in en buiten de Westhoek. De veelheid van dergelijke initiatieven in het Vlaamse land illustreren dit ten overvloede. Het arcadisch samengaan van cultuur en natuur heeft Beauvoorde bekend gemaakt in Vlaanderen en ook daarbuiten. Natuur en cultuur met de mens en het mysterie als centrale gegevens zijn de zachte waarden in deze gecommercialiseerde getechnitiseerde (sic) samenleving waar de druk van de media alles overheerst en waarin megaevenementen door enorme reclamecampagnes ondersteund worden. Niet toevallig is hier, in dit verstild en verinnerlijkt polderdorp, een culturele dynamiek ontstaan en gegroeid. De visie en de ondernemingsgeest van enkele cultuurminnende pioniers, samen met de niet aflatende inzet van die vele vrijwilligers uit het dorp en van ver daarbuiten hebben het mogelijk gemaakt, met karige middelen, om gedurende 52 jaar aan cultuuroverdracht te doen, om cultuur naar mensen te brengen en mensen naar cultuur. Hartelijk dank aan de stichters, en een grote merci aan jullie, vrijwilligers, voor de creativiteit en de jarenlange volgehouden inzet. Hierbij denken wij ook aan die vele medewerkers die er niet meer zijn. Sedert 1991 ben ik jullie voorzitter geweest. Met dankbaarheid, een glimlach en de herinnering aan jullie en de vele aangename uren die wij samen doorgebracht hebben neem ik maandag a.s. afscheid. Ik heb steeds geprobeerd mijn best te doen. Met een gedicht van Jozef Deleu, dat ik van hem toegestuurd kreeg, neem ik afscheid. Weggaan Je moet geen afscheid nemen Je moet het huis verlaten Zonder om te kijken Je draagt het warm en wakker Bewoont het ook afwezig Je moet geen afscheid nemen In door tijd verkleurde bladen Blijven woorden dromen Krachtiger dan daden In mei bloeien de bomen Ook de oudste boomgaard Staat in gloed Je moet geen afscheid nemen Je moet het huis verlaten Zonder om te zien J. Deleu” Toespraak n.a.v. het bedankingmaal in restaurant Driekoningen in Beauvoorde op zaterdag 13 november 2021 Marc Segher, voorzitter” Winter Als de lijstergrauwe morgen met ijle lucht mijn adem kleurt Als de schrome zon met moeë stralen moeizaam slechts de dag opbeurt Als nevelslierten en witte dauw kale naakte takken rijpt Als gure wind, snedig snibbig rode wangen knijpt Als weidse groene velden en grauwe vlakten ruilen voor een maagdelijk witte tooi Dan luiden priemend witte klokjes een nakend lente-emplooi. Ludo Coulier © foto - Stef Duron - Kasteeldreef - winter 2012 13
14 Online Touch Home