ging opzetten. Rijkswaterstaat had als een van de eerste organisaties een ‘future center’. Een future center is ‘een omgeving waar mensen en organisaties ondersteund worden in het ontdekken, verkennen en duiden van ontwikkelingen om hen heen. Een fysieke, virtuele en ook mentale ruimte waarin mensen met elkaar kennis en vernieuwingsconcepten kunnen bedenken, delen en benutten’ (Bron: ‘Future centers, een verkenning naar de mogelijkheden voor de overheid’, Hank Kune). Oók een vorm van organisatieleren, hier met als doel: kenniscreatie. Nieuwsgierig naar het verschijnsel ‘future center’? Beluister dan het podcastgesprek met Hank Kune! Ook na de IND en Rijkswaterstaat ben ik vaak tegengekomen dat opleidingen of trainingen die – per definitie – gericht zijn op het aanvullen van de tekorten aan kennis en vaardigheden van de individuele medewerker niet altijd het antwoord zijn op de vraagstukken waar een organisatie mee worstelt. Mijn gedachten over organisatieleren worden ondersteund in een artikel ‘Leren als businesscase’ van Jos Arets en Viviane Heijen (2009, in: Leren in organisaties). Zij spreken over ‘training als kostbaar misverstand’. In het artikel geven ze aan dat 80% (!) van de organisatieproblemen niet veroorzaakt wordt door een tekort aan kennis en vaardigheden van de medewerkers, maar door ‘blokkades in de (werk)omgeving, zoals onvoldoende sturing, matig functionerende processen, onvoldoende duidelijkheid over taken, rollen en te bereiken resultaten. Ook Joseph Kessels spreekt over ‘organisatieleren’ als hij zegt: ‘Een duurzame organisatie is kennisproductief: 21 ‘Nieuwsgierig naar het verschijnsel ‘future center’? Beluister dan het podcastgesprek met Hank Kune!’
22 Online Touch Home