Reeds ‘s morgens vroeg werd Richard door hevig gebonk op de voordeur uit zijn bed gehaald. Suf van de slaap liep hij in zijn onderbroek naar beneden, trok kwaad de voordeur open en daar stonden vier ‘vroege’ boerenzonen die koudweg om een gratis biertje vroegen. Pas toen zag Richard wat op de ruit geschreven stond. Ondertussen was Elza ook nog half slapend in haar slaapkleed naar beneden gesukkeld. Ze zag onmiddellijk dat die spreuk nog iets kon opbrengen … Ze liet in gans Vinkem en Wulveringem weten dat het morgen voor niet was. ‘s Anderendaags zat het café stampvol. Iedereen wilde zijn gratis pintje maar hoorde ter plaatse dat het pas ‘morgen’ was, en morgen blijft morgen! De meesten dronken uit schaamte minstens één pintje omdat ze zich hadden laten vangen. Elza hield aan de klucht die dag een mooie stuiver over. Toen Leon Flyps als burgemeester rond zijn dorp reeds, las hij hier volgende karamelle-vers. “Heer burgemeester Ik ben koopman van stiel koop aan Pierre, Pol en Fiel maar vandaag om u te voldoen versier ik mijn huis in ‘t groen.” Later zal nog ene Decaigne een tijdje het café openhouden. 16
17 Online Touch Home