Met triomfkreten, toeters en trompetten, en in stoet stapten of reden de vinkeniers de stad in naar de Grote Markt en lieten zich bedriegen door den listigen Bachus. Was de reporter van 1845 een van hen? Ik heb een sterk vermoeden. Indien geen lid, dan toch zeker sympathisant. Hij lijkt zo intens bij het gebeuren in Wulveringem en Veurne betrokken. Wat is waar en niet waar? Hij lijkt in overdrive te gaan met zijn 3037 zielen en zijn hespen, danst op het slappe koord van fantasie en werkelijkheid, maar doet dat in een schilderachtige schrijfstijl. Hij houdt van de onschuldige droom en kinderlijke verbeelding. En ik twijfel er evenmin aan dat hij zich ook door den listigen Bachus heeft laten bedriegen. Daarom heb ik een beetje met hem te doen. Ik voel me wat zielsgenoot van hem. Dus neem ik het hem niet kwalijk dat hij mogelijks wat overdrijft. Ook ik heb me, toen ik journalist was (1980-1995), talloze keren laten inpalmen, betoveren door de charme en poëzie van Beauvoorde, het tweelingdorp Wulveringem-Vinkem, het hart en mooiste dorp van ons geliefd VeurneAmbacht. Gegroet, beste onbekende collega van 1845. Ik ben blij dat ik na 177 jaar kan bijdragen tot uw wens “dat deze feest, welke aen Wulveringhem zoo veel luister geeft, in het geheugen van alle liefhebbers lang zoude gevestigd blyven.” Zo, om te besluiten, vers gebroed: Zingen zingen klaar en klinke! Schufel’n, schufel’n lik e vinke..! Jan Huyghe (*) Ophicléide: koperen blaasinstrument met gaten en kleppen, werd in de 19de eeuw in militaire muziek toegepast, thans in onbruik geraakt. Vervangen door de tuba. Een nieuwe medewerker Jan Huyghe Dag lieve mensen van Wulveringem-Vinkem, Beauvoorde, en alle andere lezers en lezeressen Eerst wil ik Stef danken dat ik voortaan af en toe iets mag schrijven voor De Beauvoordse Dorpsgazette, al 40 jaar zijn levenswerk (naast zijn Brigitte, kinderen en kleinkinderen). Mag ik me kort even voorstellen? Geboren (1956) en getogen in Veurne als zoon van Albert Huyghe en Margriet Dewulf. In 1996 verhuisd naar Oostduinkerke. Met Beauvoorde heb ik een nauwe band. Er waren veel Huyghe’s in Beauvoorde. Vader Albert is geboren op de Leliehoeve aan de Oosthoek, grootvader Germain en overgrootvader Karel waren er boer. Ze rusten nu al op het kerkhof van Wulveringem. Met hun echtgenote: respectievelijk Margriet Dewulf, Maria Morlion en MarieThérèse Dewaele. Ik heb er ook veel nonkels en tantes liggen: Jozef, Sylvain, pater Gerard, André, en Maurice in Vinkem. Al Huyghe’s. Ze fluisteren daar wat ondereen, onder de linden en ’t gefladder van de duiven in ‘t gebladerte. Soms, als ik in de buurt ben, ga ik hen wat afluisteren … Vader Albert heeft wel zijn sporen nagelaten in het dorp: hij was initiatiefnemer voor de rustbank En de boer hij ploegde voort tussen kerk en kasteel, en van het heldenhuldezerk voor Joe English bij de Torreelen in Vinkem. Ik heb in de jaren 80 en 90 veel onvergetelijke © wikipedia momenten in Beauvoorde meegemaakt, en er als journalist over geschreven. Over de SintOmaarsgilde (één keer meegespeeld), de dorpsmarkten, de tentoonstellingen in Vinkemkerk, de Beurs van Streekspecialiteiten met het cabaret, de gezondheidsmarsen op paasmaandag, de stoet van Tuur Djes, de poëziefestivals, de boekenmarkt, de Sint-Hubertusfeesten … Ik mocht er ook dikwijls optreden (oude en eigen volksliederen) met de vrienden van onze groep Sinksenbruid. Wel wel, waar is de tijd? Ja, Beauvoorde ligt me na aan het hart. En daarom doet het me plezier dat ik mag schrijven in Stefs gazette. Met een hartelijke groet! Jan 49
14 Online Touch Home