een mandaat aan een aantal van vernederende voorschriften om zeker te stellen dat de dhimmi’s “zichzelf onderworpen voelen” in overeenstemming met Koran 9:29. De Christenen beloofden: Wij zullen niet…enige van onze ingezetenen verhinderen Islam te omhelzen, als zij ervoor kiezen dat te doen. Wij zullen Moslims respecteren, wij zullen opstaan van onze plaatsen als zijn ervoor kiezen op onze plaats te zitten. Wij zullen niet hun kleding imiteren, en ook niet hun hoedjes, tulbanden, sandalen, haarstijlen, spraak, bijnamen en titels, en wij zullen ook niet op zadels zitten, zwaarden op onze schouders te dragen, wapens verzamelen van welke aard dan ook en deze dragen…. Wij zullen ook geen stempels gebruiken in Arabisch of drank verkopen. Wij zullen het voorste deel van ons haar afknippen, en onze gebruikelijke kleding dragen waar wij ook zijn en riemen dragen om ons middel. Wij zullen geen kruizen buiten, of op onze kerkgebouwen oprichten, en wij zullen onze boeken niet in het openbaar tentoonstellen in Moslim markten of kanalen. Wij zullen ook geen kerkklokken laten luiden, behalve heel discreet, en ook niet onze stemmen verheffen als wij onze heilige boeken voorlezen, in aanwezigheid van Moslims. Nadat deze en andere voorschriften volledig uiteengezet waren, eindigt de overeenkomst met: “Dit zijn de voorwaarden die wij en de volgers van onze religie opstellen, in ruil voor veiligheid en bescherming. Als wij een van deze beloften verbreken die ons voordeel betekenen, dan is onze Dhimmi (belofte van bescherming) verbroken en dan wordt het jullie toegestaan om met ons te doen dat jullie moeten doen met mensen die afwijzend zijn en rebelleren.”5 Dit is allemaal nog deel van Sharia vandaag de dag. “De onderworpen mensen,” volgens een hedendaagse handleiding voor Islamitisch recht, moeten de extra belasting betalen voor de niet-Moslims (jizja), en zij moeten zich onderscheidend kleden van de Moslims, een brede riem dragen (zunnar); en mogen niet gegroet worden met ‘as-Salamu alaykum [de traditionele Moslimgroet “vreze zij met jou”]; zij moeten aan de kant van de straat lopen; zij mogen niet hoger of net zo hoog als Moslims bouwen, alhoewel als zij een hoog huis verkrijgen, hoeft het niet met de grond gelijk gemaakt te worden; zij mogen geen wijn of varkensvlees in het openbaar laten zien… zij mogen niet de Torah of het Evangelie luid reciteren; zij mogen niet in het openbaar hun begrafenissen houden of feestdagen vieren; zij mogen geen nieuwe kerken bouwen.”6 Als zij deze voorwaarden overtreden, dan specificeert de wet verder dat zij gedood mogen worden, of verkocht als slaven naar het goeddunken van de betreffende Moslimleider. Het is Dhimmi’s ook ten strengste verboden, op straffe van lijfstraf of de dood, om te Moslims te bekeren (over te halen tot een ander geloof) – een verbod wat gepaard gaat met dezelfde doodstraf voor Moslims die Islam verlaten. Beide bepalingen, samen met de andere voorzieningen van de dhimmi-status, blijven deel van de Islamitische wet tot de dag van vandaag. 5 Ibn Kathir, vol. 4, 407 6 ‘Umdat al-Salik, no. 11.3, 5 45
46 Online Touch Home