laten en te weten wanneer je moet afschakelen en opladen. Schakel je niet af en kan je niet opladen, dan heb je geen energie om de dingen te doen die je wilt doen. Het laatste wat ik kwijt wil over het ‘in balans zijn van werk en privé’, is dat deze uitdrukking vaak wordt gebruikt als mensen stress ervaren. Dan is de balans zoek. Bij stress op het werk hebben we het vaak over werkdruk, nieuwe doelstellingen die behaald moeten worden, etc. We zijn dan continu bezig met werk, actief en passief, in ons hoofd. We dromen erover, liggen ’s nachts wakker en worden prikkelbaar, of we trekken ons terug in onze eigen schulp. Bevriezen, vechten of vluchten Als we het erg druk hebben, dan is stress nooit ver weg. Al snel rennen we van hort naar her en weten soms van voren niet meer dat we van achteren leven. Op heel drukke momenten ben ik erg alert. Ik zeg ook wel eens dat ik dan compleet ‘AAN’ sta. Dan registreer ik alles wat er om me heen gebeurt en ben ik heel flexibel met het inspringen op veranderingen. Heerlijk vind ik die momenten! Alleen draaf ik soms door en dan wordt de druk te groot. Dan bevries ik, trek me terug, ben totaal niet meer sociaal en ga ik UIT. Als stress jouw grens overstijgt, dan kunnen er drie dingen gebeuren: je vecht, je vlucht of je verstijft. Je hersenen registeren dat je over een grens gaat en dan gaan de alarmbellen af. Je denken wordt uitgezet en je instinct gaat aan: je vecht, vlucht of bevriest. Op dat soort momenten is het noodzakelijk dat je een paar stappen terug doet en je rust pakt om jezelf en je hersenen te kalmeren. Het mooie is dat jouw lichaam je zoveel kan vertellen, als je er maar naar durft te luisteren. “De kunst is alleen om in jouw raam, jouw bereik, in jouw stressloze gebied te blijven. Balanceren of pulseren?” Als jouw grens wordt overschreden, ga dan eens fysiek naar een andere plek. Ga naar een andere ruimte, of naar buiten. Probeer afstand te nemen van de situatie, zodat je het grotere geheel kan overzien. In deze kalmeringsfase is het belangrijk dat je positief tegen jezelf praat. Jezelf er bovenop praten noem ik dat. Dit fenomeen wordt in de psychologie ‘Window of tolerance’ (Siegel, 1999) genoemd. Pieken, alert zijn, AAN staan. En aan de andere kant: rusten, relaxen, chillen. Daarin hoef je geen balans te hebben, dat mag pulseren. De kunst is alleen om in jouw raam, jouw bereik, in jouw stressloze gebied te blijven. Balanceren of pulseren? 32
35 Online Touch Home