Nieuws uit de Mariakerk Ik ben de kerk Palmpasen, eerste dag van de zomertijd. Om half acht wintertijd stroomt de kerk vol met kinderen en ouders. Tafels zijn bedekt met houten latjes, crêpe-papier, eieren, broodhaantjes. De organist gaat achter de piano zitten en een paar mensen zingen mee. Op de grond liggen overal takken met gekleurde lappen. Als de kinderen straks binnenkomen met hun Palmpasenstokken, gaan de grote mensen daarmee zwaaien terwijl zij met een lied de kinderen welkom heten. De geluidsinstallatie is kaduuk. Het knettert door de kerk. De koffie pruttelt en overal zijn ouders te vinden die met hun grut aan het werk zijn: op de grond, in de banken, aan de tafels. Voor mij staat een jongetje van vijf met een blonde krullenbol. Hij is klaar met zijn Palmpasenstok. Die zet hij op zijn hoofd. Hij houdt hem stevig vast terwijl hij luid proclameert: Ik ben de kerk! Om een woord van Jezus te parafraseren: Zo'n groot geloof heb ik in gans Nederland niet gevonden. Een meisje van ongeveer dezelfde leeftijd als het jongetje, laat mij weten dat zij gedoopt wil worden. Van dit soort mededelingen word ik blij. Natuurlijk kan zij mij niet vertellen waarom zij dat wil, maar dàt zij.......... dat is zonneklaar. - Heb je het daar met papa en mama over gehad? vraag ik. - Ja, schudt zij. - En: wat vonden zij daar van? - Mijn moeder vond het wel een goed idee, maar mijn vader wil het niet hebben. - Vind je het goed dat ik daar met jouw ouders over praat? 14 Mandeguod
17 Online Touch Home