deel 2 De container Ergens net na de grote vakantie van 2010 kreeg ik een tip dat ik gratis ziekenhuisbedden en nog heel wat ander materiaal kon bekomen in het St.-Niklaasziekenhuis in Kortrijk. Meteen ontsproot het idee om een container met hulpgoederen naar Gambia te sturen. Bij mijn vorig bezoek had ik kunnen vaststellen dat er grote nood was aan degelijk materiaal in het lokale ziekenhuis van Brikama, op enkele kilometer van de hoofdstad Banjul. Toen ik in Kortrijk aankwam, waren er nog enkele gegadigde organisaties, die hun deel van de taart wilden, onder andere mensen die reeds jaren actief waren in India. Na wat overleg met de verantwoordelijke van het St.-Niklaasziekenhuis, kreeg ik 29 bedden toegewezen. Ook twintig gechromeerde babybedjes van de materniteit, inox karretjes voor verzorging, twee complete couveuses, een draagbaar echografietoestel, twee steriliseertoestellen, een bevallingstafel, een tiental rolstoelen, ruim 50 krukken en nog heel wat kleine, steriele instrumenten. Gezien ik dit materiaal binnen de twee dagen moest afhalen, was het even paniek om een plaats te vinden om alles te stockeren. Gelukkig kon ik terecht bij landbouwer Nico Versavel in Ledegem, waar ik een deel van zijn schuur gratis kon gebruiken. De weken daarop was er echt sprake van een sneeuwbaleffect. Van alle kanten kreeg ik materiaal om de container te vullen. Ik wist niet waar eerst gelopen. Ik kreeg zelfs het meubilair en toebehoren van een volledige tandartsen1
praktijk (compleet met RX) van een gepensioneerde tandarts uit Antwerpen. Onze VZW ‘Hart voor Gambia’ kocht ook een aantal parabool solar cookers, om ter plaatse workshops te geven. Toen ik ongeveer evenveel materiaal had als de inhoud van drie gemiddelde garageboxen, vond ik het moment aangebroken om de container te bestellen. Een high Cube van 40 voet (12 meter) zou moeten volstaan. De container werd netjes in de schuur afgehaakt, en met een team van 16 vrienden konden we aan de slag om alles zo profijtelijk mogelijk in te laden. Eén van de teamleden had veel ervaring met laden en lossen en zo konden we elke kubieke centimeter nuttig gebruiken. Naast het medisch materiaal hadden we ook veel ander materiaal voor in totaal 12 verschillende projecten. Scholen, landbouworganisaties en kleine medische hulpposten in het binnenland (lees: de brousse). Tussen al het groot gerief, stapelden we 175 bananendozen vol beddengoed en baby- en kinderkledij, per leeftijd gesorteerd en geëtiketteerd. Er kwam echt wel wat organiseren aan te pas. Toen de containerdeuren dichtgingen, hadden we niets meer over in de schuur, behalve een set zetels. Die schonk ik met plezier aan onze gastheer, om door zijn Poolse seizoenarbeiders te laten gebruiken. De container werd opgehaald en begon zijn lange reis via Antwerpen richting Banjul-Gambia. Deze bootreis duurde 25 dagen. Ondertussen had ik de noodzakelijke douanedocumenten in orde gebracht en boekten wij een vliegreis naar Gambia op de geschatte aankomstdatum van de container. Op vrijdag checkten wij (Max, een bereidwillige vrijwilliger en ikzelf) in bij het tweederangs hotelletje Mansea beach in Kotu. De maandag erop arriveerde de boot in de haven van Banjul. 2
Op dinsdag regelde Alieu Sowe, coördinator bij Nacofag Farmers (de Gambiaanse boerenbond) de douanedocumenten en een transporteur. Als blanke kun je dit best overlaten aan een lokaal vertrouwenspersoon, anders kost het jou veel extra euro’s. Nu kostte het ons 650 € bovenop de 2 850 € die we reeds betaalden voor het transport vanuit Ledegem, bootreis inclusief. Op woensdag ging het vervoer plaatsvinden, maar er werd geen voorzien uur gecommuniceerd. Wij dus maar wachten binnen de muren van de koer van het Brikama Health Center. Om 18.30 u kwam de trekker met oplegger binnengereden. Gezien het in Gambia om 19 u pikdonker is, had het geen zin nog te starten met het lossen van de container. Daar de douane de zegels verbroken had, hing ik een gloednieuw hangslot aan de deuren, om pas op donderdagmorgen met lossen te starten. Toen ik op donderdagmorgen de container wat zorgvuldiger bekeek, merkte ik enkele ferme deuken aan de zijkant. Later hoorde ik dat de containers met een oude hijskraan en kettingen van boord gehaald werden en dat het niet zelden gebeurde dat de behandelde container tegen een andere aan zwierde, tijdens het op de kade plaatsen. Om 9 u gingen de deuren van de container open en begonnen we al het materiaal, dat voor het ziekenhuis bestemd was, te lossen. Heel veel Gambianen staken een handje toe, zodat ik mijn aandacht voornamelijk kon toespitsen op checken en coördineren. Na zo’n uurtje kwam plots een dikke Mercedes aangereden met een of andere hoge pief, met privéchauffeur. De man stelde zich voor als zijnde de gouverneur. Hij werd blijkbaar op de hoogte gebracht door Alieu Sowe dat wij met deze humanitaire actie bezig waren, en hij wou dit ter plaatse komen bekijken. In zijn zog kwamen plots enkele journalisten foto’s nemen en hem interviewen terwijl hij er helemaal niks mee te maken had. Gelukkig was de man eerlijk en niet van plan de pluimen op zijn hoed te steken. Hij betrok mij in het gesprek en de journalisten beloofden een mooi artikel in de nationale pers. Eens alles voor het ziekenhuis uitgeladen was, reed de vrachtwagen verder naar Serekunda, waar we de resterende spullen mochten stockeren in een dubbele garage van Nacofag Farmers. Nu had ik nog 14 dagen om dit gerief project per project ter plaatse te brengen. Het vervolg van het verhaal krijgt u in een volgende editie! Johan Dezutter 3
1 Online Touch