Stilte, rust en ruimte in Groningse gemoedelijkheid Appingedam, parel aan het water Groningen is zo veel meer dan de hoofdstad en gaswinning. De rijke historie, zeelicht boven de akkers en oogstrelende dorpjes maken de provincie een sublieme plek om een weekendje rust te pakken. Hier is geen haast. Appingedam Akkers waar de wegen doorheen kronkelen. Geen kale, geometrische vlaktes maar bouwland dat de ogen verrast met kleine verhogingen; het zijn kleilagen die door de zee bijeen zijn geduwd en terpen waar de herenboerderijen op pronken. Dit is de weg naar Appingedam. Tialda Hoogeveen Foto’s: Koen van Wijk Beschermde schoonheid Natuurlijk staan er ook fiks gestutte panden, verzakt en beschadigd door de door gasboringen veroorzaakte aardbevingen. Historisch erfgoed, maar bovenal het dagelijks leven van mensen dat raakt aangetast door de winning. Ook Appingedam. Al overheerst daar de schoonheid van een stad die al veel langer meegaat. Gelukkig waren de 34 wijzen in 1972 al zo verstandig om de schoonheid te bewaren door het een beschermd stadsgezicht toe te kennen. Vooral de boven het water hangende keukens springen in het oog bij de eerste stappen door het stadje. Door haar ligging aan het Damsterdiep en de open verbinding met de zee kon de stad eeuwen geleden uitgroeien tot een belangrijke handelsplaats met een bloeiende economie. Langs het kanaal staan de gebouwen die herinneren aan deze economische bloeiperiode. Het laat de geschiedenis van de stad goed lezen. De vele oude panden en het water met de hangende keukens springen meteen in het oog bij de eerste kennismaking met Appingedam. Het zijn de pakhuizen van weleer die na de economische hoogtijd dagen zijn verbouwd tot woonhuizen waar te weinig ruimte was voor de keukens, waarna ze boven het water werden gebouwd. Dikke klonten zeeklei wachten op nieuw zaaigoed Filmische straten Het is zaterdag, het is levendig in het centrum. Toeristen en locals bewegen zich door de winkelstraat, glijden in boten over het water of strijken neer in een van de fijne lunchtentjes. Een steegje door, de Vrouwenbrug over en je laat de relatieve drukte achter je. De straatjes en oude panden zijn filmisch, flitsen van vele Nederlandse series en films graven in het geheugen: zou Petticoat hier zijn opgenomen? Films en pakhuizen, de synagoge vertelt een ander verhaal. Dit monument uit 1801 is de oudste synagoge van Groningen. Na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog kwam het pand in handen van een kerk, sinds 2015 heeft het complex de functie van ontmoetingscentrum met een culturele invulling. Het kleine schoolgebouwtje pal achter de synagoge is verbouwd tot een kleinschalige erfgoedlogies. Klein en compact is de stad, het Damsterdiep wijst de weg naar het platteland. Historische panden flankeren de route. Mensen groeten je
35 Online Touch Home