op één lijn 46 2e uitgave 2013 Tot slot: veel genoemde leerpunten: • CVRM is maatwerk en geen kookboek • Gebruik www.risicometer.nl • Atypische presentatie van hartklachten bij vrouwen en de onderliggende pathofysiologie als eyeopener. Ook risicofactoren zijn anders: denk aan belaste obstetrische voorgeschiedenis als hypertensie, toxicose en zwangerschapsdiabetes als verhoogd CV risicofactoren op latere leeftijd • Verschil in pathofysiologie MI en AP (‘instabiele en stabiele plaque’) • Huisarts kan stabiel AP heel goed zelf behandelen • Behandeling AF door de huisarts en de plaats van de nieuwe antistollingsmiddelen U ziet, dat de hartcursus altijd in beweging is. En dat moet ook wel, gezien de voortdurende ontwikkelingen op het gebied van CVRM. Deze cursus, geworteld in een lange traditie, blijft niet alleen voor AIOS, maar ook voor mij als huisarts-docent, onverminderd inspirerend en leerzaam! Iedereen huisarts Geld voor tijd, in plaats van tijd voor geld DOOR JORIS VAN ALEBEEK, DERDEJAARS AIOS ‘Als je dit zo hoort zou je toch denken dat iedereen huisarts wil worden?’ Eén van de leuke reacties van een coassistente huisartsgeneeskunde die ik hoorde eind februari tijdens een voorlichtingspraatje over de huisartsopleiding in Maastricht. ‘Ik dacht dat gynaecologie iets voor mij was, maar dit klinkt echt super’ vervolgde de vijfdejaars studente. ‘Waarom zes jaar bikkelen als je dit kunt krijgen?’ Deze enthousiaste constatering kwam niet alleen voort uit de gepresenteerde informatie over onze werktijden, mogelijkheden tot compensatie en vergoedingsregelingen, maar vooral naar aanleiding van uitleg over de opzet van onze opleiding en ons vak. Dagelijks een uur overleg met je opleider, een intervisieen mentorgroep, video’s van consulten bekijken en laten beoordelen, oefenen met simulatiepatiënten en onderwijs over specifieke communicatieve vaardigheden zijn enkele vormen; onder andere de rode draad van de huisarts in wording om gesprekstechnieken te ontwikkelen en te perfectioneren. Er is tijd en ruimte om stil te staan bij eventuele gewetensbezwaren. Je leert als AIOS om je bewust te worden van een bepaalde lading en emotie die een casus bij jou als arts en vooral als persoon teweeg brengt. Gaandeweg de opleiding merk je dat 36 je steeds behendiger wordt in het helpen van ‘lastige’ patiënten. Bij velen van ons vormt juist deze uitdagende patiëntengroep de basis van je voldoening na weer een ‘geslaagd gesprek’ als arts. Toch lijken wij huisartsen van de toekomst soms om te komen in het aantal uren APConderwijs, reflecteren en het geven van feedback. We willen juist meer medisch inhoudelijke scholing, zo blijkt uit enquêtes. Hoe zit dat eigenlijk bij onze collega-AIOS van andere specialismen? Zien zij een dag werken ook pas als geslaagd wanneer de hindernissen op communicatief gebied succesvol genomen zijn? Waar schort het aan in hun opleiding? Het antwoord bij AIOS psychiatrie ligt voor de hand. Zij krijgen op het eerste gezicht voldoende tools in de opleiding om zich moeilijke gesprekken over lastige onderwerpen eigen te maken. Maar wat is het antwoord bij de meer somatische specialismen? Geeft alleen een succesvolle therapie, geslaagde ingreep of een heldere diagnose bij hen voldoening? Of hebben ook zij de behoefte om met behulp van aangeleerde gesprekstechnieken zich behendiger door een overvolle poli te worstelen? Zou een werkdag voor hen niet veel aangenamer zijn als lastige, ethische en samengestelde vragen van patiënten nog beter gehanteerd konden
37 Online Touch Home