begeleiders. Dat werkt niet. Jobcoaching is wel effectief. vooral als die persoon ook de contactpersoon voor de gemeente is. Dan is er één aanspreekpunt voor werkgevers én werknemers.’ Stoppen met dwang Hij is er duidelijk over: ‘We moeten toe naar het bewandelen van wegen die tot meer resultaat leiden. Stoppen met onvoldoende gemotiveerde mensen op een traject zetten. Dat kost geld dat niet aan anderen besteed kan worden, daar heeft iedereen last van en dat zorgt niet voor effectieve re-integratie. We moeten focussen op mensen die wél graag willen. Het re-integratiebudget moet aangewend worden voor zaken die wél werken. Met ongerichte dwang bij re-integratie bereik je mensen niet, stoot je hen af en sorteer je geen resultaat. Dat gebeurt alleen maar voor de bühne.’ Cliëntenraden De cliëntenraden hebben ook een rol in het geheel. Zij richten zich, volgens Mallee, te veel op de uitkering. ‘re-integratie wordt vaak gezien als bedreiging van het inkomen: die uitkering. ik vind dat cliëntenraden hun achterban geen recht doen als ze re-integratie als onderwerp laten liggen. Daar moet veel meer op gebeuren.’ al met al zou in de re-integratieverordeningen datgene moeten staan waar mensen wel iets aan hebben. Waar komen burgers voor in aanmerking? ‘Dat gebeurt niet, want gemeenten zijn als de dood dat cliënten daar een claim gaan neerleggen. Dus die zaken worden bewust vaag gehouden. gemeentenraden hebben daar een taak: controleer dat. en gebruik daarbij ook de rekenkamer. Die rekenkamercommissies kunnen de juiste vragen stellen. Cliëntenraden kunnen dat ook doen: richt de aandacht daar maar op. Dan zie je zo wat er gebeurt op het gebied van re-integratie.’ Hij denkt dat de gemeenten vaak huiverig zijn om cijfers naar buiten te brengen: ‘ik vraag me in gemoede af waarom: als iemand een jaar lang buiten de uitkering wordt gehouden omdat hij aan het werk is, dan verdien je toch al dat geld terug? Dat loont toch de moeite om daarop in te zetten? Het afgelopen jaar is al veel veranderd als het gaat om de kijk op re-integratie. ik hoop dat die trend wordt voortgezet.’ Hans van Grieken (Cliëntenraad Den bosch) Niet zonder meer aannemen dat het goed komt ‘De caseload van de consulenten is te hoog. Na 3-5 maanden krijgen mensen zo weer een andere consulent die al die mensen weer moet leren kennen. Dat werkt niet. Wij stellen dat mensen een gesprek moeten krijgen en dat duidelijk moet zijn wat ze kunnen. De begeleiding moet er dicht op zitten. Maar heel simpel is het niet. voor slechts 10% werkzoekenden is er een baan. Maar liefst 90% blijft aan 24 de kant staan. eigenlijk komt het erop neer dat wij ons veel meer moeten gaan richten op re-integratie en de randvoorwaarden beter moeten formuleren. We moeten het jaarlijkse rapport van de rekenkamer beter bestuderen en iets met die informatie doen. Monitoren wat de gemeente doet op het gebied van re-integratie en niet ervan uitgaan dat het wel goed komt. Want dat komt het niet zo maar.’
25 Online Touch Home