boer van Vessem” Van trouwen of een gezin stichten is het nooit gekomen ondanks dat hij graag een gezin met kinderen had gehad. Jaarlijks met Pasen mogen zijn neefjes en nichtjes en de kinderen uit de buurt bij hem paaseieren zoeken. Hij verkoopt de boerderij en koopt een stuk grond waar hij tijdelijk in enkele tenten en een omgebouwde bus woont en daarna in een caravan. Hij belandt uiteindelijk in een houten huisje zonder voorzieningen, dat de gemeente hem na enkele strenge winters aanbiedt. In dat huisje wordt hij in 1996 met een dubbele longontsteking meer dood dan levend aangetroffen. Na het ziekenhuis krijgt hij zeer tegen zin een plaatsje in het verzorgingstehuis Groenedaal in Vessem. De idealist, de vrijbuiter, de natuurmens sterft in 2002 op 79–jarige leeftijd. Met dank aan Herman van Rouwendaal, Tom Tacken en Peter van den Oetelaar. KVD WIESKE SNUF Het was 1 april 1869 toen Petrus van DUN het levenslicht zag in Tilburg. Op 21-jarige leeftijd huwde hij Maria MATHIJSSEN met wie hij 6 kinderen had. De oudste Henricus, daarna 2 jongens waarvan het ons niet bekend is wat er van geworden is en dan nog drie kinderen die de leeftijd van 1 jaar niet mochten beleven. Tot overmaat van ramp stierf ook zijn vrouw kort na de geboorte van hun jongste kind. Petrus ging echter niet bij de pakken neerzitten en op 30-jarige leeftijd tijd huwt hij in Goirle met Clasina de ROOY. Precies één jaar later wordt er een dochter geboren maar evenals haar jongere broertje bereiken ook zij de leeftijd van 1 jaar niet. Al bij al een zeer droevige zaak daar in het Tilburgse. Hierna worden nog een jongen en een meisje geboren waarvan 11 de nakomelingen nog steeds in Tilburg of omgeving woonachtig zijn maar vanwege de wet op de persoonsbescherming mag en kan ik daarover niet verder uitweiden. Het gaat ons om de oudste zoon Henricus Aloysius van DUN van beroep koopman en geboren in 1891 te Tilburg. Op 25-jarige leeftijd trouwt hij te Tilburg met Louise Adriana Catharina TEURLINGS. Louise was een heel gezellige vrouw als ze door de straten van Tilburg liep zong ze altijd een liedje op de wijs van, “Toen onze Mop een moppie was” dit wijsje zullen velen mensen nog wel kennen. De tekst waarschijnlijk niet en die ging als volgt. ‘k zee Wieske Snuf, ‘k zee Wieske Snuf en schooie is mun vak. ‘k heb ut altij gere gedaon en ik doe ut op mun gemak. Deez deur wir in, deez deur wir eut en overal kreg ik we. ‘k heb zo mun schooiers-zekske vol, ut is hier en daor wel we. Vrij in het Nederlands vertaalt staat er: Ik ben Wieske Snuif, Ik ben Wieske Snuif en
10 Online Touch Home