Van de voorzitter, OP de laatst gehouden algemene leden vergadering, heeft Ton van Dun uit Sassenheim, zie zijn voorstelling verderop in dit blad, zich als aspirant bestuurslid aangemeld, zijn definitieve beslissing heeft hij eerst later genomen. Wij, het bestuur, heten hem van harte welkom, echter de benoeming hangt, formeel, af van de stemming op de jaarvergadering. Wij zullen zijn kandidatuur van harte aanbevelen. Tussentijds betrekken wij hem als zijnde een bestuurslid in alle bestuursvergaderingen. De verwachting is dat u, alle leden, of een meerderheid, het met onze keuze eens zal zijn op de eerst volgende Algemene Leden Vergadering. Ton is in elk geval van harte welkom. Die algemene vergadering, 8 september a.s. zal een speciale zijn, we gaan naar België, zie het programma. Het belooft , door Ton uit Ulvenhout georganiseerd, een zeer speciale en andere familiedag te worden. Tot ziens op de familiedag. Eugène Jan de Waard (het vervolg) Het leed, andere landgenoten toegebracht, voelde hij als een persoonlijk leed. De vervolgingen van de Joodse mensen, het executeren van gijzelaars, het fusilleren van die honderden Nederlandse mannen, dat alles sloeg wonden in zijn hart. Ik herinner mij, dat hij mij, na zo'n massa-executie eens kinderlijk verbaasd vroeg: „Begrijp jij nu, dat de wereld nog draait?" Af en toe scheen het of de sours snel opeenvolgende gruweldaden hem geheel terneer zouden slaan, maar steeds wist hij boven de druk uit te komen. En hij werkte door, harder, onverbiddelijker. Inderdaad, hij heeft gewerkt tot voor hem de nacht viel. Misschien was hij toen moegestreden en bracht de dood hem de rust, die hij zichzelf nooit had gegund. Hij was er de man niet naar om te rusten, nog minder om een taak half te volbrengen. Wat hij aanpakte deed hij goed. De dagtaak, die hij zich had gesteld, begon 's morgens in alle vroegte, soms op een tijdstip, waaraan slechts zeer weinigen er aan dachten — of: behoefden — het bed te verlaten. En hij werkte door tot laat in de avond, als het nodig was tot in de nacht. Indien het paste in zijn schema, dat hij voor die dag had opgemaakt, gebruikte hij de lunch; schikte het hem nie t , dan s loeg hi j de lunch over . Hi j klaagde daarover nooit, vroeg ook nooit. Maar kwam hij tijdens een van zijn vele bezoeken bij een ingewijde, die van zijn druk leven wist en die hem ineens wat voorzette, dan was hij intens dankbaar. Dan glinsterden zijn ogen en lachte zijn mond. Want hij was sterk ontvankelijk voor har4 _______________________________________________________________
3 Online Touch Home