Zelf heb ik ze in de coronamaanden helaas maar even gezien. Ik werd ziek en ben maandenlang uit de running geweest. Eind maart, op een zondag, voelde ik me niet lekker. Op woensdag raakte ik heel benauwd en op vrijdag lag ik in het ziekenhuis. Ik heb vier weken in coma aan de beademing gelegen. Voor mijn vrouw was dit een angstige tijd. Zij mocht elke dag drie uur bij me zijn – iets wat geen ander ziekenhuis toestond – en hield een dagboek bij. Daardoor weet ik nu hoe ik erbij lag, hoe slecht het met me ging. Het is goed geweest voor onze verwerking om dat samen terug te lezen en er samen om te huilen.” Toen ik van de beademing af mocht, was ik elf kilo aan spierkracht kwijt. Mijn armen en benen kon ik niet bewegen, praten lukte nauwelijks. Gelukkig verliep mijn revalidatie boven verwachting goed. Al na een week liep ik stukjes met een rollator en kon ik een beetje traplopen. Met de nodige logopedie, ergo- en fysiotherapie knapte ik in de maanden erna verder op.” Bijzondere ervaring “Bang voor de dood ben ik geen moment geweest. Ik heb altijd gedacht dat het goed zou komen en sta niet anders in het leven dan hiervoor; ik was al heel dankbaar voor alles wat ik heb. Al realiseer ik me heel goed dat het voor mijn vrouw echt een nare tijd is geweest. Zelf heb ik gek genoeg best goede herinneringen aan het ziekenhuis. In een soort droom of waan heb ik een reis gemaakt naar India, in een camperbusje vol familie en vrienden. De beelden daarvan staan me helder voor de geest. Een bijzondere ervaring. Wat me ook dierbaar is, is het medeleven van zo veel mensen. Ik heb ongelofelijk veel lieve kaarten gekregen, ook van mensen van wie ik het niet verwacht had en die ik helemaal niet zo goed ken. Dat heeft me zeer geraakt. Van mijn collega’s en manager heb ik ook veel steun gehad. Ze stuurden me kaarten, bloemen en belden met mijn vrouw om te informeren hoe het met ons ging. En ook nu ik alweer een tijdje aan het werk ben – ik heb het stap voor stap opgebouwd – weet ik dat ze er voor me zijn. Het was heerlijk om voor het eerst weer naar de groep te gaan. Het gevoel dat je ertoe doet, dat maakt dit werk zo mooi. Ik kan echt genieten van de interactie met de cliënten. Een grapje hier, een praatje daar, een vraag, een helpende hand. Ik blijf dit doen tot mijn pensioen.” Coen in een notendop Is woonbegeleider (zij-instromer) Was aardrijkskundeleraar Geniet van de gesprekken met cliënten Bijzonder alle lieve kaarten die hij kreeg toen hij ziek was Motto vier het leven wanneer je maar kunt 35
48 Online Touch Home