Het gehucht Dun onder Hilvarenbeek Dit is een overname van het artikel van Jef van Gils uit het boek De Goirlese Familie van Dun 1340-2000 De buurtschap Dun 409 Ver van het centrum ligt in de uiterste zuidoosthoek van Hilvarenbeek de buurtschap Dun, vroeger behorende tot de herdgang Esbeek, een gehucht waarvan de grond omschreven wordt als steriel en keijachtig en waar binnen de heerlijkheid Hilvarenbeek de laagste grondprijzen betaald werden.5 Vanaf de Middeleeuwen tot ver in de 19e eeuw lag het Dun, zoals vrijwel alle buurtschappen van Hilvarenbeek, als een oase in een uitgestrekte heidevlakte. Volgens dominee Van Heusden lag Hilvarenbeek te midden eener zandwoestenij gelijk. Schoolmeester Lauwers vertelde over de voettochten die hij rond 1900 met zijn vader maakte vanuit Baarle-Nassau naar zijn grootouders in Hooge Mierde over het gebied vlak bij het Dun: We gingen dwars door de heide. Soms was het zeer warm en lag hetThuldensebos als een oase in de trillende vlakte. Duizenden schapen weidden daar op de heide, het was er droog en er groeide bijna niets als taaie heidestruiken. Je hoorde de schapen blaten van verre afstand.6 Voor de landbouwers, die vanaf de Middeleeuwen tot ver in de 19e eeuw per ha landbouwgrond zo’n 10 ha heide nodig hadden voor een rendabele bedrijfsvoering, was de woeste grond enorm belangrijk. De halfheren, de hertog van Brabant en Rogier van Leefdael kwamen, als eigenaren van deze gronden, op St. Mattheusdag van het jaar 1331 de plaatselijke bevolking hierin tegemoet, door de woeste gronden tegen betaling van een jaarlijkse cijns in erfpacht te geven tot behoeff van allen die luijden ende inwoonderen van de steede van Beeck der Heijligen Hildevoirden ende tot gemeijn gebruijck van hun off haarluijden erffgenamen ende nacomelingen.7
416 Online Touch Home