En dan nog een toepasselijk gedicht van één van onze bezoekers, Henk Cromwijk, met als titel "Vallen Verleden Tijd". als gedresseerde kippetjes lopen we over het parcours we: dat zijn Henny en Nel zij waggelen over een groene mat met daaronder stoeptegels en ongelijke straatstenen over verschillende soorten vloerbedekking zeer gevaarlijk we: dat zijn Yvonne en Mieke begeleid door zorgzame handen van Hannie en Annemiek aan elkaar verbonden door een stok wagen zij zich samen op de levensgevaarlijke kantelplank we: dat zijn Karin en Henk zij stappen op een zwevende bank lopen door een nauw gangetje afgebakend door wankele kegels met een bal in de hand knielen ze om die in een bak te gooien waarbij Henk zo handig is om..... te vallen we dat zijn Marie en Eef zij draaien een rondje in een hoepel rusten uit op een stoel en zetten een kegel aan de andere kant inderdaad als gedresseerde kippen onder het gekraai van krulhaan Tim en het gekloek van kloekhen Kim bewegen we ons door het gevaarlijke Woerden maar dan de maandagmorgens dat is andere koek vol afgunst en bewondering kijken we naar de halsbrekende toeren van Angela en Jentle die maken zomaar een koprol staan zomaar weer overeind zelfs Tim waagt er zich aan en Annemiek doet voor niemand onder de hammengang voor een enkeling een martelgang als je je rechterbeen omhoog heft gaat toch ook je rechterschouder omhoog....... nee, de kant waarop je valt, maak je lang en op het schouderblad en nu op de dunne mat de laatste maandagmorgen: met door de keel gierende zenuwen doen we de oefeningen op de mat laten we ons vallen van dikke mat op de dunne maken ons klein, kin in het kuiltje 33
34 Online Touch Home