op één lijn 42 1 e uitgave 2012 plezier gewoond, gestudeerd en gewerkt. In Amsterdam werkte ik 4 dagen in de week als huisarts in een echte binnenstadspraktijk. Het werk daar was heel intens in al zijn facetten. Ik had het daar erg naar mijn zin en had daar nog jaren door kunnen buffelen. Maar ik ben getrouwd met een chirurg en voor de huidige generatie chirurgen liggen de banen helaas niet voor het oprapen. Mijn man heeft een periode in Engeland gewerkt en uiteindelijk een leuke baan in Heerlen gevonden. Dus hebben wij afscheid genomen van Amsterdam en zijn we met onze kinderen, Nora en Jelle, in Maastricht gaan wonen. Dit was voor mij de perfecte gelegenheid om mijn horizon te verbreden en zodoende ben ik bij de huisartsopleiding terecht gekomen. De eerste 6 maanden Maastricht zijn mij erg goed bevallen. Ik houd van deze mooie Bourgondische stad. Om in een nieuwe stad goed te aarden, is werk een belangrijke factor. Op dit moment heb ik een perfecte combinatie gevonden in het werk als waarnemend huisarts en het HAB-schap. Het HAB-schap geeft mijn werk als huisarts verdieping. De oudere patiënt met zijn multimorbiditeit is een uitdaging, nu en in de toekomst. Maar ook het werken met aios is leerzaam en een goede spiegel voor mezelf. Het is mijn missie de aios te infecteren met mijn voorliefde voor ouderenzorg en palliatieve zorg. Stelt zich voor Giel Peeters huisartsbegeleider chronisch blok Huisartsopleiding Het is een goede gewoonte dat nieuwe medewerkers een kennismakingsartikeltje verzorgen in Op één Lijn. Zo is het mij ook gevraagd. Al langer ben ik verbonden aan de vakgroep huisartsgenees kunde van de Universiteit Maastricht. In 1981 ben ik begonnen aan dit instituut bij de organisatie van het coschap huisartsgeneeskunde met als hoofd Jos op ‘t Root. Toen niet alleen als HAB bij de terugkomdagen, maar ook als ‘ronselaar ‘ van nieuwe opleiders. Toen waren er al, zoals nu nog steeds, opleidingsplaatsen tekort. Tevens waren we met het Gezondheidscentrum Heer, waar ik al bijna 30 jaar als huisarts werk, ook onderdeel van huisartsgeneeskunde middels de academisering huisartspraktijken. Vooral mijn collega destijds Frans Vissers speelde daarin een belangrijke rol. Nu zijn mijn associés Annemiek Nijholt en Jeroen Smeets (beide niet onbekend bij de huisartsopleiding) en wordt 8 deze band met de vakgroep voortgezet. Op dit moment wordt de academisering huisartspraktijken gerenoveerd, omgevormd tot een nieuwe organisatie. Door al deze activiteiten (onderwijs, onderzoek, zorgvernieuwing en registratie via RNH), hadden we te weinig ruimte en tijd om huisartsen op te leiden in onze praktijk en dat is tot op heden nog steeds zo. Nu ik een dag minder ga werken in de praktijk, heb ik tijd gekregen om over te stappen van de basisopleiding naar de beroepsopleiding. Daar zal ik HAB zijn in jaar 2 en wel het chronisch blok. Uitbreiding van het aantal HABs was nodig omdat het aantal aios fors is toegenomen. De andere HABs in dit blok zijn Joke Koopmans, Lonny Hazen en Hub Peeters, een broer van mij. De introductie binnen het chronisch blok en de start van de nieuwe groep zijn uitstekend bevallen. Naast mijn vak als huisarts, dat ik heel erg graag doe, houd ik me ook bezig met andere zaken buiten mijn vak. Ik maak deel uit van de serviceclub KIWANIS HeerlenMaastricht, een organisatie die zich inzet voor kinderen, ik probeer het golfspel te beoefenen, wandel heel graag en doe pogingen om te koken. Tenslotte, ben ik getrouwd met Marie-José, vader van 2 dochters, en nu ook opa van 3 kleinkinderen, een apart vak, waar je niet voor kunt solliciteren, maar dat je gewoon bent. Geweldig. Ik kijk uit naar een heel plezierige tijd bij de beroepsopleiding.
9 Online Touch Home