . 28 September 1945 zat „Aeolus" 's avonds te wachten in het zaaltje van Plaswijck. Te wachten in grote spanning. Het zou de hulde-avond voor Jan worden, wiens stoel nog open was, en men wilde zo graag z'n gevoelens uiten, dat iedere minuut uitstel te lang leek. En ineens was hij er. In z'n luitenantsuniform stond hij midden in de zaal, tussen z'n Vader en Moeder, zijn zus en broers, naast zijn Agnes, omgeven door zijn „Aeolus". Spontaan klonk het „Lang zal hij leven" de ruimte in en toen voor het laatst zag ik hem daar staan, zoals steeds als hem eer werd betuigd. Verrast en een beetje verlegen, z'n hoofd wat gebogen en helemaal gelukkig. Hij is die avond in het zonnetje genet. Niet voldoende, want dat was niet mogelijk. Maar wel van ganser harte, en daar ging het om en dat heeft hij gevoeld. Met die avond is Jan z'n prachtige loopbaan als bestuurder van „Aeolus" feestelijk en dankbaar, natuurlijk, maar toch ook met weemoed besloten. Het leven en zijn toekomst vroeg Jans gehele aandacht, en die zou hij er aan gaan geven, en daarom moest „Aeolus" het zonder hem doen. En daarom ook was er naast feestvreugde en dank, grote weemoed . . . . 2 Dagen later, Zondag 30 September, vond z'n afscheid op het veld plaats. Het had moeilijk een mooier, een sportiever afscheid kunnen zijn. „Aeolus" speelde mee, te midden van alle sterkere Rotterdamse clubs, in de voorronde voor de hockeydag. 7 _______________________________________________________________
Deze zou een week later plaats vinden in het hockeystadion te Amstelveen. Dan zouden de winnaars van de afdelingen Amsterdam, 't Gooi, Den Haag en Rotterdam om de erepalm gaan strijden. „Aeolus", als vertegenwoordiger van Rotter - dam, daar eens te brengen was een groot ideaal, van Jan en van ons allen. Jan heeft ons daar gebracht. Dat is niet overdreven of teveel gezegd. Zijn laatste levensdag, voor een goed deel gewijd aan z'n mooie sport, heeft ons hem nog eens getoond in z'n grote kwaliteiten, als speler, als aanvoerder, maar ook als bestuurder, als de man van het kordaat en energiek optreden! En daardoor gaf hij „Aeolus" de overwinning. Zonder aarzelen deed hij al het mogelijke om een foutieve en voor „Aeolus" fatale besli ssing ongedaan te maken. Hi j moes t er eers t veel tegenstand voor overwinnen, maar hij wilt zich in zijn recht en dus zette hij door. En met succes: de font werd hersteld, wat betekende een nieuwe krachtmeting met onze tegenstanders op het veld. Daar is het voornamelijk Jan zelf geweest, die deze nieuwe kans, door hem aan „Aeolus" gegeven, ten volle heeft benut, zodat wij niet, als verliezers, werden uitgeschakeld, doch als overwinnaars, in de volgende ronden onze kleuren konden blijven verdedigen. Al s herboren zi jn we die volgende ronden doorgegaan, weer met enthousiasme, weer met ve r t rouwen. Die guns t ige wend ing had ons dubbele kracht gegeven, waardoor het mogelijk werd, dat wij elven, aan het einde van deze voorhockeydag, als vertegenwoordigers van Rotter dam, trots achter Jan, onzen goeien genius en oorzaak van ons grote succes, het veld afgingen. Deze dag is de laatste geworden. Het was een mooie, gelukkige, stralende dag, Jan met zijn Agnes, zijn Vader en Moeder, met ons allemaal, medespelers en medeleden in een grote reünie op het veld verenigd. Het is onbewust een afscheidsdag geweest, een spontaan vaarwel voor altijd: zonder verdriet, zonder traan, al leen maar blij , zonnig en tevreden. Het ideaal, zoals dat bij Jan paste. Leiden, Mei-juni 1946. Ben Kniippe. 8 _______________________________________________________________
