column karin J ezelf belonen myrthe heeft dyslexie. Als basisschooldocent moet ze dagelijks over elke leerling een stukje in een schriftje schrijven voor de ouders. dit kost haar veel moeite. en nadat er behoorlijke kritiek van ouders was gekomen op hoe ze het geschreven had, is dat er zeker niet gemakkelijker op geworden. Wat kunnen we hieraan doen? We onderzoeken waar ze dan precies last van heeft, op welk moment van de dag ze de stukjes schrijft, hoe dat gaat en of er ook mensen zijn waar ze steun van krijgt. Ze blijkt van haar collega’s meer steun te krijgen dan ze in eerste instantie had gedacht en herinnert zich weer dat verschillende collega’s verontwaardigd waren dat de ouders zo kritisch hadden gereageerd. ook van haar vriend kan ze steun verwachten. Ik vraag of ze wil nadenken hoe ze zichzelf kan belonen als ze een klein stapje heeft gezet. ‘mezelf belonen?’ vraagt ze. ‘dat klinkt raar. dat doe ik eigenlijk nooit.’ toch wordt het in de loop van de sessies steeds makkelijker en leuker hier dingen voor te verzinnen en ervan te genieten. We hebben het over een pen die je kunt uitgummen. Hierdoor is het voor haar veel makkelijker te beginnen met schrijven. Het wordt nu niet zo’n kliederbende als ze iets verbetert en dit geeft haar veel rust. een lekker kopje koffie is de beloning omdat ze de pen heeft aangeschaft. Gedurende de dag schrijft ze voortaan steekwoorden op, waardoor ze daarna beter weet wat ze moet schrijven. Ze blijkt ook steeds afgeleid te worden tijdens het schrijven. de week erna kan ze een kamertje regelen waar ze een kwartiertje ongestoord mag zitten. een leuke film kijken is haar beloning. toch blijkt de volgende sessie dat ze regelmatig vergeet om apart te gaan zitten. Ze verzint een touwtje om haar pols wat haar eraan herinnert. ook dit blijkt na een tijdje te werken. Als beloning hiervoor gaat ze met haar vriend uit eten. Het gaat al met al nu een stuk gemakkelijker. Karin de Jager is dyslexiecoach en ervaringsdeskundige. Ze geeft I & W-leden 10% ledenvoordeel. 23
24 Online Touch Home