doende houtsoorten aanwezig. Als eerste tekende hij de spanten van het schip op schaal na op multiplexhout. Het geraamte van het schip werd bekleed met merantihout. Uit latjes van 10 mm breed en 3 mm dik werd de wandbedekking gezaagd en daarna op het geraamte gespijkerd en gelijmd. Een probleem was de achterzijde van het schip, want die was rond. Hierdoor kwamen de latjes niet goed uit. Cyril van Dun loste dit op door twee delen van de achterkant uit te zagen uit balsahout en deze net zolang rond te schuren totdat de juiste vorm was bereikt. De bovenbouw ontstond door het opstapelen van 18 mm dik multiplex. Vervolgens moesten alle details van het dek e.d., die op foto’s te zien waren, op de juiste schaal worden overgezet op hout en worden uitgezagen. “Het neusje van de zalm vond ik de vier schoorstenen van de Titanic. Omdat deze niet van latjes gemaakt konden worden, moest ik op zoek in de timmerwerkplaats. Daar vond ik een trapleuning van 4 cm dikte, precies de juiste maat.” Ook andere detailelementen werden zelf gemaakt. De reling werd vervaardigd van spijkertjes en ijzerdraad. De hijskranen van tandenstokers en de ankers werden zelf gesoldeerd. Alleen de reddingbootjes, ladders, ontluchtingspijpjes en scheepsschroeven werden gekocht. In de zomer van 2000 was het schip klaar. De bouw van dit model van de Titanic duurde ongeveer 20 maanden. Als de motivatie wat terugliep liet Cyril de Titanic een tijdje voor wat het was en bouwde hij even een klein Vikingschip tussendoor. Zo kreeg hij vanzelf weer zin om verder te gaan met zijn droomschip. In 2012 was het 100 jaar geleden dat de Titanic tegen een ijsberg voer en verging. Op aandringen van zijn vader werd in het Stadsnieuws een artikel geplaatst over het door Cyril gemaakte model van de Titanic. Een man van 80 jaar had dit artikel gelezen en uit nieuwsgierigheid kwam hij naar de showroom om dit model te bekijken. Deze man maakte zelf stoommachines en was daarom vooral geïnteresseerd in de Triple Expansiemotoren van de Titanic. Vol bewondering stond hij te kijken en de complimenten werden in dank aanvaard. Eind 2013 kwam de man weer terug en hij vertelde over het Erfgoed Depot in Riel. Hij gaf de suggestie dat het model van de Titanic daar bijzonder goed zou staan en dat daardoor veel meer mensen van Cyrils bouwwerk zouden kunnen genieten. Cyril: “Ik kende het Erfgoed Depot nog niet en ben daar eens gaan kijken. Ik moest toegeven dat de man wel eens gelijk kon hebben, want ik kreeg direct het gevoel dat mijn schip hier heel goed zou kunnen staan. In februari van dat jaar is het schip verhuisd naar Riel, waar het een mooi plaatsje in het museum heeft gekregen. Met de mensen van het Erfgoed Depot heb ik toen afgesproken dat de Titanic daar minimaal een jaar zal blijven staan en als het goed bevalt mogelijk nog langer.” Geïnteresseerden kunnen daar voorlopig nog komen kijken. Tot 31 mei van 2014 was er ook een tentoonstelling over de Titanic in de Amsterdamse Expo. Ondertussen staan zijn boten weer terug bij zijn vader in de showroom. Cyril van Dun is trots op zijn zelfgemaakte scheepsmodellen, maar er wordt geen nieuw schip gebouwd. Door problemen met zijn handen is dat niet meer mogelijk. Daarom heeft hij nu een nieuwe passie, zijn Friese paard. Op de vraag of hij heeft geprobeerd zijn model van de Titanic echt te laten varen, is zijn antwoord: “Als ik dat zou doen dan zou dit model, net als de echte Titanic, op zijn eerste vaart zinken.” Bron: Goirles Belang 2014 8
9 Online Touch Home