“Je mag worden wie je bent” Als ik op deze stralende maandagmorgen de school nader, lijkt het wel of de kinderen afwezig zijn. Het is doodstil aan de andere kant van de heg. Ik kijk er maar eens overheen en zie dan de hoofdjes diep gebogen over allerhande werkjes gebukt zitten. Da’s heel wat anders dan op de afgelopen zeventiende september toen directrice Mariëtte Reimert haar veertigjarig onderwijsjubileum vierde. Na het inmiddels vrij gebruikelijke invullen van een vragenformulier en het desinfecteren van de handen, zit ik al spoedig met de jubilaris achter de koffie: “Laten we het eens over school hebben.” “Goed idee!” Mariëtte is geen ras-Lemelerveldse. Ze werd ergens in Noord Brabant geboren, waar haar ouders vanuit het Sallandse naartoe waren getrokken. Op zevenjarige leeftijd keerde ze met het gezin terug naar Overijssel en vestigden ze zich in Dalfsen. Daar volgde Mariëtte lager onderwijs op de school die nu de Polhaar heet. Ook kon ze toendertijd het voortgezet onderwijs nog in Dalfsen volgen. Daarna koos ze voor de kweekschool in Zwolle. Met een beetje geluk belandde ze op haar negentiende (!) in haar eerste vaste baan op de kleuteren lagere school in Vilsteren. Ze heeft er vijfentwintig jaar gewerkt, waarvan de laatste jaren ook als directrice. Haar volgende carrièrestop was “de Vlieger” in Zwolle. Een grote school met zo’n vijfhonderd leerlingen, verdeeld over drie locaties. Gezien de explosieve groei in de wijk en de daarbij behorende aandachtspunten die eruit voortkwamen, was het een school met een uitdaging, die ze na drie jaar verliet. “Ik keek uit naar een middelgrote school met een dorps karakter.” Die wens werd vervuld, want in tweeduizendnegen werd Mariëtte benoemd tot directeur van de Heilig Hart van Jezusschool in Lemelerveld. Die naam is sinds kort gewijzigd in “Sprankel”. Een naam die aan duidelijkheid, betekenis en inhoud van het gebruikte onderwijsconcept niets te wensen overlaat. Mariëtte: “Ik mag wel zeggen dat wij op onze school het onderwijs goed georganiseerd hebben. We vragen ons altijd af wat het kind nodig heeft en proberen daar maatwerk voor te leveren. Ons adagium is ‘je mag worden wie je bent’. Een voorwaarde voor dat maatwerk is natuurlijk, en dat kan ik niet genoeg benadrukken, een goed klassenmanagement. En dat hebben wij in alle geledingen! Een belangrijk onderdeel van ons schoolwerkplan is het International Primary Curriculum. Hoe kan ik dat het beste uitleggen of omschrijven? Kijk, naast de vaste taken van taal en rekenen heb je de meer algemene kennisvakken. Vroeger heette dat wereldverkenning en wereldoriëntatie of iets dergelijks. Nu gaan we meer uit van een onderwerp. Neem bijvoorbeeld ‘chocola’. Daar kun je aardrijkskunde, geschiedenis en biologie aan ophangen en laten onderzoeken. En met de huidige mogelijkheden qua informatica is dat prima te doen. Wij hebben dan ook geen methode-boeken meer voor die vakken.” “De grootste verandering die ik meegemaakt heb is wel de vorming van het basisonderwijs. Het samengaan van kleuterschool en lagere school. Voor een buitenstaander lijkt het of wij een reusachtige administratieve taak hebben, maar dat kan meevallen als je het meest noodzakelijke efficiënt noteert en rapporteert. Je kunt tegenwoordig gebruikmaken van goede computerprogramma’s. Ouders kunnen zelf inloggen en deels de voortgang van hun kind volgen. Heel belangrijk. Kort gezegd: je schoolplan is je doelplan en dat wordt steeds realistischer. Ook naar de buitenwacht.” IN DE werper schijn Mariëtte Reimert “Welke veranderingen ik nog zie aankomen? Nou, in tweeduizendvijftien zijn wij gestart met een peuterklas voor twee dagdelen. Dat is inmiddels doorgegroeid naar vijf dagen per week, evenals de inmiddels opgerichte BSO (= Buiten Schoolse Opvang). Ik denk dat alle scholen in de toekomst doorgroeien naar vijf hele dagen school met opvang en, wie weet, compleet met lunch en warme maaltijd voor alle kinderen. In heel wat andere landen is dat al vrij gebruikelijk. Maar de tijd zal het leren.” “De samenwerking met de andere scholen in Lemelerveld verloopt goed. Zo organiseren we elk jaar een gezamenlijke sportdag. En wat de toekomst brengen zal? Over één school voor heel Lemelerveld is door ons nog niet gesproken. Ik zie het er op den duur wel van komen hoor, maar het zal nog best een tijdje duren, denk ik. Wat ik heel opvallend vind is dat er heel veel is veranderd in de voorbije veertig jaren, maar dat de kinderen nog net zo zijn als toen. Misschien iets vrijer in hun doen en laten, wat we hen overigens zelf aanleren, maar in hun basis nog net zo blij, ontwapenend en oprecht als toen. Ondanks het digitale tijdperk kunnen ze nog steeds dubbel liggen van het lachen om een geestig optreden met handpoppen.” Mariëtte Reimert: een dame die zich met hart en ziel inzet voor haar school. En dat al sinds tweeduizendnegen. kan nog lang plezier aan beleven, want ze heeft nog aardig wat jaren voor de boeg. Vroeger was er nog de regel dat je na veertig dienstjaren met pensioen kon gaan, maar dat is allang geleden. Ook andere gunstige regelingen zijn verleden tijd. Op zich vindt Mariëtte dat helemaal niet zo erg. Ze voelt zich happy in haar werk en zou niets anders willen doen. “Als je doet wat je leuk vindt, hoef je nooit te werken. En wat is er nu mooier dan dat je een kind mag laten worden wie het is.” Als ik de school verlaat staat het zonnetje nog steeds stralend in de strakblauwe in het schoolgebouw lijkt het te sprankelen! © Bert rodenBurg Foto: Hans Heerink lucht. Ook binnen Lemelerveld haar
6 Online Touch Home