Je hebt eerder met Asko|Schönberg samengewerkt bij het maken van In Praise of Darkness. Hoe heeft het werken met het ensemble het uiteindelijke werk mede bepaald? ‘Asko|Schönberg is een opwindend ensemble om mee samen te werken. Uiteraard zijn het allemaal geweldige muzikanten. Wat hen echter inspirerend maakt, is hoe ze als groep en individueel met componisten samenwerken. Ze zijn erg gul. Als componist was ik erg dankbaar wanneer een muzikant me inzicht bracht in haar of zijn ervaring, hun wereld met het instrument. Het tot leven brengen van de muziek werd hierdoor meer een collectief proces en dit was een erg waardevolle ervaring.’ In 2009 werd je stuk Afmaeli gespeeld tijdens het Holland Festival, als eerbetoon aan Louis Andriessen voor zijn zeventigste verjaardag. Heb je ooit nagedacht over de tien jaar die verstreken zijn tussen deze twee uitvoeringen van je werk op deze verjaardagspartijen? ‘Verjaardagen draaien om het vieren en Afmaeli is absoluut een feestelijk stuk! Het materiaal is folk-achtig en verwijst naar de eerlijke en onconventionele manier waarop big band-muziek in veel van Louis’ werk aanwezig is. In de tien verstreken jaar die zijn, heb ik diep nagedacht over de verschillende gesprekken die ik met Louis heb gehad over muzikale stijl en hoe dit verbonden is met het leven. Ik zou zeggen dat ik minder bang ben om met elementaire tertsen te werken. Ik wil op een transparantere manier componeren. Het modernisme was dominanter in mijn stijl aan het begin van mijn bestaan als componist en hoewel ik nog steeds dergelijke com"ik hoop daarom dat hij mijn nieuwe stuk hoort zoals het bedoeld is, vreugdevol en opbeurend, misschien zelfs verheffend" positionele gereedschappen gebruik, begint mijn werk meer invloeden van vroege muziek te vertonen. Louis houdt ook van vroege muziek en ik hoop daarom dat hij mijn nieuwe stuk hoort zoals het bedoeld is, vreugdevol en opbeurend, misschien zelfs verheffend.’ Ga je meer schrijven voor Asko|Schönberg in de komende jaren? ‘Dit nieuwe werk dat ik maak voor Louis is nauw verbonden met mijn volgende grote project. Het is mij een genoegen om te zeggen dat dit een samenwerking is met Asko|Schönberg en Sydney Chamber Opera in Australië. Het is een opera getiteld Antarctica. Na het premièreseizoen van mijn eerste opera, Biographica, leek het idee van een opera over de Zuidpool me op een vreemde manier een logische keuze. Biographica ging over één man en zijn zoektocht naar kennis over het universum en de sterren. Ik wilde mijn blik plek op richten op een aarde met een immengelijksoortige siteit, een plek die mensen geprobeerd hebben te doorgronden, waar wetenschap en mythologie elkaar ontmoeten. Antarctica vertegenwoordigt het einde van de wereld, een universum, een eindeloze vlakte van witte nietsheid. Als plek is het onbewoonbaar voor mensen, we kunnen er geen beschaving stichten. Hierdoor heeft Antarctica een iets vreemds en onwerelds: niet zo ver verwijderd van het idee van een hiernamaals. Het veroorzaakt verwondering, fascinatie en angst. En toch is het hier gewoon, een plek op aarde, intrigerend en mysterieus. Ik werk voor Antarctica nauw samen met onderzoekers van het Institute for Marine and Antarctic Studies (IMAS) van de Universiteit van Tasmanië en onderzoek hun resultaten met het doel om verwijzingen ernaar in de opera te incorporeren. Ik ben erg verheugd over deze samenwerking, omdat we
39 Online Touch Home