Craeye, gangen bouwen tussen de strobalen in de schuur van Silvère Bonte, kogels zoeken in de kasteelgrachten … De ijzeren wieltjes van onze rolschaatsen (foto) maakten veel lawaai op het betonnen wegdek van de toen praktisch verkeersvrije Izenbergse baan, wat kwaadheid veroorzaakte bij Jef Goderis kleed in een smetteloos wit jasje en uitgerust met een blinkende koperen hoorn waarmee hij zijn aanwezigheid kenbaar te maken. Zelfs nu, meer dan zestig jaar later, kan ik dit geluid nog perfect voorstellen. De kerk was in die jaren niet alleen letterlijk maar ook sociaal nog een centraal punt in het dorpsleven. Dagelijks passeerden de 4 nonnetjes van het klooster in rij met zusteroverste Klara (ma mère) op kop en zuster huishoudster Antonia achteraan, via de “nonnenwegel”, klokvast minstens 4 X voor ons huis. ‘s Morgens vroeg voor de communie en mis, s ’avonds voor het lof. Vier zwarte figuurtjes doorheen alle kleuren van de seizoenswisselingen. Het kerkkoor kende een wisselende samenstelling onder leiding van kosterin/organiste Maria Hoste waarin we tot onze jong volwassen leeftijd vanaf het orgelhoogzaal achterin de kerk en geschaard rond Maria, de latijn gezongen kerkdiensten begeleidden. Maria droeg hoeden met een brede rand en zo gebeurde het dat daarin tijdens het zingen de kaartjes van onze studentenfuiven terecht kwamen, waarmee ze onwetend devoot vanaf de hoogzaal de ganse kerk doorkruiste voor de communie. Mijnheer pastoor is dit ogenschijnlijk nooit opgevallen. Maria begeleide tientallen jaren niet alleen de kerkdiensten maar organiseerde ook soms “variétévoorstellingen” met de kinderen, waar wij allerlei door haar 6 georkestreerde liedjes of gedichten brachten. Dit gebeurde in de goed gevulde cafézaal van “het Gemeentehuis” bij Jef en Maria Driesse, op een geïmproviseerd podium,. Mijn buurmeisje (en nu echtgenote) Chris Cappelaere en vriendinnetje Annie Van Hecke hebben op die manier ooit alleen als twaalfjarigen, slechts uitgerust met een melodica en mondharmonica een “avondvullend” programma gebracht met bij ieder lied passende kledij. Binnen het hiervoor geschetste kader groeiden wij duidelijk op met beperkt comfort, zonder luxefranjes en vulden we met veel fantasie de buitenschoolse tijd met cowboy spelen tussen de kerkhofgraven, kikkers en stekvisjes vangen in de nog onbezoedelde grachten, voetballen in de weide van Albert die op het veld werkte, gezien zijn paard hiervan onrustig werd. (nvdr: Jef zorgde met paard en kar voor het ophalen van het vuilnis - foto Lucien De Witte) Op de binnengracht van het kasteel en Bergenvaart konden we zonder beperkingen met tientallen kinderen ijsschaatsen, wat nu aan allerlei “veiligheids- of natuurbeperkingen” onderworpen is. © foto’s - Atomium: plus online - oude telefoon: Pixabay - Albert & Paola: Het Nieuwsblad - postkaart: Stef Duron - rolschaatsen: Pixabay - Jef Goderis: Lucien De Witte, scan: Willy Baelen
7 Online Touch Home