Niet te geloven! Overheid en beleid Meedenken? Sorry, dat mogen we niet. Tekst: Marjan Agerbeek Illustratie: Idris van Heffen Sibel Gerretsen heeft apparatuur gevonden die haar extreme geluidsgevoeligheid dragelijk maakt. Na vijf jaar WAO hoopt ze daarmee weer aan de slag te kunnen als masseuse. Helaas: geen enkele instantie wil de apparatuur betalen. Jarenlang werkt Sibel Gerretsen als masseuse. Maar vijf jaar geleden gaat er iets mis. De oorzaak hebben artsen nog niet kunnen vaststellen, maar Sibels brein heeft grote moeite gekregen met het verwerken van verschillende prikkels tegelijk. Dat uit zich in extreme geluidsgevoeligheid. Een gesprek voeren gaat prima, maar niet met het gezoem van een computer op de achtergrond. Houdt ze vol, dan gaat ze zich naar voelen en kan niet meer functioneren. De situatie ontvluchten en stilte zoeken, is het enige wat helpt. Samen met een audiologisch centrum gaat Sibel op zoek naar een oplossing voor haar onbekende medische probleem. En ontdekt dat ze baat heeft bij een combinatie van een ruisonderdrukker en een soloapparaat, dat spraak versterkt doorgeeft aan een koptelefoon. Ze kan weer aan het werk. Financiering Dat vindt het UWV ook en is bereid een re integratietraject te bekostigen. Onder begeleiding van een jobcoach van Autismepunt krijgt Sibel een werkervaringsplaats bij een massagesalon. Dat gaat goed. Nu alleen nog financiering vinden voor de apparatuur die Sibel enkele maanden in bruikleen heeft gekregen en ze kan definitief aan de slag. Het gaat om 3300 euro. Op advies van haar jobcoach vraagt Sibel ziektekostenverzekeraar VGZ de apparatuur te betalen. Maar VGZ weigert omdat Sibel geen gehoorverlies heeft. Dan maar aankloppen bij het UWV. Dat weigert ook, met als belangrijkste reden dat alleen apparaten die specifiek voor een werksituatie nodig zijn, mogen worden vergoed. En Sibel gebruikt ze ook thuis. Stuitend Dus weer terug de WAO in? Sibel heeft haar werk bij de massagesalon moeten stoppen omdat het geluidsniveau er te veel is toegenomen. Ze is op zoek naar iets anders, in de hoop dat het UWV haar bezwaar in tussen honoreert en de apparatuur toch be taalt. ‘Ze hebben duizenden euro’s uitgegeven voor een reintegratietraject. Maar het bedrag dat ik nodig heb om te kunnen blijven werken, betalen ze niet. Ik vind het stuitend dat instanties die mensen aan werk moeten helpen, alleen maar met regels zwaaien in plaats van met je mee te denken.’ 24 Baanbreker nr. 3 2015
25 Online Touch Home