WINESTORY BORDEAUX SPECIAL Bordeaux: proeven van 2017 De kop moest eraf want in een week waar wij tegen de duizend jonge wijnen keuren, moet men toch ergens beginnen. Dat werd op een koude, vochtige zaterdagavond. Thema? Sauternes, het vloeibare goud van Bordeaux, wie drinkt het nog...? Wat erg dat ik dit moet schrijven, want wat kan er in hemelsnaam op tegen de finesse van deze schitterende zoete wijnen? Maar ja, ‘suiker’ is ‘uit’ dus drinken we wel miljoenen flessen frisdrank, met bizarre hoeveelheden suiker, maar een edelzoete topper uit de wijnwereld kan niet. Ik kan er met mijn verstand niet bij. TEKST EN FOTOGRAFIE NICO MCGOUGH O ST. ESTÈPHE Kijken wij naar de grote rode wijnen op de Médoc, van noord naar zuid, dan is het startpunt St. Estèphe. In de ‘non-Grand Cru-klasse’ vielen op Tronquoy-Lalande, Ormes de Pez, De Pez, en bovenal Phélan Ségur. Dit kasteel presteert bovengemiddeld met wijnen van een grote schoonheid, diepte en finesse. In de lagere Grand Cru-regionen vielen op Lafon-Rochet en zeer beslist ook Cos-Labory, want in 2017 sloegen zij de spijker op de kop met een uitzonderlijk geslaagde wijn. Calon Ségur zet hun zegereeks voort met een superfraaie 2017 – in dit deel van Bordeaux was er niet of nauwelijks vorst. Op naar Montrose, sinds de broertjes Bouygues (actief in de wegenbouw, gsm-netwerken et cetera) hier neerstreken lijkt Montrose aan een nieuw leven te zijn begonnen. Elke wijn die zij maken kan de meest kritische Ook in Sauternes en Barsac was 2017 een uitdaging. Achteraf gesproken zat de klasse van het jaar in de latere, tweede plukgang. Want die tweede ‘trie’ bracht bij velen pas echt ‘goud’ in de kelder. Bij d’Yquem liet Sandrine Garbay weten dat een plukgang potentieel dertig procent alcohol bezat. Hemel sta ons bij. Dus wat werd het? Een zalvend zoete reus gekleed in goud, met resultaten oplopend tot wel 204 gram restzoet per liter... dat is extreem, als u bedenkt dat 125 gram de norm is. Na het proeven van nagenoeg alle grote Sauternes’ lijkt het mij redelijk te zeggen dat 2017 een prachtjaar is. Inslaan dus! Maar voor sommige kastelen is het economisch een catastrofe. Climens bijvoorbeeld: slechts 35 vaten wijn en geen van alle goed genoeg om de titel van ‘Grand Vin’ te dragen. Wie vielen op? Van de niet geclasseerde kastelen was het weer Haut Bergeron dat schitterde. Dit château bezit percelen in Barsac en Sauternes en produceerde wederom een kunstwerkje op Grand Cru-niveau. Bij de 2e Grand Cru-kastelen waren het Filhot, Lamothe Guignard, Doisy Deane en du Myrat die er uitsprongen. Een etage hoger, bij de Premier Cru’s, vielen eigenlijk alle (!) wijnen op. Maar de rangorde werd aangevoerd door Guiraud, Lafaurie Peraquey, Rayne Vigneau, Sigalas-Rabaud en La Tour Blanche. Waarbij we de l’Extravagant maar even hors concours plaatsen: dit prestigeproject van Doisy–Daëne is met 204 gram suiker wat concentratie betreft iedereeen de baas. Boven de toppers stijgt Suduiraut uit met een overtuigende, finesserijke wijn. Maar boven deze topper is er nog één etage, d’Yquem genaamd. Daar werd een museumstuk gemaakt, in belangrijke mate op basis van de eerste plukgang. Deze ‘trie’ bevatte ragfijn zuur en dat was ideaal om te assembleren met de rijkdom van de tweede plukgang. In cijfers? Eerste gang 140 gram suiker per liter, tweede gang 160 gram. Uiteindelijk in de assemblage 148 gram en met een ongekende fruitintensiteit, diepte, elegance en lengte. Een superbe wijn met een welhaast onbeperkt bewaarpotentieel – vijftig jaar houdt deze prachtwijn het zomaar uit. toets doorstaan. De ‘Grand Vin’ is werkelijk monumentaal. Een ander kasteel waar geld geen rol lijkt te spelen is Cos d’Estournel. Wat een loepzuivere wijn maakten ook zij in 2017. PAUILLAC In deze gemeente erg veel geslaagde tot uitstekende wijnen. De iets mindere goden waren, zoals gebruikelijk, Croizet Bages, Lynch Moussas, Haut Bages Liberal en Batailley. In alle gevallen keurige wijnen maar met het geweld dat hierna komt halen ze de eredivisie net niet. Wie dat wel doen? D’Armailhac, en Clerc-Milon, ook was er een meer dan geslaagde