Wij verwelkomen als nieuw lid Ingeborg van Dun . Ingeborg heet officieel Ingeborg Irmengard van Dun. Zij is geboren te Malang op Java op 1 maart 1939. Haar vader was Petrus Cornelis Hubertus van Dun, geboren te Goirle op 28 oktober 1909 en aldaar overleden op 27 december 1987. Ingeborg heeft een zuster genaamd Edith Cecilia, eveneens geboren in Ned. Indië. En wel op Bali op 4 januari 1942. De ouders van Ingeborg en Edith huwden op 23 februari 1938 te Loemadjang op Oost-Java. Deze plaats ligt bij de Bromovulkaan. 5 Km van Loemadjan lag een voormalige grote suikerfabriek waar in 1945 een Bersiapkamp opgericht werd. Dit waren kampen waarin vrouwen en kinderen werden ondergebracht na de nederlaag van Japan in de 2e wereldoorlog. Zij moesten beschermd worden tegen de Indonesische vrijheidsstrijders. Maar ook de vrijheidsstrijders zelf brachten de ex-Japanse krijgsgevangenen in kampen onder. Het was voor het gezin van Ingeborg een moeilijke tijd. Deze begon al met de inval van Japan op 8 maart 1942. De vader van Ingeborg werd door de bezetters naar Japan gebracht waar hij bij de steenkoolmijnen tewerk werd gesteld. Gelukkig overleefde hij het. Pas in 1947 kon hij met zijn gezin repatriëren naar Holland. Ingeborg’s vader was een zoon van Gerardus Hubertus van Dun die directeur was van de eerste Goirlse wollenstoffenfabriek. De fabriek was ook vooral bekend als badstofweverij voor handdoeken. Omdat zijn 2 zoons het bedrijf niet wilden overnemen werd het verkocht aan van Puijenbroek. Een van die zoons en dus een oom van Ingeborg was Josephus Cornelis van Dun geboren te Goirle op 31-3 1923. Hij was een echte natuurmens. In Dundoenerij heeft over hem al een artikel gestaan. Hij werd “den aopeboer van Vessem” genoemd omdat hij in een caravan woonde met vele apen. Deze zijn bij een raadselachtige brand in de caravan omgekomen. De vader van Ingeborg studeerde aan de technische hogeschool van Bingen, waar hij ook zijn vrouw Ernestine Winkel leerde kennen. Ingeborg was gehuwd met Piet Horsten die veel te vroeg al in 1969 overleed. Uit het huwelijk zijn 4 kinderen geboren genaamd Brigitte, Ernst, Marc en Peter. Het bestuur. ----------------------------------------------------Mevr. Rina van Dun, 40 jaar collectant Mevr. Rina van Dun heeft een jubileum te vieren. Voor de 40e keer zal ze dit jaar op pad gaan met haar collectebus voor de Nierstichting. Tijdens de collecteweek van 16 t/m 22 september zal ze weer collecteren bij haar vaste wijk in Galder. Al die jaren doet zij dit vrijwilligerswerk geheel belangeloos en met volledige inzet. Dit konden we niet zomaar voorbij laten gaan. We hadden een gezellige middag met alle collectanten. Van de Nierstichting ontving ze een zilveren briefopener als blijk van waardering.Ook werd ze in de bloemetjes gezet. Rina van harte gefeliciteerd met deze eervolle prestatie namens de Nierstichting en alle medecollectanten. 9 _______________________________________________________________
Stad van... carnavalsvoorzitter Pieter van Dun Za 9 feb: Elke zaterdag op Stadsgezicht de rubriek De Stad Van… Aan de hand van een aantal steekwoorden geeft een Tilburger zijn of haar beeld van de stad. Dit keer de stad van…Pieter van Dun, in het dagelijks leven advocaat, maar deze dagen voorzitter van de Carnavalsstichting Tilburg en voormalig Prins van Kruikenstad (2007 en 2008). Café Van Horen Zeggen; een leuk klein café, met aardige foto's uit het verleden van Tilburg. Een oergezellige verzamelplaats voor de Prins van Kruikenstad met zijn gevolg, het bestuur van de Carnavalsstichting Tilburg en vele andere Kruiken en Kruikinnen Restaurant Restaurant en het café van Theaters Tilburg: eerst de smaakpapillen prikkelen en daarna het oog en natuurlijk het oorstrelende genot van een goed klassiek concert met als jaarlijks hoogtepunt de Matthäus passion. Snack Broodje Jantje aan het begin van het Pieter Vreedeplein. Doet me steeds weer denken aan de afsluiting van de bus tour met het bestuur van de Carnavalsstichting op de zondag van carnaval Kunst Het beeld van de nonnen naast de schouwburg. Natuur, het waterwingebied, een oase van rust, waarin gelukkig weer frequent het geklop van de specht en de "fluitende" lokroep van de buizerds is te horen. Op de schop De vroegere Midi en de aggenebbisj die daarnaast ligt. Winkel Jan de Cock op het NS-plein. Heerlijk om daar kleren te kopen en te worden geholpen door Toine die precies weet wat ik wel en niet leuk vind om te dragen. Beste herinnering De jaren die ik als gymnasiast doorbracht op het Sint Odulphuslyceum. Mijn hart neuriet nog altijd: "Ik kom gaarne terug, ik ga niet gauw hier vandaan" Verdriet Het graf op het kerkhof naast t' Odulphus waar mijn vader en moeder hun eeuwige rust genieten. 10 _______________________________________________________________
