B OB OTA AL VERGADEREN ALS TOPSPORT ‘We spelen hier wél Champions League.’ De opmerking werd ons naar het hoofd geslingerd aan het slot van een vergadering over een Europees subsidieproject. In de wereld van Bobotaal zijn sportmetaforen altijd een zekerheidje. We zaten met zeven man bijeen. Vrij snel was er overeenstemming over de belangrijkste zaken. Dat het vooruitgezonden praatstuk een eerste denklijn bevatte. Dat nu aanvullende input nodig was om tot een goed resultaat te komen. Dat de kern nog even moest worden gekneed. Het gesprek vormde het equivalent van een rondootje tijdens de warming-up. Even de bal aan de voet houden en rondspelen. W A OF De sfeer veranderde toen nummer zes opmerkte dat er op zijn afdeling ‘geen jubelstemming’ was over het concept. Oei, een zware tackle op het concept! De beer was dan ook meteen los. ‘Trekker’ Mike reageerde als de gepikeerde coach van het elftal. Het concept moest volgens hem louter gezien worden als insteek om in te zetten op elementen en ook niet meer dan dat. Voorzitter Mark probeerde de groeiende tegenstelling binnen de club de kop in te drukken. Hij deelde zijn opvatting dat je altijd een beetje focus moest geven. De aanwezige projectmanagers (contractspelers) boekten daarop een veilig tussenresultaatje in termen van consensus. Het scherper hebben van de structuur was volgens ons essentieel voor de timing. De bedoeling was om schaalvoordelen te effectueren zonder verlies van effectiviteit. En wat ons betrof zouden we het brede spectrum pakken. Tactisch zat het team weer op één lijn. Het balletje werd voorzichtig weer rondgespeeld en daarmee kwam ‘de invliegroute van de redenering’ gestaag tot stand. De vergadering (wedstrijd) kwam tot een eind. Procesafspraken werden benoemd, een one pager toegezegd en huiswerklijstjes vastgesteld waarmee eenieder kon ontsnappen (op naar de kleedkamer). Er was intussen wel iets veranderd aan de sfeer. ‘Trekker’ Mike gebruikte de rondvraag (persconferentie) om vanuit een narcistische refl ex alle verzamelde tegenspraak in één keer de kop in te drukken. Zo deelde hij sneren uit aan de groep (selectie) onder het mom van ‘enkele persoonlijke observaties’. Meneer had zijn buik vol van ‘projecttoeristen’ (spelers zonder clubliefde). En om schier onduidelijke redenen nam hij het eenieder kwalijk wanneer die niet de jaren zeventig had meegemaakt (zijn gloriejaren). Om vervolgens te concluderen dat we wél Champions League aan het spelen waren met z’n allen. Of we dat even goed wilden beseffen. Ik had ze inderdaad allemaal gezien aan tafel. De megalomane coach, de zwakke clubvoorzitter en de opportunistische contractspelers. Wie durft nog te beweren dat vergaderen geen topsport is? Erwin van der Linden is auteur van het boek ‘Bobotaal’ en deelt quotes via twitter als ‘De Wethouder’
8 Online Touch Home