muziek. Hij verhuisde van d'n eene bollefrutter naor d’n aandere ... ze kossen niks meej 'm begienen. Bij 't jonk volk was ie getapt…. op alle partijen spulde ie, zong ie. z'n èègen gemokten versjes en fantazeerde er op los. Bruur Vincent was veul serieuzer... die was al tot staot gekomen en getrouwd meej Laurentia Laurijssen. Dè was nog eens unne kèèrel.., die had meej z'n studie iets afgedaon... jè jè... hij was vort schoolmister in Gôôl... ! ! Mar Arjaon was niks jaloers. Hij vuulde z'n èègen zôô vrij as unne vogel en trok meej z'n viool heel d'n omtrek aaf. Ooh... wè lèèfde d'n Arjaon as de paoren over d'n zaandigen vloer walsten... wè wier d'r gelaachen en geravot. ...muug en verhit zaten de jongens en medjes haand in haand op de baanken langs de muur.... Ze ruurden d'n suiker dur 't bier of d'n brandewèèn.., en in d'n smôôr van zuut bier, rook en jenever zaag ie die glinsterende ôôgen... en hij wies nie of dè kwaamp van d'n draank, of van zèène muziek. Zóó zaag ie eens twee glinsterende óógen van Bertientje Reyniersen van 't Paradeske uit Görp. 't Was op unne tèèr-aovend van de Guld „in de Doelen" dettie op slag verliefd wier op Bertientje. Arjaon spulde, en praotte tegen z'n viool... Bertientje heurde die vremde dichterlijke woorden en ze begreep d'n muziek... ze wier raozend op Arjaon! Daor nao heej Bertientje Arjaon nog dikkels gesproken….., ze leerde 'm kennen, en as pront boere medje had ze 'm zôô ver gekregen dettie schoenlapper wier.., dè was toch 'n eerzaom ambacht... meej unne spulman hoefde ze thuis ommers nie aon te komen. Arjaon heeget geprobeerd... serieus... mar d'n onrust joeg 'm z'n stuultje aaf... om d'n haoverklap staak ie z'n els in 't spek... hij kreeg er de kramp van in z'n borst... 'n benauwde pent die z'n èèremen verlamden. Zôô heej Arjaon Bertientje jaoren aon de sleur gehaauwen... tot ze 'm schieten liet en af zeej meej unne snik in d'r stem. Aon al die dingen denkt Arjaon van Dun op Kerstaovend 1632. Pastoor Peter van Dun heej Arjaon onder z'n bescherming genomen, en hij wôônt vôôrt as schoenlapper op de gôôlse Pastorij „t Paleis". Hij zit alleen op z'n kaomerke in 't aachterhuis. Vremd,... denkt Arjaon... vremd... 't is net of ik 10 van munne Leuvense tèèd meej unne rukwend naor 'n veertigste jaor gewaaid ben, en alles wè 'k tegengekomen ben is me bij gebleven wel wè vaog…. alleen Bertientje Reyniersen zie ik nog vur mè, schôô.. jong... net as toen op d'n tèèraovend van St. Joris...Vremd,., denkt Arjaon... as z'n haand naor die benauwde pent in z'n borst grept, net of ze 'r d’n aojem uit willen trekken... Bertientje Reyniersen woont nog op 't Paradijs in Görp... ze is nog vrij. dè wit Arjaon... daor denkt ie aon. Bertientje gao d'r èègen klaor maoken vur, de naachtmis... ze komt ieder jaor naor de naachtmis... alleen... Bertientje is nie bang... Bertientje Reijniersen zal van naacht ôôk komen... Arjaon van Dun stao op en slao zunne zwarte maantel om, hij neemt z'n viool... en stapt de donkerte in... De wend snijdt 'm langs z'n ooren... z'n oogen schieten vol traonen en unne motrèègen mokt 'm koud tot in z'n knoken. Arjaon gao over d’n Wachtelberg... langs de waotermeulen over de meulenpad, naor Breehees,.. Arjaon laacht.., hij doet er unne pas bij... mar efkes steunt ie meej een haand tegen unne boom en z'n aarder haand grept naor zunne daas. Dan gaot ie verder, 'n verlammende pent schiet dur zunne èèrum... des ommers niks... Bertientje Reyniersen denkt ie. .. Arjaon van Dun zie die glinsterende ôôgen van Bertientje Reyniersen. Arjaon van Dun heurt diejen snik in d'r stem toen ze 'm vertelde dat niks worre kon... Nou is Arjaon bij 't steeke „'t Paradijs". Hij stao hèègend stil... Dan gao de deur open. Bertientje Reijniersen heurt ver de klokken van Gôôl ... ze kekt naor de lucht, ze heurt muziek... 'n viool...! ! Arjaon spult en praot tegen z'n viool. 't gezicht laacht... mar alle pent van de leste vijf en twintig jaor krampt in z'n borst saomen. Bertientje heurt die vremde dichterlijke woorden.., ze begrept de muziek. Arjaon... Arjaon van Dun schreeuwt ze... ' Dan slaot Arjaon tegen de grond... z'n viool klapt meej 'n holle slag op unne wortel, klaogend springen enkele snaoren... Arjaon heurt Bertientje nie mir snikken... Zoo gong Arjaon van Dun op Kerstaovend 1632 meej pent aon z'n hart naor 't Paradeske op Görp en kwaamp meej 'n laachend gezicht in 't euwige Paradijs aon. C. Robben
9 Online Touch Home