0 n s e t n n n n . g r t e n j t d e e - a e t r d ; n . - - t t - n t e e r n - d r e . - - t n k e n Februari 2020 | De Polder Courant Van de boerderij... Tja, en daar zit ik dan. Ik heb beloofd regelmatig wat te vertellen over de werkzaamheden op de boerderij. Maar er is niet zoveel interessants te vertellen. De akkerbouwers, zoals ik, hebben rond deze tijd van het jaar helemaal niets op het land te zoeken, als het land al geploegd is tenminste. Op z’n vroegst half maart valt er weer iets te poten of te zaaien. De één besteedt zijn tijd aan onderhoud van de machines, een ander doet het gewoon rustig aan, bezoekt voorlichtingsbijeenkomsten om zijn kennis op peil te houden. Bij ons is het twee weken op en twee weken af zogezegd in verband met onze ventwijk. Oh wacht, ik hoor mijn vrouw binnen komen ‘..a je va..vond ..k no… e.. ar …..oord’ vraagt ze. Wat zegt ze nu toch? O ja, ik ben vergeten om mijn gehoorapparaten in te doen. Oeps betrapt! Wat zeg je of wat zegt u is één van mijn meest gestelde vragen de laatste jaren. Drie jaar geleden heb ik al eens een paar maand apparaten op proef gehad. Het beviel me totaal niet. Afgelopen november nog een poging, ik had het idee dat het behoorlijk verslechterd was, wat uiteindelijk nog wel mee viel. Maar doofheid bevordert het plezier in je sociale leven niet. Af en toe gok je maar wat het antwoord of een reactie moet zijn, vaak gaat dat goed want ook daar word je bedreven in maar leuk is het niet. Ik heb na het uittesten van twee apparaten een keuze gemaakt, dat was niet moeilijk want de eerste was helemaal niks en daarbij vergeleken was de tweede een stuk beter. Het zou de nieuwste techniek moeten zijn. Robot techniek zou ik haast zeggen want zo hoor ik mezelf praten. Van alle kanten wordt me verteld dat het een gewenningsproces is, je hersenen blijken er ook aan te moeten wennen. Als ze me vroeger gewaarschuwd hadden voor gehoorverlies bij te veel decibellen zou ik dan nu nog perfect hebben kunnen horen? Waarschijnlijk niet, ik zou het advies het ene oor in en het andere oor uit hebben laten gaan vrees ik. En van al dat lawaai kon ik af en toe ook erg genieten. In mijn tienerjaren gingen we met het gezin nog wel eens naar Schiphol, niet om te reizen maar gewoon vliegtuigen kijken. Stelt u zich voor, je staat op het Panoramadek, zoals dat volgens mij heette, en recht voor je staat een passagiersvliegtuig op punt van vertrek. Het heeft 4 propellers, 2 links en 2 rechts. De eerste begint te draaien, eerst heel langzaam totdat hij op vol vermogen draait. Dan de volgende totdat ze alle vier een gigantisch loeiend geluid maakten. Ik kan me de extase waar ik in raakte nog goed herinneren. Een ander voorbeeld. Trekkers zonder cabine zijn tegenwoordig nog een zeldzaamheid maar dat is anders geweest. Oudere boeren die alleen nog het hoognodige investeren hebben vaak ook nog wel een trekker zonder cabine met dus de bijbehorende geluidsoverlast. Zo één heb ik dus ook. Een Ford 4000, geweldig trekkertje, wordt vaak gebruikt voor lichte werkzaamheden. Kieper met aardappelen omhoog houden tijdens het poten, eventueel gewassen schoffelen en meer van die klusjes. Maar af en toe komt hij ook nog wel eens voor een volle kieper met aardappelen of bieten te staan. Als dat het geval is wil ik er graag op rijden. De trekker is eigenlijk te licht voor die taak maar het oude beestje laat zich niet kennen. Het ouderwetse gashandeltje trek ik helemaal naar me toe tot het maximum. De uitlaat die ongeveer een meter van me verwijderd is, stoot een donkere wolk uitlaatgassen de lucht in. Het geeft zo’n lekker knetterend geluid en de voldoening is groot als het gelukt is om de zware kieper door het land te trekken. Ook niet goed voor je gehoor dus en dit is in het verleden vaker