“ Ik mocht niet meer bij hen thuiskomen” Dat mensen met hiv in Nederland net zo oud kunnen worden als anderen, betekent helaas niet dat hun leven zonder problemen verloopt. Veel jongeren ervaren stigma. Saanna (24) weet hier alles van. Saanna: “Op de middelbare school had ik een vriendje. Ik was ongeveer 16 jaar. Hij wist niet dat ik hiv had. Ik twijfelde of ik het hem moest vertellen. Uiteindelijk kwam hij er per ongeluk achter. Dat leidde tot een enorm drama, waarbij bijna de hele klas betrokken raakte. Iedereen keerde zich tegen mij, zowel op school als online. Mensen dachten blijkbaar dat ik hen in gevaar bracht. Dat was heel pijnlijk en heeft veel impact gehad. Ik voelde me echt een paria. Later kreeg ik een nieuw vriendje. Naar hem toe was ik vanaf het begin open over mijn hiv. Hij ging er heel goed mee om. Op een gegeven moment wilde hij het aan zijn moeder vertellen. Ik dacht: waarom zou je dat doen? Maar uiteindelijk zei ik: ‘Als jij het gevoel hebt dat je dat moet doen, doe dan maar.’ Zijn moeder was verpleegkundige, maar reageerde heel heftig. Ze waarWat wij doen Meer kennis en openheid over hiv en aids draagt bij aan minder stigma. Het lesmateriaal dat gebruikt wordt bij seksuele voorlichting op Nederlandse scholen is echter verouderd. Met steun van de Nationale Postcode Loterij moderniseren we daarom het lesmateriaal, breiden we de online informatie uit en trainen we GGD-medewerkers om bredere voorlichting te geven. Op deze manier bereiken we meer dan 200.000 jongeren in Nederland. Voorkomen, behandelen, genezen | Red ribbon 7 schuwde hem dat hij moest uitkijken en dat het gevaarlijk was. Hoewel hij probeerde uit te leggen wat hij van mij had geleerd, drong dat niet tot haar door. Ik was niet langer welkom bij hen thuis. Ze wilde zelfs dat we elkaar niet meer zouden zien. Hoewel mijn vriend mij wilde blijven zien, deed het natuurlijk veel pijn.” FOTOGRAFIE: HENRI BLOMMERS
8 Online Touch Home