Deel 2 Zoals in de buurgemeente Vinkem, moest men in Wulveringem zeker niet onderdoen qua aantal herbergen. De dorstigen laven is dan ook een werk van barmhartigheid … In talrijke gelegenheden konden inwoners, handelaars en wandelaars na een zware dag hun keel doorspoelen of tussen pot en pint hun liefdesverdriet vergeten. Nauwelijks buiten Veurne of we stonden voor de deur van “’t Klein Wulveringem” De foto werd net vóór de afbraak in het najaar van 2012 genomen. Het minicafeetje leunde met zijn rug (foto) tegen de Krommegracht, op de Oosthoek. Vlaskoopman Miel Vandenberghe was de uitbater. In 1848 sprak men reeds over “klein Wulveringhem, eene herberghe te Wulveringhem”. In een ander document staat: “herberghe, het kleyn Wulveringhem, langst den steenweg naar de nieuwe herberghe”. Het cafeetje ontstond in een lang vergeten tijd, nadat men de steenweg van Veurne naar Ieper had aangelegd (1786-1788). De toenmalige uitbater trachtte wellicht een graantje van de passanten mee te pikken. 2
3 Online Touch Home