gebeurd dan voor een vliegtuig staan. Combinen, ook zoiets. Tot twee jaar terug deden we dat zelf met een bijna 55 jaar oude Claas combine met natuurlijke ventilatie, geen cabine dus. Mijn vader heeft dat heel lang gedaan maar de laatste bijna vijftien jaar zat ik er op. Een lawaai, u wilt het niet geloven. Ik heb eens een jaar geprobeerd om gehoorbeschermers te dragen maar ik had het idee mankementen niet goed te kunnen horen om daar snel genoeg op te kunnen anticiperen. Bij één dag op de combine ging het geluid ’s avonds op bed gewoon b verder! Sinds een aantal jaren draag ik heel vaak gehoorbescherming maar helaas is dat nu te laat. Heel af en toe sta ik mezelf nog een lawaai explosie toe. Dat is dan met mijn favoriete muziek op de koptelefoon. Lekker hard, ogen dicht, helemaal opgaan in de muziek en het liefst keihard meezingen. e e r n eerkgeHet is maar goed dat tijden zijn veranderd en werknemers, ook in andere beroepen, verplicht gehoorbescherming moeten dragen of krijgen aangemeten. Een aantal jaren geleden hoopte ik nog dat nieuwe technieken met 3d printers uitkomst zouden bieden. Net zoals je nu een nieuwe heup krijgt zou je dan een nieuwe gehoorgang krijgen met alles erop en eraan. Het komt voor mij te laat. Ik zal de wijze raad nu maar ter harte nemen en mijn apparaten regelmatiger gaan dragen zodat mijn hersenen er aan kunnen wennen. aannog mst up en te ean. Vakantiegezinnen gezocht voor kwetsbare Poolse kinderen - door Margriet Dalmeijer Gewoon kind zijn NOORDOOSTPOLDER/URK – Pax Kinderhulp NOP-Urk is hard op zoek naar vakantiegezinnen om ook dit jaar zo’n twintig kwetsbare Poolse kinderen de zomervakantie van hun leven te bezorgen. Martine Verloop, die als werkgroeplid betrokken is bij de organisatie, legt uit waarom het zo belangrijk is om de kinderen voor een vakantie naar Nederland te halen. Martine: ‘Wij organiseren al een aantal jaar vakanties voor kinderen van 9 t/m 12 jaar uit Katowice die het vanwege hun leefomstandigheden of thuissituatie écht nodig hebben om er even tussenuit te zijn. Katowice heeft verschillende achterstandswijken, waar de kinderen en hun familie in heel moeilijke omstandigheden wonen. Zo wordt er bijvoorbeeld nog met steenkool gestookt, wat vooral in de winter zorgt voor smog en een vieze en ongezonde lucht. De huizen in deze wijken zijn klein, tochtig en slecht onderhouden en mensen wonen er vaak met de hele familie; met zeven man wonen op 42 m2 is geen uitzondering. Veel gezinnen hebben grote problemen. Ze zijn vaak heel arm, waardoor zelfs een warm huis of fatsoenlijk eten niet vanzelfsprekend zijn. Door het sluiten van de kolenmijnen zijn veel mensen werkloos geraakt en er zijn veel gezinnen die door de vader in de steek zijn gelaten. Drankmisbruik, mishandeling en verwaarlozing komen veel voor. De meeste gezinnen hebben geen eigen wc of badkamer, maar moeten het sanitair delen met alle bewoners van het portiek. Ook zitten er veel kinderen in kindertehuizen, omdat hun ouders door al deze problemen niet voor hen kunnen zorgen’. ‘Dit is voor ons een belangrijke reden om elk jaar ongeveer twintig kinderen met de bus uit Katowice op te halen om in de Noordoostpolder vakantie te komen vieren. Ons gezin doet nu drie jaar mee met het project en het is echt schitterend om te zien wat een positieve verandering die kinderen doormaken. Als ze in Emmeloord de bus uitkomen, zijn ze bleek, moe en nog een beetje beduusd van alle indrukken. Maar na die twee weken vakantie zijn ze totaal veranderd! Dan hebben ze blozende wangen, een glimlach van oor tot oor en zitten ze vol energie. Het is hartverwarmend om te zien hoe ze genieten van kleine, simpele dingen, zoals met z’n allen een spelletje spelen of lekker door de tuin crossen op een skelter. Bij ons kunnen ze