Borrelen met Wat zou het mooi zijn om nog eens te borrelen met mijn veel te vroeg overleden schoonvader Wim Groels, die behalve als voorzitter van Willem II, maar ook als Prins Willem d’n Twidde in 1980 en 1981 in Tilburg zijn maatschappelijke sporen verdiende. Ontspanning Op de dinsdag en zaterdag met mijn fietsclub NLMDF (Niet Lullen Maar Doorfietsen) op de racefiets door de Tilburgse regio. We doen dat al meer dan dertig jaar en nog steeds zonder Epo! Eeuwig zonde De "schreeuwerige" en de gevelwand ontsierende winkelketens in de Heuvelstraat. Tilburg Goedgemutste Kruiken en Kruikinnen met groen oranje sjaals tijdens het Elf-Elf fist op het Willemsplein, in Theaters Tilburg tijdens de Kruikenconcerten, bij d'n Inhaol op d'n Heuvel, langs d'n Opstoet in de binnenstad, tijdens de Kruikenviering in de Sint Jozefkerk en tenslotte bij et Sebiet. Bron: Brabants Dagblad. --------------------------------------------------------------ACCOUNTANT LÉON VAN DUN IN RAAD VOOR TOEZICHT NBA. Léon van Dun - ruim 27 jaar openbaar accountant in Beesd - is recent officieel benoemd tot Lid van de Raad voor Toezicht van de NBA (Nederlandse Beroepsorganisatie van Accountants). In verband met de fusie van de twee bestaande accountantsorganisatie (Nivra en NOvAA) zijn per 1 januari 2013 alle registeraccountants (RA) en accountantsadministratieconsulenten (AA) lid van de NBA. De afgelopen 9 jaar heeft Van Dun als kwaliteitstoetser namens de beroepsorganisatie tientallen accountantskantoren in het gehele land getoetst op voldoende documentatie en dossiervorming, planning, rapportering en studieverplichtingen. De bestuurswerkzaamheden ten behoeve van de Raad zijn volgens Van Dun prima te combineren met de eigen accountantspraktijk. Leon was voorzitter van onze stamboomvereniging van eind 2005 t/m 2007 en wij feliciteren hem met deze benoeming. 11 _______________________________________________________________
Laatste kans voor aanmelding van uw interesse voor het te verschijnen boek van de Goirlese tak van Dun. Op 8 september zal in Goirle op de gezamenlijke jaarlijkse familiedag van de Nederlandse en Belgische van Dun verenigingen het boek gepresenteerd worden van de Goirlese tak van Dun. In december is hierover al bericht gestuurd naar alle van Dun’s die te vinden waren in de telefoonboeken van Nederland en België. Hierop heb ik al veel reacties mogen ontvangen. Zij allen krijgen een vervolgbericht over de definitieve inschrijving en prijs. Er zijn nu ook al meer gegevens bekend over de uiteindelijke vorm van het boek Het gaat een bijzonder naslagwerk worden over deze Goirlese tak. Hier volgen enkele bijzonderheden: Het wordt een A 4 formaat boek , 210x 297 mm. Het wordt genaaid gebonden met schutbladen. De omslag is in full colour. Het papier zal 115 grs. zijn, houtvrij gesatineerd. De inhoud is onderverdeeld in 3 gedeelten: Het eerste deel geeft een overzicht van alle 6 takken van Dun die bestaan hebben of nog bestaan. Van de uitgestorven takken zijn belangrijke stukjes genealogie opgenomen. Ook van de Oirschotse tak. Daarnaast wordt een uitleg gegeven over de uitslagen van de gehouden DNA onderzoeken. Ook van de Turnhoutse tak! Hierbij wordt ook ingegaan op hun verre afkomst . Het blijkt dat Goirle een Viking en Turnhout een Keltische achtergrond hebben. De gegevens van het Meertensinstituut zijn eveneens opgenomen. Zij laten zien waar en hoeveel van Dun’s er in 1947 en 2007 woonachtig waren in Nederland. Het tweede deel is geheel op deskundige en professionele wijze geschreven door Jef van Gils. Dit gedeelte alleen al bevat meer dan 250 pagina’s tekst met