Bijlage 5: Beschrijving van het huis Bergaigne Dit is overgenomen uit het boek van Wim Hupperetz: “Het geheugen van een straat“. De wooncultuur van een advocaat (1723) en een kolonel (1766) In de achttiende eeuw was de wooncultuur volop in verandering. De huizen in de Visserstraat werden aangepast aan de nieuwe architectonische mode. Dit betekende dat er kruiskozijnen uit de zestiende of zeventiende eeuw werden vervangen door schuiframen. De trapgevels werden afgebroken en het dak werd voorzien van een wolfseind. De meeste huizen waren kort na de brand van 1490 gebouwd en besloegen vaak de helft van het perceel aan de straatzijde zodat er een erf naast het huis lag. In de zeventiende en de achttiende eeuw werden huizen aan de zijkant uitgebreid. In een aantal gevallen werd de voorgevel van het huis vernieuwd en verdubbeld. Op deze wijze werden de laatgotische huizen omgevormd en verbouwd tot classicistische woonhuizen. Voorbeelden van deze transformatie zijn de huizen Visserstraat 5, 7, 12 en 16-18. In een enkel geval werd de indruk gewekt dat een huis compleet was afgebroken en opnieuw gebouwd. De eigenaar van het huis Visserstraat 5, Digna van den Boom, weduwe van Pieter van den Broeck, verklaarde dat sij hare huijsinge in de Visserstrate heefd doen afbreeken en teenmaal vernieuwt tot groot ciraat deser stadt in 1708. Vanwege deze investering vroeg en kreeg zij in 1711 vrijstelling van belasting voor maar liefst achttien jaar. Omdat dit huis aan het einde van de negentiende werd verbouwd, weten we alleen dat het negen vensters en deuren had in 1818-1819. Niet alleen de huisarchitectuur veranderde maar ook de inrichting ging daarin mee. Aan de hand van twee boedelinventarissen worden deze veranderingen in het interieur in beeld gebracht. Het betreft boedelinventarissen van een advocaat die behoorde tot de katholieke elite van de stad, Gerardus van Dun, en een hoge militair die verbonden was aan het garnizoen van Breda, kolonel Steffens. 403
410 Online Touch Home