len van het gelagh. Schoormans sommeerde de Mierdenaren verschillende keren om zijn herberg te verlaten. Toen dat uiteindelijk lukte riep Adriaen van Spaendonk woest: ick sal het huys in brant schieten, terwijl al het volck daer in is! Onze kastelein trachtte de zaak nog enigszins te sussen: Dat is niet fray gesproken om het huys in brant te schieten. Waarop Van Spaendonk resoluut antwoordde: Dat sal ick niet laten, vooral die er in huys of in de tamer sijn! En plotseling stiet hij inmediaat met den tromp van syn snaphaan op syn lijff aen. Schoormans reageerde onmiddellijk en er ontstond een worsteling met de agressieveling. Ook binnen in de herberg brak een groot tumult los. Jan van Spaendonk gaf bij Philip Willems een flinke snede door syn aengesigt. Volgens een Mierdse getuigen, Hendrik Adriaen Nouwen, had het slachtoffer niemand een quaet woort hooren geven! Ook eerder genoemde buurman Peter van de Sande, was weer aanwezig als getuige. Volgens hem verlieten de gebroeders Van Spaendonk de herberg en dropen af. Het feest was meteen ten einde en de rust keerde weer terug op Dun. Uiteindelijk een oase. Totdat de zoon van Peter van de Sande mocht getuigen. In november 1796 trof Adriaan zijn buurman Michiel Rombouts, die woonde in de boerderij aan de voet van de Dunse Bergen, wear ons eerder genoemde 'bruidje' geboren was, op de schuurvloer aan, alwaer hi j hem doot op syn rug vond leggen. Op 27 november deed de chirurgijn De Lang schouwing: zelfmoord, waarschijnlijk veroorzaakt door de compressie van een koord off strop. De herberg van Schoormans werd overgenomen door familie Roosen. In 1794 hielden de Fransen er huis. In juni 1800 en in oktober 1809 werd de herberg opnieuw beroofd. Een eeuw later stond het kleine Dun weer in de belangstelling. Maar nu van de nieuwbakken Esbeekse pastoor Jurgens. Tot de kerkst icht ing in Esbeek een feit was, gingen de Dunse boeren alt ijd in Lage Mierde naar de kerk. Om die bewoners snel aan Esbeek t e binden en geen t egenst and t e kr ijgen, benoemde Jurgens heel slim Gregorius Broeckx tot kerkmeester. Vanwege zijn vroom leven werd hij 'pastoor van Dun' genoemd. Vervolgens weigerde hij bij de gemeente een bezwaarschrift in te dienen (Jurgens zette hem hiertoe aan) om de keiweg over Dun t e lat en lopen. Dankz i j hem za l Dun st eeds meer Ets van Andreas Schotel. Twee hoogkarren voor de herberg van Adriaan Schoormans een oase worden. 11
12 Online Touch Home