ongemakkelijk gevoeld. Dat was in Drongelen waar twee broers een zwaar ongeluk kregen. bij hun ouders in de straat. De een was al overleden, de ander zwaar gewond. De politie zette hun vader en moeder achter het lint. pal naast mij. Op dat moment was ik het liefst omgedraaid en vertrokken. Dat was ook heel onhandig van die politieman; had die mensen dan even plaats aangeboden in een busje' 'Op locatie' krijgt Van Dun het nodige over zich heen; sensatiezoeker, de een zijn dood is de ander zijn brood, 'hoe haal je het in je hoofd nou te gaan fotografen. Het kan ook riskant worden. Een bevriend cameraman heeft al eens klappen gehad bij de dubbele moord op Leon Rombouts en Manita Koenen in Kaatsheuvel, Van Dun zelf heeft in Den Bosch eens een half woonwagenkampje in de nek gehad. De Drunenaarzal niet ontkennen dat het ten diepste sensatiezucht is die hem drijft, dáár willen zijn waar het te doen is. maar signaleert dat anderen daar nogal hypocriet over kunnen doen. '.Mensen zeggen dat zo snel, maar ze willen zelf wel de foto zien in de krant of de beelden bij 112-Weekend of Hart van Nederland' Hij laat mails zien van nabestaanden die eerst foto's opvroegen. maar toen hij zijn vaste prijs (4.95 per afdruk) in rekening bracht. beschuldigden ze hem ervan 'over lijken te gaan'. Stadsrand Incidenten en calamiteiten in Brabant trekken, afhankelijk van de grootte, een groepje vaste gezichten;(semi-) professionele fotografen en cameralieden. Met twee vaste collega's uit Tilburg en Roosendaal komt Van Dun elk weekeinde in Tilburg bijeen om vanaf de stadsrand onmiddellijk weg te kunnen zijn. Maar hij ziet ook een aantal 'amateurs' die veelal een eigen 112. of brand weersite beheren. In die categorie heeft hij niet iedereen hoog zitten. 'Sommigen denken dat ze God zijn en alles mogen: zetten hun wagen overal neer, gaan zowat een brandende woning in en presteren het ook een waffel op te zetten als daar wat van wordt gezegd' Hijzelf zegt heel bewust bezig te zijn: nooit slachtoffers herkenbaar op de foto, geen kentekens en proberen elke hinder voor hulpdiensten te voorkomen Hij weer dat sommige hulpverleners zijn materiaal - netjes gerangschikt en be bezichtigen op zijn site www.reality-photo.com - waarderen. "ze zijn vaak zo geconcentreerd bezig dat ze geen idee hebben wat er verder gebeurt. En de brandweer vindt het soms prettig aan de hand van de beelden het verloop van een brand achteraf na te gaan. Gebeurtenissen die hem zijn bij gebleven? Hij hoeft maar ergens te rijden en het staat hem helder voor de geest wat waar gebeurd is. Maar over iets wat eruit springt moet Van Dun even denken. Hij komt dan toch op de branden. "Vuur blijft fascinerend; als het goed wordt gevoed is het niet te stopper. kijk maar naar die bosbranden in Canada en Australië.' Hij noemt de brand bij houthandel J.P. Rolle in maart 2003 in Schijndel, die in maart 2001 bij industrieterrein Hazeldonk en dan een net over de grens bij Turnhout in de WeeldeStatie. 'Echt een mooie brand, lk kwam aan, maakte mijn koffer open, maar die bleek leeg. Stond mijn toestel nog thuis, met een kabeltje aan de computer. Vreselijk! Zoiets maakt elke fotograaf een keer mee. Mij, overkomt het nooit meer. 7
8 Online Touch Home