deel 2/3 Mijn jeugdherinneringen in het vorige nummer van de Dorpsgazette waren verbonden met het kasteel Beauvoorde. Uiteraard waren er nog vele andere jeugdbelevenissen die zich doorheen het dorp en met typische dorpsfiguren afspeelden. Tot begin jaren zestig van de vorige eeuw waren de dorpsgrenzen ook zowat de belevenisgrenzen van de dorpsjeugd, slechts sporadisch onderbroken door een “ver” schoolreisje naar de Vlaamse heuvels, Brugge of Cap Gris-Nez, een bezoek aan Veurne kermis of een occasionele fietstocht tot aan de Cabourgduinen. Ik herinner mij ook geen dorpsfamilies die in die jaren op vakantie gingen naar verre oorden in België of daarbuiten. Een daguitstap naar Expo 58 in Bruss el, de Antwerpse Zoo beurt tijdens onze prille jeugdjaren in een wastobbe binnen of buiten gebeurde. Pas einde jaren zestig werd het dorp aangesloten op het automatisch telefoonnet. Tot dan wijls bevolkt met vrienden van mijn ouders die soms met de neus tegen het scherm stonden te roepen wanneer de slechterik van dienst terug zijn werk deed. Ook bij het op TV uitgezonden prins elijk huwelijk van Albert & Paola in 1959 zat de kamer diende men via een draaihendeltoestel aan de centrale van Leis ele het oproepnummer te vragen voor een verbinding binnen of buiten de telefoonzone. Van 23 tot 06 uur of de Gentse Floraliën was zowat het maximum en nadien onderwerp van vele verhalen. Daar tegenover stond dat we ongehinderd over het ganse dorpsgrondgebied konden rondzwerven om onze jeugdfantasie en kattenkwaad te beleven. De technologische moderniteit heeft in de achterliggende dorpen rond Veurne ook zeer laat zijn intrede gedaan. Zo werden de dorpen pas beginjaren zestig voorzien van leidingwater, waardoor de zaterdagse waswas de centrale ook gesloten en bijgevolg geen telefoon. Bij zwaar nachtelijk onweer rinkelde de telefoonbel soms spookachtig door het huis als gevolg van de bliksem rond de bovengrondse telefoondraden, wat samen met het dondergerommel mij als kleine knaap bijkomend schrik bezorgde, een beetje Halloween voor zijn tijd! In 1958 kwam een van de eerste televisietoestellen van het dorp in huis. Slechts beperkte uitzendingen op drie kanalen, Rijsel, Brussel Vlaams (BRT) en Frans (RTB), maar toch zo gelukkig om te kunnen kijken naar de ridderavonturen van Ivanhoe, Schipper naast Mathilde en later Bonanza. Op Rijsel waren er regelmatig catchwedstrijden. Onze “beste kamer” was dan dik1 vol met mooi opgeklede dames uit de buurt, precies of ze echt op de ceremonie in Brussel aanwezig waren! Voor de actuele “coole” multimediageneratie, zonder twijfel onbegrijpelijk belachelijk. Er passeerden in mijn prille jeugdjaren ook typische “leurders” door het dorp, zoals “Balon” die met zijn houten stokbeen weggelopen leek uit een oude zeeroverroman. Hij was ooit een smokkelaar aan de Belgisch/Franse grens en verloor zijn been bij een douaneachtervolging. Met de dorpskermis leurde hij met een mand garnalen en stockvis de vele cafés af. In de zomer keken we uit naar de passage van ijscrèmeventer Raoul op zijn moto met prachtig beschilderde sidecar. Ge
ballen in de weide van Albert Craeye, gangen bouwen tussen de strobalen in de schuur van Silvère Bonte, kogels zoeken in de kasteelgrachten … De ijzeren wieltjes van onze rolschaatsen (foto) maakten veel lawaai op het betonnen wegdek van de toen praktisch verkeersvrije Izenbergse baan, wat kwaadkleed in een smetteloos wit jasje en uitgerust met een blinkende koperen hoorn waarmee hij zijn aanwezigheid kenbaar te maken. Zelfs nu, meer dan zestig jaar later, kan ik dit geluid nog perfect voorstellen. De kerk was in die jaren niet alleen letterlijk maar ook sociaal nog een centraal punt in het dorpsleven. Dagelijks passeerden de 4 nonnetjes van het klooster in rij met zusteroverste Klara (ma mère) op kop en zuster huishoudster Antonia achteraan, via de “nonnenwegel”, klokvast minstens 4 X voor ons huis. ‘s Morgens vroeg voor de communie en mis, s ’avonds voor het lof. Vier zwarte figuurtjes doorheen alle kleuren van de seizoenswisselingen. Het kerkkoor kende een wisselende samenstelling onder leiding van kosterin/organiste Maria Hoste waarin we tot onze jong volwassen leeftijd vanaf het orgelhoogzaal achterin de kerk en geschaard rond Maria, de latijn gezongen kerkdiensten begeleidden. Maria droeg hoeden met een brede rand en zo gebeurde het dat daarin tijdens het zingen de kaartjes van onze studentenfuiven terecht kwamen, waarmee ze onwetend devoot vanaf de hoogzaal de ganse kerk doorkruiste voor de communie. Mijnheer pastoor is dit ogenschijnlijk nooit opgevallen. Maria begeleide tientallen jaren niet alleen de kerkdiensten maar organiseerde ook soms “variétévoorstellingen” met de kinderen, waar wij allerlei door haar 2 georkestreerde liedjes of gedichten brachten. Dit gebeurde in de goed gevulde cafézaal van “het Gemeentehuis” bij Jef en Maria Driesse, op een geïmproviseerd podium,. Mijn buurmeisje (en nu echtgenote) Chris Cappelaere en vriendinnetje Annie Van Hecke hebben op die manier ooit alleen als twaalfjarigen, slechts uitgerust met een melodica en mondharmonica een “avondvullend” programma gebracht met bij ieder lied pass ende kledij. Binnen het hiervoor geschetste kader groeiden wij duidelijk op met beperkt comfort, zonder luxefranjes en vulden we met veel fantasie de buitenschoolse tijd met cowboy spelen tussen de kerkhofgraven, kikkers en stekvisjes vangen in de nog onbezoedelde grachten, voetheid veroorzaakte bij Jef Goderis die op het veld werkte, gezien zijn paard hiervan onrustig werd. (nvdr: Jef zorgde met paard en kar voor het ophalen van het vuilnis - foto Lucien De Witte) Op de binnengracht van het kasteel en Bergenvaart konden we zonder beperkingen met tientallen kinderen ijsschaatsen, wat nu aan allerlei “veiligheids- of natuurbeper> vervolg in het lentetnummer 2021 >> © foto’s - Atomium: plus online - oude telefoon: Pixabay - Albert & Paola: Het Nieuwsblad - postkaart: Stef Duron - rolschaatsen: Pixabay - Jef Goderis: Lucien De Witte, scan: Willy Baelen
1 Online Touch