“ Ik heb al meerdere infusen succesvol ingebracht! het gaf je wel de kans om met de patiënt te praten. We maakten ook twee keer per dag een rondje om de billen te wrijven, tegen de decubitus. Dan had je ook weer contact. En ik ben als verpleegkundige nog wel met mensen buiten gaan wandelen. Dat kon toen nog.” Oma Betty: “De mensen verblijven nu veel korter in het ziekenhuis, soms maar één nacht. In mijn tijd bleven ze wel vijf of zes weken als er geen mogelijkheid was om naar huis te gaan. En wij verzorgden de mensen echt: we brachten ze naar de poli, maakten het fruit schoon, deden de bloemen. Ja, we hadden tijd: we stonden met ons tweeën op drie kamers. Kom daar nou nog eens om!” “Mocht jij infusen inbrengen?” vraagt Susan aan haar moeder. “Ik mocht dat in mijn opleiding niet, en daarna trouwens ook niet. Maar Emma...” “Ja hoor”, glundert die. “Ik heb al meerdere infusen succesvol ingebracht!” DRIE GENERATIES 23 Susan is blij dat Emma niet op de corona-afdeling heeft hoeven werken. “Ik heb zelf als verpleegkundige de opkomst van HIV meegemaakt en ik weet dus wat het is om iemand in isolement te verplegen, je werk te doen met zo’n warm pak aan”, vertelt ze. “Ik zie hem nog voor me, onze eerste aidspatiënt. Sticker op zijn status, sticker op zijn deur. Schoonmakers durfden niet meer bij hem naar binnen, het lab kwam niet meer prikken. Hij is in isolement gestorven, net als veel corona-patiënten nu. Ik weet dat Emma wel op de corona-afdeling had willen werken, maar ze is nog zo jong. Ik ben de opleiding dankbaar dat ze de leerlingen hiertegen heeft beschermd.” ”
24 Online Touch Home