op één lijn 43 2e uitgave 2012 Loopbaanoriëntatie en- begeleiding S(t)imuleren om te leren UIT DE PORTA MOSANA NIEUWSBRIEF VAN 25 APRIL Op 19 en 20 april namen vijftien VWO 4 leerlingen van het Porta Mosana college uit Maastricht deel als simulatiepatiënt aan de vaardighedencarrousel voor huisartsen in opleiding aan de Universiteit Maastricht. In de nieuwsbrief van die school lazen wij twee leuke belevingsverslagen van scholieren: Vrijdag 20 april was het zo ver. Ik mocht mijn rol als fanatieke volleybalster die een blessure had opgelopen gaan beoefenen. Maar voor dat ik dat kon doen, moest ik natuurlijk wel weten wat ik tijdens zo een anamnese (vraaggesprek) moest zeggen en doen. Maar gelukkig kregen wij vooraf een blaadje waar alle instructies op stonden en ook een simulatietraining, zodat we een beetje een idee kregen over wat ons te wachten stond. Voordat ik hier aan meedeed wist ik nog niet wat een simulatiepatiënt precies inhield. Nu weet ik dat een simulatiepatiënt een patiënt nabootst die op consultatie komt. De arts-in-opleiding stelt vragen, voert het onderzoek uit, enz. alsof dit een echte artspatiënt ontmoeting is. Ondertussen observeert een arts-opleider de situatie en evalueert hij/zij de arts-in-opleiding aan de hand van een scoreformulier. Deze observatoren zijn stagebegeleiders, docenten of professoren. Aan het eind mag de simulatiepatiënt ook nog feedback geven. De reden waarom ik hieraan heb deelgenomen was, dat ik van veel mensen heb gehoord dat je er veel van kon opsteken. Daar hadden ze gelijk in, want ik heb nu geleerd hoe belangrijk het is voor een arts om in zo’n anamnese veel vragen te stellen om tot een goede diagnose te komen. En bovendien heb ik een heleboel nieuwe termen geleerd. Ik vond het een unieke en zeer leerzame ervaring. Ik raad het iedereen aan om een keer aan zoiets mee te doen! Aisha Hassan Aisha Hassan als simulatiepatiënt Hoofdpijn, duizeligheid, depressief, pijn aan een gewricht, buikpijn, misselijkheid? Allemaal kwaaltjes waarmee we naar de huisarts gaan. Een huisarts moet dus van veel verschillende onderdelen van het lichaam veel weten. Dit leren ze op de huisartsenopleiding die volgt na een studie medicijnen. Op de huisartsenopleiding leren ze veel uit boeken, maar mensenkennis, communicatieve vaardigheden en het praktische deel moet natuurlijk ook geoefend en verbeterd worden. Hiervoor worden simulatiepatiënten gebruikt. Een praktijk situatie uit de samenleving wordt nagespeeld, waarbij de huisarts in opleiding een “neppatiënt” (de simulatiepatiënt) moet helpen. De huisarts leert zo hoe hij of zij het beste een patiënt moet aanpakken en onder druk een diagnose kan stellen. Een aantal medestudenten en ik hebben als simulatiepatiënt gefungeerd. We werden verdeeld over verschillende blokken, waarin vijf studenten langs zouden komen die in een kwartier moesten vaststellen dat we onze mediale knieband hadden verrekt bij het volleyballen vorige week. Sommige studenten slaagden hier zeer goed in en andere iets minder. Er was constant een begeleider bij die na afloop de belangrijkste (vergeten) dingen besprak met de student en zelf moesten we een evaluatie geven van het onderzoek. Dan hadden we vijf minuutjes pauze, waarna weer een andere student naar onze knieën moest gaan kijken. Ik vond het erg leuk om mee te werken aan dit project. Het was leuk om eens te kunnen praten met een student en te zien hoe een huisarts nou eigenlijk een diagnose stelt. Ik had wel verwacht iets meer te zien van de opleiding en een beetje een beeld te kunnen vormen. Dat was dan ook de reden dat ik deelnam aan dit project. Helaas is dat niet helemaal gelukt. Voor mezelf was het project dus niet heel nuttig (op de VVV bon na), maar ik denk dat de studenten er zeker iets van hebben geleerd! Maaike Trân Kiki de Jong als simulatiepatiënt 33
34 Online Touch Home