loop voortgeduwd toen plots de motor aansloeg en hij in volle vaart wegscheurde, de Kasteeldreef in, om in de bocht te eindigen tegen het uitstalraam van bakker Gilbert Cappelaere. Grote consternatie alom, gelukkig zonder veel schade en voor Fernand slechts met wat kopschrammen. Het was nonkel Albert die de jongens verdedigde bij hun ouders en bemiddelde bij bakker Gilbert voor de schade. Toen dorpsgenoot Ferdinand Bouckhout als missionaris naar Hong Kong vertrok besloten Walter Vandamme, Herman en Johan Duron, Luc De Witte en ikzelf om als Driekoningen het dorp rond te gaan ter ondersteuning van zijn missiewerk. Voor het bezoek aan de omliggende boerderijen mochten we de Peugeot van burgemeester Vandamme, toen ook Volksvertegenwoordiger, met zoon Walter aan het stuur gebruiken. De dag was lang, gevuld met Driekoningengezang, ondersteund door menige borrel van onze geduldige toehoorders. Zo gebeurde het dat de achterste nikkelen bumper van de auto bij een parkeermaneuver onzacht tegen een betonnen paaltje botste met een deuk als gevolg. Laat op de avond, bij het bezinnen rond menig glas bier in café Gemeentehuis besloten we alsnog zelf de bumper te herstellen. Luc stelde voor om dit in de garage van zijn vader, meester De Witte, uit te voeren. Hoe we het klaarspeelden weet ik niet meer, maar we kregen de auto in alle stilte en bij slaaptijd van de bewoners op de sterk neerwaarts lopende garagevloer. Toen we liggend onder de auto de uitgeblutste bumper vastschroefden werd in de nachtelijke stilte plots op de garagepoort gebonkt en herkende ik de stem van mijn moeder die ongerust naar mij op zoek was. Bij het openen van de poort zag ik liggend onder de auto mijn moeder in rode peignoir en krulspelden als een vertoornde engel hoog boven mij uittorenen. Ik was op dat ogenblik 19 jaar en hoewel het dorpsnachtleven weinig bedreigend was voor mijn zedelijk welzijn, moest ik zonder verwijl de matriarchale boosheid voor het late uitblijven volgen. Kan men zich dit nu nog met een 19-jarige voorstellen? Ik weet niet meer of vader Vandamme ooit de herstelwerken aan zijn autobumper heeft gemerkt. (foto, v.l.n.r.: Luc De Witte, Michel Top, Herman Duron, Walter Vandamme en Johan Duron) De zaal werd ingericht met brandgevoelige houtschors, jute en visnetten, maar niemand maakte een probleem van de brandende kaarsen op de houten biertonnen. De herinnering aan de voor ons nieuwe spaghettisaus in een waskuip gemaakt door Hugo Pyfferoen is bijgebleven. In het voor studenten woelige 1968 volgde nog een tweede jeugdfuif waar de intense discussies over de juist verschenen pauselijke encycliek Humanae Vitae bijgebleven zijn. Dergelijke morele en filosofische discussies tijdens het fuiven lijken in de actuele tijdgeest zonder twijfel surrealistisch. (fuiffoto op volgende pagina) Wanneer we nu nog occasioneel vanuit Limburg naar de Westhoek afzakken wordt altijd een bezoekje aan het graf van mijn ouders in Beauvoorde ingepland. In oktober 1966 toen de eerste naoorlogse dorpsgeneratie de volwassen leeftijd had bereikt mochten we van Maria en Jef hun café Gemeentehuis inrichten voor een eerste grote jeugdfuif. 8 De diepe stilte en verlatenheid, zonder spelende kinderen in de Dorpstraat is voor ons dan altijd treffend, maar de vele (ver)nieuw (d)e huizen en de nieuwsjes uit de Dorpsgazette stellen ons gerust dat het dorpsleven nog bloeit met nieuwe jonge gezinnen, weliswaar en gelukkig met een onvergelijkbare welstand tegenover de meer
9 Online Touch Home