Eenheid bewaren is de grootste roeping van de kerk …maak mij dan volmaakt gelukkig door eensgezind te zijn, één in liefde, één in streven, één van geest. Handel niet uit geldingsdrang of eigenwaan, maar acht in alle bescheidenheid de ander belangrijker dan uzelf (Filippenzen 2:2-3). Iedere gemeenschap houdt een keer op te bestaan als er geen eenheid is. Als kerk moeten wij dat weten, omdat van de kerk zo vaak wordt gezegd dat we niet een zijn. Het gevolg: ismes; wetti cisme, kerkisme, calvinisme, pentacostalisme… Meestal worden met die namen oordelen uitgesproken naar anderen. Want de kerk heeft door de eeuwen heen verdeeldheid gekend. Over theologie, dogma’s, liederen, de duur van de preek. Het is als in Korinte: ik ben van Paulus, ik ben van Apollos en ik ben van Kefas. Ook toen al de geest van verdeeldheid, de geest van competi ti e. Gelukkig zijn er dingen aan het veranderen in de kerk. En niet alles is perfect. Er zijn nog steeds grote verschillen en geschillen. De wereld heeft heel lang de toon gezet. In de kerk is de toon van de wereld veel te lang gevolgd. Vaak onder het mott o: we zijn niet meer onder de wet. Maar onder dat mott o werd genade heel vaak toleranti e. Mensen werden vooral lief voor elkáár. En begonnen centraal te staan in de kerk, waar Jezus centraal hoort te staan. En daarom roept de Bijbel ons, speciaal in deze ti jd, waarin alles zo verdeeld is, op tot eenheid in de Geest van Christus. Om in de wereld van chaos een moti vati e te 6 4Plus | Digitaal magazine van Rafaël Nederland EEENHEID ENH zijn, een wegwijzer tot Christus. En de enige manier om die wegwijzer te zijn is in eenheid. Verdeeldheid maakt stuk We zullen nooit bereiken wat God voor de kerk heeft bedacht, dan alleen door één te zijn. Er is geen evangelie, geen liefde, geen hart van God zichtbaar, dan alleen maar in en door eenheid. En daarom schrijft Paulus de brief aan de Filippenzen over dit eenvoudige onderwerp: eenheid. Omdat hij weet dat verdeeldheid de gemeente stuk kan maken. Weet je dat de kerk geen enkele angst hoeft te hebben voor welke macht van buitenaf, behalve voor onszelf. In ti jd van verdrukking, als gelovigen hun leven geven, lett erlijk en fi guurlijk voor het evangelie van Jezus Christus, groeit de kerk. Alle gevaren van buitenaf brengen gelovigen dichter bij Jezus. Het enige gevaar komt van binnenuit Het enige gevaar voor de kerk, het lichaam van Christus, komt van binnenuit. Jezus zegt: zelfs de poorten van de hel kunnen haar niet overweldigen. De hel kan niets doen. De Bijbel zegt dat we een vijand hebben. Met wie we in oorlog zijn. Dat is niet zo’n populair onderwerp, de duivel, mensen houden daar niet zo van om over de duivel te praten. Maar Openbaring 12 spreekt van een oorlog tussen Satan en de kerk van Jezus Christus. Satan die ooit toegang kreeg tot God om Job aan te klagen voor het aangezicht van God. Maar Satan heeft niet meer de mogelijkheid om jou of mij aan te klagen voor Gods troon, want hem is de toegang ontzegd in de hemel en hij is, zegt de Bijbel, op aarde gegooid. En alles wat hij nu nog kan doen, is op aarde. Daar kan hij mensen aanklagen, niet voor God, maar waar dan wel? Studie
7 Online Touch Home