29 oktober 2017 Omdat Zijn volledige Godheid hem behaagt, en door Hem alle dingen worden verzoend met Hem, door vrede stichten, met zijn bloed aan het kruis, voor al hetgeen op aarde en in de hemel. Na de kruisiging en opstanding was de lege begraafplaats en het kruis van Christus zichtbare voorwerpen van Christus en een deel van de concentratie, respect en zorgen van de christenen werd hierop gevestigd. Volgens de traditie ging de vrouw van de Romeinse keizer Claudius (41-54), Plautia, een christen, ging op pelgrimstocht naar Jeruzalem, waar hij de eerste bisschop van Jeruzalem ontmoette, Apostel Jacobus. De keizerin stond te popelen om het graf en het kruis van Christus en Golgotha te zien waar Jezus volgens de evangeliën is gekruisigd. De apostel Jacobus houdt haar op de hoogte dat de Joden het kruis van Christus samen met de twee kruisen van de dieven in de aarde bedekten en verboden om daar in de buurt te komen. Met de interventie van de keizerin wordt het heilige kruis uit de grond gehaald en om te bepalen welke van Christus is, wordt een dood meisje erheen gebracht. Vervolgens wordt het meisje levend door het aanraken van het Kruis van Christus. De apostel Jacobus laat het aan iedereen zien en als troost. Hij verhoogt het kruis in de tempel van Jeruzalem en, als traditie, zingt hij de sharakan: ‘Ik aanbid Uw kruis, Christus’. In de kerktraditie is dit het eerste geval wanneer het kruis wordt opgeheven, verheerlijkt door de gelovigen. Velen van hen zijn ook getuige van heldere licht dat op hout verschijnt. Op verzoek van de keizerin geeft Jacobus een deel van het kruis mee die de keizerin mee naar Rome neemt. Dit onbetaalbare relikwie van het kruis wordt later doorgegeven aan haar familielid Hripsime, die het met haar meeneemt naar Armenië. Na de dood van Claudius en Plautia vermoordden de Joden Jacobus en begraven het Kruis van Christus met de andere kruisen op een plaats in de 21
22 Online Touch Home