Wraak en voorwendselen Na de vernedering bij Badr, wilden de Quraish graag wraak nemen. Zij brachten drieduizend man bij elkaar tegen duizend Moslims bij Uhud. Mohammed droeg twee maliënkolders en zwaaidend met een zwaard, leidde hij de Moslims de strijd in. Maar deze keer werden zij op de vlucht gejaagd. De Profeet zelf had een gezicht vol bloed en een uitgeslagen tand. Er waren zelfs geruchten dat hij van het slagveld vluchtte en gedood was. Pas toen hij in staat was om water te vinden om het bloed van zijn gezicht te wassen, zweerde Mohammed wraak te nemen: “De wraak van God is hevig tegen degene die het gezicht van Zijn Profeet heeft laten bloeden.” Zodra Abu Sufan, een Quraish leider, de Moslims uitdaagde, was Mohammed onverbiddelijk en benadrukte hij het scherpte Islamitische onderscheid tussen gelovigen en ongelovigen. Hij vertelde zijn luitenant Umar om te reageren: “God is meest verheven en meest glorieus. Wij zijn niet gelijk. Onze doden zijn in het paradijs; jouw doden zijn in de hel.” Mohammed versus Jezus “Heb je vijanden lief en bidt voor degenen die je vervolgen.” Jezus (Mattheus 5:44) “En brengt wat jullie kunnen aan macht bij elkaar om hen mee te bevechten, waaronder strijdrossen om daarmee de vijanden van Allah en jullie vijanden schrik op het lijf wil te jagen, en ook anderen die jullie niet kennen en die Allah wel kent” Koran 8:60 Net als vandaag: voorwendselen Een ander patroon dat werd ingesteld bij Uhud speelde een rol door de eeuwen heen: Moslims zouden elke daad van agressie als een voorwendsel zien voor wraak, ongeacht of zij het zelf uitgelokt hebben of niet. Met een goed begrip hoe zij de huidige publieke opinie op een sluwe wijze weten te beïnvloeden, gebruiken jihadisten en hun Amerikaanse progressieflinkse bondgenoten de huidige gebeurtenissen als een voorwendsel om te rechtvaardigen wat zij doen: Keer op keer portretteren zij zichzelf alsof zij louter reageren op de pijnlijke provocaties van de vijanden van Islam. Maar hiermee winnen ze rekruten en weten ze publieke opinie te beïnvloeden. Conventionele wijsheid onder een verbazingwekkend breed politiek spectrum houdt de wereldwijde jihadistische beweging als louter een antwoord op sommige provocaties of anders: de invasie van Irak, de stichting van de staat Israël, het omverwerpen van het Iraanse regime van Mossadegh – of een meer algemene overtreding zoals het “Amerikaanse neokolonialisme” of de “zucht naar olie.” Degenen die bijzonder vergeetachtig zijn met betrekking tot de geschiedenis, geven de schuld aan meer recente bijverschijnselen, zoals het schandaal van de Abu Ghraib gevangenis, dat een schaduw wierp op de Amerikaanse aanwezigheid in Irak in 2004. Maar de Jihadisten vochten al lang voor Abu Ghraib, Irak, Israël, of de Amerikaanse Onafhankelijkheid. Immers waren zij al lang daarvoor aan het vechten, en hun krijger-Profeet sinds de zevende eeuw aan het imiteren. En de Moslims waren al sinds die tijd hun acties aan het verdedigen als antwoorden om de enormiteit van hun vijanden, en dat sinds het ontdekken van het verminkte lichaam van zijn oom. 21
22 Online Touch Home