Hoofdstuk 7 HOE ALLAH WETENSCHAP UITDOOFDE Het opbloeien van de Islamitische cultuur is het onderwerp van een legende. Moslims vonden algebra uit, de nul, en de astrolaab (een oud navigatie instrument). Ze bewandelden nieuwe wegen in de landbouw. Zij hebben de Aristotelische filosofie, terwijl het Europese vasteland een flater sloeg in de donkere Vroege Middeleeuwen. In bijna elk onderzoeksveld, overtroffen de Islamitische rijken van vervlogen dagen hun niet-Moslim tijdgenoten in Europa en elders. Of deden ze dat? Welnu, niet helemaal. Tenzij kopiëren en namaken telt. Hoe zit het nu met kunst en muziek? Wij horen veel over Islamitische literatuur – of ten minste horen Raad eens.. • De veel overdreven gepromote “Gouden Eeuw” van de Islamitische cultuur was grotendeels geïnspireerd door nietMoslims • Kernelementen van het Islamitisch geloof bestreden wetenschap-pelijke en culturele prestaties • Alleen Judaïsme en veel over Soefi dichter Jalaluddin Rumi (1207-1273) en De Duizend en Een Nachten. Dan is er nog de Perzische dichter Abu Nuwas (762814), en diens andersdenkende visies over homoseksualiteit, maar dit bespreken wij in hoofdstuk 8. Dan is er nog al-Mutanib (915-965), uit het huidige Irak en Syrië, wiens bijnaam betekende “hij die voorwend een profeet te zijn”; de andersdenkende Turks-Azerbeidjaanse Nesimi (1369-1417); de Perzische epische dichter Hakim Abu al-Qasim Mansur Firdowsi (935-1020), die de geschiedenis van Perzie in verzen zette. Voor deze bronnen, gebruikte hij Christelijke en Zoroastriaanse kronieken, die al lang geleden verloren zijn gegaan. Velen van hen waren Islamitische ketters, en weinigen van hen lijken de inspiratie van Islam zelf Christendom, niet Islam, verschaffen een levensvatbare basis voor wetenschappelijk onderzoek gehad te hebben, met de mogelijke uitzondering van Farid ud-Din Attar twaalfde eeuwse allegorie De Samenspraak van de Vogels. Ze lieten vele grote werken achter, maar de meeste ervan zijn niet opmerkelijk vanwege hun Islamitische karakter, maar van het ontbreken ervan. Echter, om de inspiratiekracht te wijten aan Islam zelf, zou hetzelfde zijn als zeggen dat het Sovjet Systeem de inspiratie was van Osip Mandelstam, Andrej Sacharov, of zelfs Alexander Solzjenitsyn. Maar hoe zit het met de Islamitische successen in andere artistieke gebieden? Waar zijn de Moslim Beethovens, of Michelangelo’s? Waar kan men luisteren naar de Islamitische equivalent van Mozarts 20-e Piano Concerto of kijken naar de Islamitische Mona Lisa of Pietà? Verspil geen tijd om ernaar te zoeken. Er is muziek en kunst in de Islamitische landen, en sommige Moslims zijn verantwoordelijk voor indrukwekkende muzikale en artistieke prestaties, maar dit was altijd ondanks Islam: er is niets vergelijkbaars ontwikkeld zoals de Westerse muzikale en artistieke tradities, omdat de Islamitische wet sluit muziek en kunst uit van de menselijke vorm. In de muziek is er in Islam niets wat vergelijkbaar is met Bachs Mis B in kleine terts, of Mattheus Passion; en bovendien is er in religie geen plaats voor muzikale creativiteit. 70
71 Online Touch Home