Na een herstart van een fabriek op Chemelot ging het onopgemerkt mis in de waterzuiveringsinstallatie van Sitech. Het gevolg: de ‘pyrazool-affaire’. Waterkwaliteit Nieuwe vergunningsprocedure voor industriële lozingen Elke stof bekend en onderzocht vóór lozing Door Marga van Zundert Het oppervlaktewater bevat steeds meer verschillende verontreinigingen. Een nieuwe wijze van vergunningverlening voor industriële lozingen moet meer ‘grip’ bieden op deze opkomende stoffen en een volgende ‘pyrazool-affaire’ voorkomen. “Heel welkom”, aldus Harrie Timmer van Vewin. “We speuren ons te pletter naar vreemde piekjes.” “Na de millenniumwisseling heerste het idee van we-hebben-de-boel-op-orde”, vertelt Roel Kwanten, coördinator opkomende stoffen en waterkwaliteit bij Rijkswaterstaat Zuid-Nederland. “Op de winkel passen zou de waterkwaliteit op orde houden”. Dat idee kantelde echter definitief in 2015 met de ‘pyrazool-affaire’. Mosselen in de mosselmonitoren sloten massaal hun schelpen voor een mysterieuze stof in het water. Een grote speurtocht leidde uiteindelijk naar de stof en de vervuiler: pyrazool en een chemische fabriek op het Chemelot-terrein. Er was geen opzet in het spel, na een herstart van een fabriek ging het onopgemerkt mis in de waterzuiveringsinstallatie van Sitech. Het gevolg: een maanden lange innamestop voor Maaswater. Een problematische situatie, want zeven miljoen Nederlanders zijn afhankelijk van drinkwater uit de grote rivieren. Een wake-up call, aldus Kwanten, die versterkt werd door incidenten met melamine en de PFAS-problematiek. Het Nederlandse oppervlaktewater bevat niet zozeer meer, maar wel steeds meer verschillende verontreinigingen, doorgaans in lage concentraties. Vaak zijn dat onbekende stoffen met onbekende effecten. Een trend die duidelijk niet past bij de ‘gifvrije samenleving’ die Europa nastreeft in haar Green Deal, of bij de ‘preventie en voorzorg bij nieuwe stoffen’ waar het WATERFORUM SEPTEMBER 2020 WATERFORUM DECEMBER 2020 23
24 Online Touch Home