neerde door zijn persoonlijkheid, door de beminnelijke manier waarop hij sprak. Hij was consequent tot in het kleinste; de uiteenzettingen van Max Blokzijl, de redevoeringen van Mussert, Seyss-Inquart, Hitler, de uitzendingen van het Zondagmiddagcabaret van Paulus de Ruiter misten voor hem die bekoring, die zij voor anderen — toch ook tegenstanders van het regime — door hun belachelijkheden, hadden. Ik geloof niet, dat hij ooit in de bezettingsjaren voor een radiotoestel heeft gezeten anders dan in het verborgene om te horen wat de stem van Nederland uit Londen tot ons geknecht volk had te zeggen. En die mededelingen bracht hij niet alleen verder, maar hij voelde ze ook voor hem bestemd en hij handelde er naar. Toch waren de regeringsverklaringen en -opwekkingen van de overkant niet de maatstaven, waarnaar hij zich richtte. Zij waren hem hoogstens tot steun in zijn houding. Hij liet zich leiden door zijn geweten; door zijn plicht tegenover God en de mensen. Want ook in de strijd uiteraard een politieke strijd, welke andere facetten deze ook mocht tonen, heeft hij nooit zijn geloof verloochend; bleef hij steeds de principiële Katholiek. En het Katholieke geloof was de bron waaruit hij zijn enorme werkkracht heeft geput. Moor hem was niet beslissend of hij gevaar liep of moeilijkheden zou ondervinden, maar of, wat van hem geëist werd in overeenstemming was met zijn geweten. Hij schuwde noch het gevaar noch de moeilijkheden. Hij wist zijn jonge leven veilig in Gods Hand en dat maakte hem sterk en deed hem niet bezwijken voor de boude taal van zijn tegenstanders. Op alles van Duitse kant zei hij beslist: Neen! Op de oproep om te werken in Duitsland, op die op te graven, op die op zich te melden als krijgsgevangene, op die -om goud in te leveren; op het verbod om te luisteren naar de Engelse radio, op dat om illegale lectuur te drukken of te verspreiden. Het is slechts een greep uit de vele voorbeelden. In de volgende Dundoenerij het vervolg van dit boek. 7
6 Online Touch Home