3 Duurzaam, het nieuwe gezond? 'Consumptie quinoa groeit razendsnel', kopte de Volkskrant in januari 2018. Quinoa, een graan uit Bolivia en Peru, deed rond dezelfde tijd als gojibessen en chiazaad zijn intrede op de Nederlandse voedselmarkt en werd al snel een hype. Slimme marketingcampagnes beloofden door het eten van deze 'superfoods' gezondheid, vitaliteit en eeuwige jeugd en maakten deze producten een commercieel succes. Iedere tijd heeft zo zijn eigen ideeën over wat gezond is. In de zeventiger jaren moest je volgens Joris Driepinter drie glazen melk per dag drinken, terwijl in de tachtiger jaren de kiwi in Nederland werd geïntroduceerd als 'vitaminebom'. Meer recent was in Amsterdam het speltbrood niet aan te slepen en werd het bijna lastig om een normaal brood te vinden. Zo volgt de ene voedselhype de andere op. Maar alle voedselmodegrillen daargelaten: wat is nu écht gezond? Hoe gezond is quinoa nog als het met grote vrachtschepen uit Bolivia wordt aangevoerd? En als door de stijgende vraag de prijs dusdanig stijgt dat de lokale bevolking het graan zelf niet meer kan betalen? Wat gezond is voor de een, is zo ongezond voor de ander. Wat gezond is wat betreft voedingswaarde, kan ongezond zijn voor de lucht, het milieu en uiteindelijk voor iedereen. Het wordt dan ook tijd dat we onze definitie van 'gezond' gaan bijstellen, ofwel gaan verbreden. Een product zou eigenlijk aan meer criteria moeten voldoen dan laag in vet en calorieën, om het stempel 'gezond' te verdienen. Waarom geen foodprint rating op een rol koekjes, naast de voedingswaardetabel? Of een cijfer dat de CO2 uitstoot van een product aangeeft? Het nu gebruikte label 'bewuste keuze', zou een stuk geloofwaardiger worden als deze zaken werden meegewogen. We kozen dit jaar het thema Voedsel voor het Duurzaamheidsverslag Zuidas om te laten zien: dit essentiële onderdeel van ons bestaan raakt aan alle aspecten van een duurzame samenleving. Het aanschaffen, verwerken, aanbieden en consumeren van etenswaar heeft direct invloed op onze leefomgeving en in dit geval Zuidas: aan en afvoer, aanbod van restaurant en kiosken, afvalscheiding, water- en energieverbruik. In elk hoofdstuk van dit verslag komt het terug, niet als schrikbeeld of wijzende vinger, maar als eye opener en waar mogelijk als voorbeeld van hoe het óók kan. Het goede nieuws van het eerdergenoemde artikel uit de Volkskrant is dat Nederlandse boeren nu ook quinoa gaan produceren, en het product daarmee duurzamer wordt. Ook is het goed nieuws dat er steeds meer initiatieven en innovaties zijn op het gebied van duurzaam voedsel, zelfs in (hoog)stedelijke gebieden, inclusief Zuidas. Neem bij Circl eens een soepje van 'overgebleven' groenten, deel die resterende broodjes van de vergaderlunch uit op de werkvloer en – beter nog – open eens een lokaal gebrouwen Zuidas biertje. Zo zou duurzaam, lokaal geproduceerd voedsel zomaar dè 'gezondheidshype' van deze tijd kunnen worden. Veel inspiratie, Maartje Oome hoofdredacteur Duurzaamheidsverslag 2017 Foto: Irma Frieling Duurzaamheidsverslag Zuidas 2017
6 Online Touch Home