Grand-Puy-Ducasse. Daar weer een streepje boven Grand-Puy-Lacoste en Pichon liggen ontsprongen de dans. Maar wijngaardpercelen verder weg van het water moesten fikse klappen incasseren. Te noteren waren een meer dan verdienstelijke Branaire en Lagrange. Een trapje hoger stond Beychevelle, met daar weer boven Langoa-Barton, Talbot en Gloria. Heel goed vond ik Gruaud Larose, Leoville Barton en St. Pierre. De meest opvallende wijn is wat mij betreft – voor het eerst – Leoville-Poyferré; zij sloegen de spijker écht op de kop in 2017. En aan de overzijde van de straat, Léoville Lascases, werd weer een betimmerde kanjer gemaakt. Weinig vorstschade in de wijngaard van de ‘Grand Vin’. Dit is een wijn voor geduldige liefhebbers met een zeer diepe kelder. Ducru Beaucaillou maakte in 2017 een schoonheid van een wijn die het beste als ‘ouderwetse klasse’ kan worden omschreven. MIDDEN MEDOC, MOULIS De grote drie uit Moulis stonden samen op rij: Maucaillou, Poujeaux en Chasse-Spleen. Feitelijk presenteerde zich alleen Maucaillou als exceptionnel, de andere wijnen misten naar mijn gevoel concentratie en diepte. Vorstproblematiek was hier nadrukkelijk de oorzaak van. MARGAUX René Matignon van Pichon Baron. Baron. Lynch Bages steekt daar weer met kop en schouders bovenuit en helemaal bovenin staat wat mij betreft fier Pichon Lalande. Wat een schitterende 2017 hebben deze mensen gemaakt. Houden we de Premier Cru’s even tegen het licht dan valt wat mij betreft Lafite Rothschild af, gewoon niet overtuigend genoeg. Mouton Rothschild echter doorstond met een voorbeeldige wijn met glans de keuring. En dan mag ook worden gezegd van de betimmerde Latour. Deze wijn is echter niet meer ‘En Primeur’ te koop. In 2017 weer een klapper van een wijn bij Pedesclaux. Deze mensen gaan regelrecht richting top; nu kopen zou ik adviseren. Een verhaal apart is Pontet-Canet waar niet alleen als allereerste op dit niveau in Bordeaux in 2010 het biologisch en biodynamische certificaat werd uitgereikt, maar waar ook ongewone wijnmaaktechnieken woren toegepast. Van de zeer fraaie 2017 rijpt slechts de helft in nieuw eiken, vijftien procent in fusten van een jaar oud en de rest in betonnen cuves met een inhoud van 900 liter. Het geheel is erg goed. ST. JULIEN In deze gemeente zitten veel van mijn favorieten. Maar in 2017 haalden zij naar mijn inzicht net niet altijd het niveau van Pauillac. De vorstgrens lag over het zuidelijk deel van Pauillac, waardoor menig kasteel in St. Julien forse schade opliep. Kastelen die heel dicht bij de rivier WINESTORY 8 Ook in Margaux proefde ik geslaagde wijnen:Desmirail, Kirwan, Ferrière, Siran, Rauzan-Gassis en Dauzac. Keurig allemaal. Een trapje hoger: Du Tertre, Giscours, en daar weer boven Labecorce, Prieuré-Lichine, Monbrison (beeldschoon), Marquis de Terme, Lascombes, D’Issan, Rauzan Ségla, Durfort Vivens (biodynamisch) en Cantenac Brown. Deze club werd afgetopt door een prachtige, elegante Brane Cantenac. De top van Margaux, hoe kan het ook anders: Palmer en Château Margaux. Een extra woord over Margaux. Hier werd voor het eerst in geen enkel wijngaardperceel chemie gebruikt. De wijngaarden voor de ‘Grand Vin’ worden al jaren biologisch verbouwd. Er wordt ook volop geëxperimenteerd met biodynamie. Bij Palmer staan wij er goed voor en het lijkt erop dat onze jaartoewijzing gelijk zal zijn aan eerdere jaren. De wijn is werkelijk fantastisch, op Premier Grand Cru niveau. De witte wijn van Château Margaux is in 2017 van een ongekende schoonheid met een minutenlange afdronk. Voor het eerst zal deze wijn met een ‘niet-natuurkurk’ worden afgesloten. Men koos voor de DIAM 30samengestelde kurk – een groter compliment kan DIAM niet krijgen. HAUT MEDOC Hier vier goede wijnen op rij, in volgorde van mijn bevindingen La Tour Carnet, Belgrave, en twee wijnen die ik ex aequo bovenin plaats, Cantemerle en La Lagune. Zeker is dat La Lagune onze voorintekening gaat halen want er wordt biologisch gewerkt. PESSAC-LEOGNAN Een aantal geslaagde rode wijnen waarvan het meeste opvielen, Smith Havt-Lafitte, Pape Clement, Haut-Bailly
9 Online Touch Home