28

op één lijn 44 3e uitgave 2012 Ex aios: hoe vergaat het ze? De dokter die nog niet iedereen kent DOOR DEBBIE CAMRON EN MERLIJN SCHOOTS, WAARNEMENDE HUISARTSEN De trein waar we ruim negen jaar geleden waren opgestapt kwam eindelijk tot stilstand. Zes jaar lang had hij voorbijgeraasd aan vele collegezaaltjes, skillslabjes en toetsstationnetjes. Bladeren op de rails en vierkante wielen maakten de reis niet altijd even aangenaam, hoewel aan boord van de trein er vaak genoeg vertier was te vinden. Anderhalf jaar had de trein vertraging gehad bij de wissel tussen spoedeisende hulp/interne geneeskunde en huisartsgeneeskunde. Met een overstap zou de trein uiteindelijk het goede spoor volgen langs een schitterend landschap dat diepe indruk achter zou laten. En drie jaar later mochten we, moe en voldaan van onze lange reis, vrij de benen gaan strekken om met volle teugen te genieten van onze eindbestemming. Deze wat prozaïsche beschrijving geeft goed weer hoe wij ons voelden na die jaren studeren. Dit was het dan, hier was het allemaal om te doen geweest, het mocht nu eindelijk voor het ‘echie’. Zoals velen begon dit met waarnemen. Waarnemen is als solliciteren voor de volgende functieomschrijving: ‘Gezocht: enthousiaste adhoc-doc die beschikt over een geldig huisartsdiploma, VAR-WUO, legitimatiebewijs, beroepsaansprakelijkheidsverzekering, inschrijving bij een klachtenregeling en een rijbewijs. Je kunt overweg met ieder denkbaar HIS, Je hecht geen waarde aan een vaste werkplek, personeel, collega’s of patiënten. Uw oude AIOS salaris staat in schril contrast met wat wij u zullen bieden. ADV dagen en ziekteverlof zijn onbeperkt opneembaar en vrij in te delen maar worden niet uitbetaald.’ In de loop van 2011 werden we allebei waarnemend huisarts en hoorden we bij de vele ZZP-ers die ons land rijk is. Zo lang je je rekeningen en belasting betaalt, maakt niemand het uit hoe je je leven indeelt. Een onmetelijke vrijheid vergeleken met een lang studietraject waar vlieguren draaien de basis van je succes vormt. Het verschafte een welkome rust. Ons huis waar we weinig aan toe gekomen waren, kon wel een opknapbeurt gebruiken. Die vrienden ver weg stonden verbaasd te kijken als we plots de beschuit met muisjes van twee jaar geleden kwamen opeisen. Familie zag dat plannen van een weekendje zoveel makkelijker ging dan vroeger. 28 Na een documentaire over het noorderlicht stond niets in de weg om het in maart 2012 zelf te gaan bekijken en daar een maand voor uit te trekken zonder scheve gezichten van opleiders. De omgeving Eindhoven biedt genoeg werk voor twee jonge waarnemende huisartsen, er valt zelfs te kiezen. Soms werken we op het platteland, dan weer midden in de stad. Soms doen we dit ‘s nachts, dan weer overdag. Soms bij een solist, dan bij een groot eerstelijns-centrum. In onze ogen is waarnemen niet meer dan een logische vervolgstap. Na de opleiding weet je op papier wat voor type praktijkvormen en patiëntenpopulaties er zijn maar ben je hooguit met twee nauw in contact gekomen. Tijdens het waarnemen zie je van dichtbij talloze patiëntenpopulaties en praktijkvormen. Wij hebben ons een veel beter en nauwgezetter beeld kunnen vormen over hoe wij het willen. Afgelopen zomervakantie hebben we samen voor één praktijk waargenomen. Wel zo prettig om eerst te oefenen als je voor ogen hebt dat je het in de toekomst altijd zo wilt gaan doen. De genoemde flexibiliteit voelt als een enorm voorrecht, zeker als we oudere huisartsen spreken die in hun tijd geen werk konden vinden. Nu en dan voelt het zelfs verwend en ongemakkelijk bij onze praktijkhoudende collega’s die niet ieder moment hun biezen kunnen pakken of van patiënten kunnen wisselen. Toch mis je als waarnemer nog een hoop in onze ogen. Je biedt minder continuïteit van zorg, hebt nog niet de volledige regie in handen en patiënten vragen telkens weer of je de nieuwe dokter bent en hoe lang je blijft. Het is leuk en nuttig voor de time being maar we hopen dat er in de nabije toekomst een dag mag zijn waarop ook wij ons kunnen identificeren met dat schitterende liedje van Ernst van der Pasch: ‘De dokter die iedereen kent’.

29 Online Touch Home


You need flash player to view this online publication