Mensenwerk Vrijwilliger Elizabeth Door: Cindy van de Ven, vrijwilliger bij Stevenshage Sinds april 2019 is Elizabeth vrijwilliger bij Dierentehuis Stevenshage. Ze is drie ochtenden per week bij de katten te vinden, die ze dan voorziet van aandacht, voeding en schone bedjes. Hoe ben je met Stevenshage in aanraking gekomen? Ik wilde al eerder vrijwilliger worden bij Stevenshage, maar door een vrijwilligersstop heb ik even moeten wachten. Een vriendin van me stuurde op een gegeven moment door dat er weer vraag was naar nieuwe vrijwilligers. Ik mocht langskomen op de informatieavond en ben niet meer weggegaan! Waarom heb je gekozen voor de katten? Ik ben altijd gek geweest op katten. Ik ben met ze opgegroeid en ze maken me blij. Mijn man en ik hadden twee katten, waarvan er een in februari is overleden. Heel verdrietig. We hebben nu dus nog één kat en hij vindt het heerlijk om de enige kat thuis te zijn. Anders hadden we inmiddels wel wat asielbewoners geadopteerd! Met sommige katten had en heb ik echt een klik en dan wil ik ze graag in huis halen. Maar het moet natuurlijk wel matchen met je aanwezige gezinnetje. Wat vind je de fijnste werkzaamheden? De fijnste momenten zijn voor mij die waarbij ik het vertrouwen win van een verlegen katje. Soms kom je binnen en zit er een katje verstopt. Ik word er blij van als het katje na rustig mijn best doen verschijnt en zich zelfs laat aanhalen. Vooral als hij of zij de volgende keer sneller tevoorschijn durft te komen door de goede herinnering. Natuurlijk zijn de katten die allemansvrienden zijn hartstikke gezellig, maar ik heb toch een zwak voor verlegen katten. Zelfs de minder leuke werkzaamheden, zoals het schoonmaken van ondergepoepte hokken, loont omdat het fijn is voor de dieren dat ze daarna weer een schoon bakkie hebben. Welke dieren zijn je het meest bijgebleven? De kat die mij het meeste is bijgebleven en ik nog steeds mis is Boncuk. Een witte kater die zijn hoofdje altijd schuin hield en harde geluiden maakte omdat hij doof is. Het 20 | Nummer 4 | Beestenbende Winter 2020 klonk een beetje als ‘MMMRRR?!’ haha. Hij zat heel lang in het asiel. Toen hij eindelijk een huisje vond was mijn eerste reactie “Néé, dan zie ik hem niet meer!”. Je bouwt toch een band op met de dieren die je verzorgt. Maar natuurlijk doen we dit werk om voor alle dieren het beste thuis te vinden en zijn we blij als dat gebeurt. Blijf je je in de toekomst voor dieren inzetten? Zeker! Ik hoop binnen een aantal jaren mijn droom waar te maken: het opstarten van een eigen kattenpension. Ik heb kortgeleden de opleiding voor Ondernemer asiel, pension en kennel afgerond in Barneveld. Nu ga ik verder met een opleiding voor gedragstherapeut voor katten en daar hoop ik werk in te kunnen vinden. Ik wil zeker niet weg bij Stevenshage: zelfs wanneer de toekomstplannen werkelijkheid worden en mijn man en ik bijvoorbeeld richting de Utrechtse Heuvelrug zouden vertrekken, zou ik nog graag op en neer
21 Online Touch Home