gewoon even kind zijn en je ziet ze gewoon groeien door alle persoonlijke aandacht. ‘Ieder jaar halen we andere kinderen naar Nederland. Een groep Poolse selectanten, bestaande uit pedagogen op scholen en begeleiders in kindertehuizen, bekijkt welke kinderen in aanmerking komen voor een vakantie naar Nederland. Samen met hen zien we erop toe dat de kinderen worden uitgekozen die het echt het hardst nodig hebben. In november gaat een aantal werkgroepleden naar Katowice om de afgelopen vakantie met de kinderen en hun ouders of begeleiders te evalueren en hebben we contact met de selectanten. De reacties tijdens de evaluaties zijn eigenlijk altijd enthousiast. Een lerares vertelde over een meisje dat bij ons in huis was geweest dat ze zo positief was veranderd: sinds de vakantie was ze veel opener en minder teruggetrokken. Wij kunnen dus echt het verschil maken voor die kinderen. Je geeft niet alleen de Poolse kinderen een ervaring voor het leven mee, maar ook jouw eigen gezin. Want net zoals de Poolse kinderen zien dat het ook anders kan, leren de gastgezinnen dat de welvaart waarin wij leven niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Begeleiding is top ‘De begeleiding vanuit Pax is echt top; voor elk probleem wordt een oplossing gezocht en gastouders kunnen voor alle vragen bij de organisatie terecht. Als een gastgezin zich aanmeldt, volgt er eerst een vrijblijvend gesprek met iemand van de organisatie om te bespreken wat ze kunnen verwachten. Daarnaast krijgen de gastouders allerlei tips. Pax probeert kinderen en gastouders zo veel mogelijk te matchen op basis van wensen en gezinssamenstelling. In de regel vangt elk gastgezin twee kinderen op. Om de taalbarrière een beetje te overbruggen, krijgt ieder gastgezin een boekje mee met veel voorkomende Poolse woorden en zinnen. Ook Google Translate is een handig hulpmiddel. Elk jaar reist er een tolk met de kinderen mee, die één keer bij elk gastgezin langskomt. Via haar kunnen gastgezinnen vragen aan de kinderen stellen. Dat kunnen heel praktische vragen zijn, maar bijvoorbeeld ook vragen over wat ze later willen worden of wat hen bezighoudt. De tolk is 24 uur per dag bereikbaar en in geval van nood komt ze meteen langs, bijvoorbeeld als een kind erg overstuur is of naar de dokter moet. Programma ‘Voor de kinderen die hier vakantie komen vieren, stellen we altijd een heel programma samen. Om de gastouders een kleine adempauze te bezorgen, staan er regelmatig uitjes op het programma, bijvoorbeeld naar Walibi of Netl. Elk jaar organiseren we voor de kindewww.boshuismedia.nl | info@boshuismedia.nl Voor de Poolse kinderen is de vakantie in Nederland echt een ervaring voor het leven. Foto: Pax Kinderhulp NOP-Urk ren een kledingbeurs, waar ze kleren mogen uitzoeken voor zichzelf, maar ook voor hun familie. Daarnaast organiseren we een familiedag en een slotavond, waar de verschillende gastouders elkaar kunnen ontmoeten en ervaringen kunnen uitwisselen. Iedereen mag zich als gastouder aanmelden: jong, oud, mensen met en mensen zonder kinderen – als het maar gezellig is. De vakantieouders zorgen zelf voor het eten en het vervoer, maar voor de rest zijn aan het programma geen kosten verbonden. De activiteiten worden betaald door Pax. Omdat wij deze activiteiten uit sponsorgelden betalen, zijn we ook altijd op zoek naar sponsoren. Voor de kledingbeurs zoeken we ook mensen die kleding in willen brengen’. Wil je je aanmelden als gastouder of als sponsor, wil je vrijblijvend meer informatie ontvangen of wil je kleding inbrengen, neem dan contact op met Bertha de Langh (tel. 0527 – 611 611) of Martine Verloop (tel. 06 – 467 809 25; e-mail martineverloop@solcon.nl). De vakantie van de Poolse kinderen staat gepland van 4 t/m 19 juli. 7
8 Online Touch Home