volk, de zin voor kwaliteit, de waarde van een volgehouden inspanning. Zijn geëngageerdheid uitte zich eveneens in zijn bereidheid politieke verantwoordelijkheid te dragen. Twaalf jaar was hij gemeenteraadslid. Al die tijd kwam hij vrijmoedig uit voor zijn mening, ook al werd dit hem vaak niet in dank afgenomen. Belleman Carol Maar naast zijn beroep en zijn politiek, kon hij zijn idealisme het best uitleven door zijn inzet voor deze streek. De Westhoek, die onnoemelijk zwaar getroffen was door de eerste wereldoorlog, bleef lange tijd letterlijk en figuurlijk de “Far West” van dit land. Die regio wou hij een duwtje in de rug geven, en hiervoor trok hij de kaart van het cultuurtoerisme. In de jaren zestig was dat een nieuwigheid. In Wulveringem, nu Beauvoorde, vestigde hij zijn hoofdkwartier. De Orde van Driekoningen werd gesticht als netwerk om de Westhoek te steunen en de hier ontplooide initiatieven de nodige bekendheid te geven. En initiatieven kwamen er bij de vleet, want zijn creativiteit was onuitputtelijk. Ik noem er enkele: De autoroute Bachten de Kupe, baanbrekend in de zestiger jaren, evenals de bewegwijzerde fiets- en wandelpaden. De foor voor streekspecialiteiten, waaruit het Plovikoor en de Beauvoordse toneelgilde gegroeid zijn. De jaarlijkse prestigieuze tentoonstellingen in de Vinkemkerk, de poëziefestivals, de artiestenmissen. De gezondheidsmarsen op 2de paasdag, de boekenmarkt, Huyse De Bryarde en de Snuffelhoek. Dat alles en nog veel meer werd door hem bedacht en uitgewerkt. Zijn werkkracht en doorzettingsvermogen waren legendarisch. Duizenden vergaderingen heeft hij belegd, vele duizenden brieven, affiches en strooibriefjes opgesteld en rondgedeeld. Hij kon de dorpsbewoners warm maken voor zijn projecten en wist daarnaast nog de enthousiaste medewerking te krijgen van tientallen vrijwilligers uit de hele Westhoek. Hij heeft bewezen dat volkscultuur en elitecultuur hand in hand kunnen gaan, elkaar kunnen aanvullen en bevruchten. Het dorpsleven bloeide als nooit tevoren en de plaatselijke middenstand beleefde gouden tijden. En toen, een kleine 15 jaar geleden, sloeg het noodlot toe. De beroerte kwam als een donderslag bij heldere hemel. De onvermoeibare actieveling werd van de ene op de andere dag aan zijn zetel gekluisterd. Een anticlimax van zijn drukke bestaan. Hij heeft die beproeving dapper gedragen. Carol op uitstap met dochters Lieve en Han en echtgenote Rika Negen jaar heeft Rika hem thuis verzorgd, en toen dat niet meer mogelijk was, werd hij opgenomen in huize Maria Troost. Hij heeft moeten ervaren hoe het stil werd rondom hem, vrienden en bekenden van weleer zag hij niet vaak meer. Maar de actualiteit bleef hij volgen. Zijn belangstelling voor het onderwijs, de politiek en de Westhoek zijn nooit weg geweest. En nu is dat alles ook voorbij. Wat Rika voor hem gedaan heeft, vooral in die laatste periode van gedwongen inactiviteit, is onbeschrijflijk. Wij staan er vol bewondering bij en beseffen dat hij geluk gehad heeft zo’n vrouw te hebben. Ook zijn kinderen hebben op een voorbeeldige manier hun ouders gesteund in die moeilijke jaren. Wij bieden U, Rika en achtbare familie onze oprechte deelneming aan. Het zal voor U wennen zijn aan die nieuwe situatie, want was hij dan hulpbehoevend, U verliest ook een betrokken, meelevende en inspirerende echtgenoot en vader. Wij verliezen een man die zich onvermoeibaar uitgesloofd heeft voor de Westhoek, die Beauvoorde op de kaart gezet heeft. Zijn idealisme, zijn creativiteit en zijn doorzettingsvermogen zijn een voorbeeld voor ons allen. Hij was een Vlaming naar ons hart, zo willen wij hem blijvend gedenken. 2 >>> vervolg met foto’s >>>
3 Online Touch Home