zo’n pak aan bij hun stervende dierbare.” Hij schudt zijn hoofd. “Wat ik ook lastig vond, was dat er maar één of hooguit twee bezoekers bij zo’n patiënt mochten. Een logische regel, maar het gaat zo tegen je gevoel in! Ik heb ook mensen naar de IC zien gaan. Dat gebeurt wel vaker vanaf de AOA, maar nu had dat nog meer impact. Het was ook vreselijk dat patiënten hun familie niet konden zien als ze zo hard achteruit holden. We deden wat we konden met I-pads, maar zo’n beeldverbinding haalt het niet bij fysiek contact.” coronavirus daar op en kon hij dezelfde dag nog door naar de Filipijnen. Na een lockdown lukte het hem om half maart naar Bali te gaan, waarvandaan hij op 31 maart mee kon op een vlucht naar Nederland. Vanuit Indonesië had hij al contact gelegd met Noordwest, omdat hij zo snel mogelijk aan de slag wilde. En zo kon hij na tien dagen quarantaine al op 11 april beginnen. Op zijn oude afdeling, die inmiddels coronaafdeling was geworden. Het omschakelen kostte hem weinig moeite. “Omdat het een nieuw ziektebeeld is, had ik me al wat ingelezen. En ja, we kregen te maken met heel zieke patiënten, maar die zien we vaker op de AOA. We hadden een aparte afdeling voor de palliatieve patiënten, daar werkte ik ook.” Dat er een pak met mondmasker moest worden gedragen vond hij veel erger voor de bezoekende familieleden dan voor zichzelf. “Er kwam al zoveel op ze af, en dan ook nog Kerre is zich ervan bewust dat hij dit jaar een versnelde ontwikkeling heeft doorgemaakt. “Ik ben anders over dingen gaan denken. Door corona, maar ook door alles wat ik in Azië heb gezien en meegemaakt. Ik ben nu net begonnen aan de opleiding tot IC-verpleegkundige in het VUmc. Fulltime, anderhalf jaar. Ik ben dus gestopt bij Noordwest. Met pijn in het hart, maar het is goed om ook een ander ziekenhuis te zien. En ik had al het plan om na mijn terugkeer uit Azië op mezelf te gaan wonen, maar of het zo moest zijn heb ik nu ook nog woonruimte gekregen in Amsterdam!” AFGESTUDEERD EN DAN... 33
34 Online Touch Home