zeer veel bijzonderheden en details over de Goirlese tak en hun afstamming. Jef gaat daarbij ook in op de leefomstandigheden in Goirle gedurende vele eeuwen. Armoede, oorlogen, ziektes, bestuur en geloof worden door hem beschreven. Hiervoor heeft Jef nog veel aanvullend onderzoek gedaan. Het derde deel gaat over de generaties na 1940. Helaas zijn van deze generaties niet alle gegevens bekend. De wet op de privacy geeft pas persoonlijke gegevens van een geboorte na 100, een huwelijk na 75 en een overlijden na 50 jaar. Ik heb ze moeten verkrijgen van de naaste familie. Hiervoor zijn in de afgelopen 10 jaar twee mailingen gestuurd naar alle van Dun’s die te vinden waren in de telefoonboeken van Nederland en België. Ook is in de laatste mailing gevraagd of er personen waren die bezwaar hadden tegen vermelding van hun persoonlijke gegevens in dit boek. Van de 1400 verstuurde brieven werd slechts een reactie terug ontvangen van bezwaar tegen opname. 12 _______________________________________________________________
Alle personen die op de brief reageerden kregen daarna een stukje genealogie van 3 generaties van hun familietak ter aanvulling of verbetering. Het zal u dus niet verwonderen dat het boek een omvang gaat krijgen van rond de 600 pagina’s. Ook worden er afbeeldingen van kaarten en veel foto’s in opgenomen. De prijs zal komen te liggen tussen de 30 en 40 euro, afhankelijk van het aantal te drukken exemplaren. Een korting zal gegeven worden aan de leden van de beide familieverenigingen. U kunt nu nog uw interesse kenbaar maken door een e-mail te sturen naar vandunboek@gmail.com of te schrijven naar Ton van Dun, Slotlaan 83 4851EC Ulvenhout. Dit zonder verplichtingen!! Het boek komt niet in de vrije verkoop. Het aantal te drukken exemplaren zal niet groter zijn dan het aantal inschrijvingen. Vriendelijk verzoek om dit bericht ook aan uw familie door te geven omdat niet iedereen in het telefoonboek staat onder de naam van Dun. Zeker de vrouwelijke van Dun’s niet. Ton van Dun Ulvenhout. ------------------------------------------Tot slot willen we het hebben over enkele producten die wij als vereniging voor u in petto hebben. We bedoelen daarmee onze mooie ballpoint en onze prachtige verjaardagskalender. De kalender is op A4 formaat met mooi dik papier en mooie kleurenfoto’s. U moet dit gezien hebben. prijs €1 excl. verzenden prijs €6,50 excl. verzenden Deze zijn te bestellen bij onze secretaris, tel. 033-4942623 13 _______________________________________________________________
Geachte leden, Bij deze verzoeken wij u de contributie ad. € 15,00 voor het jaar 2013 over te maken op bankrekeningnummer 17.48.88.252 t.n.v. FV Stamboom van Dun, Etten-Leur. Voor betalingen vanuit het buitenland aanvullend te vermelden het BIC-code: RABO NL 2 U IBAN-nr. en NL21 RABO 0174888252. Gaarne uw lidmaatschap nummer bij uw betaling te vermelden. Mocht u inmiddels betaald hebben, dan gelieve u deze herinnering als niet verzonden te beschouwen. Namens het bestuur bij voorbaat dank voor uw medewerking. Jan van Dun, penningmeester. ------------------------------------------------Familiezaken: Te Veldhoven is op 7-11-2012 overleden Jaantje van Dun, geboren te Boxtel op 24-3-1925. Echtgenote van Frits Leijsten. Te Tilburg is op 24-10-2012 overleden Maria Anna Theresia van Dun 93 jaar, weduwe van Jan Remmers Te Goirle is op 22-12-2012 overleden Maria Theresia Adriana van Dun, 83 jaar, echtgenote van P. Jansen. Te Tilburg is op 27 Januari 2013 overleden Riet van Dun in de gezegende leeftijd van 93 jaar. Te Tilburg overleden op 18 maart 2013 Wilma van Dun in de leeftijd van 58 jaar, echtgenote van Thijs Vermeer. Zij is de nicht van Hennie van Dun, bestuurslid. Te Made overleden op 15 april 2013 Wim Pals, echtgenoot van An Pals - van Dun. Wim is een van onze leden en een zwager van Jan,(penningmeester) Wij wensen alle familieleden en bekenden veel sterkte toe. 14 _______________________________________________________________
1 Online Touch