Begin deze zomer bezocht ik met enkele van mijn kleinkinderen het kasteel. Het is mooi vast te stellen welke menselijke en financiële middelen via Erfgoed Vlaanderen tegenwoordig voor het kasteel terecht beschikbaar staan tegenover de jaren waarin mijn ouders dit alles quasi alleen moesten zien te rooien. Bij het betreden van park en kasteel kwamen zoveel jeugdherinneringen bij mij boven die ik uiteraard met mijn aanwezige nageslacht probeerde te delen. In de toegangskoer van het kasteel wilde een vrijwilliger van Erfgoed Vlaanderen mij wat uitleg geven voor het kasteelbezoek. Toen ik hem meedeelde dat dit niet nodig was gezien ik mijn jeugdjaren in en rond het kasteel doorbracht, keek hij me bevreemd en wat ongelovig aan. Ik realiseerde mij dat hij en waarschijnlijk iedereen die in de laatste tientallen jaren in Beauvoorde is komen wonen, opgegroeid of zich als vrijwilliger voor het kasteel inzet, geen besef heeft van de rol die het kasteel en zijn park speelden voor de dorpsjeugd in de eerste decennia na het einde WOII. Daarom probeer ik hier voor de Dorpsgazette met een verhaal rond mijn verre jeugdherinneringen verbonden aan het kasteel dit enigszins te verduidelijken, maar ook om een lang geleden gemaakte belofte aan Stefaan uiteindelijk eens in te lossen! Michel Top © foto - Stef Duron 4
5 Online Touch Home